Bye Bye USYD

Welkom bij The University of Sydney. Waar de toeristen de hele dag door foto’s kunnen maken van de prachtige campus. Waar de bieb 24 uur per dag stampvol zit, maar dan grotendeels met Aziaten die slapen op de banken en tafels. Waar professoren ontzettende draken kunnen zijn wanneer het gaat om het beoordelen van je reports, maar waar ze hun laatste lecture afsluiten met cupcakes. Waar een vak niet afgesloten wordt met één tentamen of opdracht, maar waar je gedurende het semester per vak een group assignment, individual assignment, presentatie, mid-semester exam én een eindexamen maakt. Waar je je het hele semester lang ergert aan je groepsgenoten, maar je aan het eind van alle groepsopdrachten als bedankje voor de samenwerking gepersonaliseerde postzegels van ze krijgt (met je eigen hoofd erop). Waar het buiten 35 graden kan zijn, maar waar je het binnen mét jas aan nog steeds koud hebt doordat de airco op 17 graden staat. Waar iedere week weer evenementen worden gehouden voor de internationale studenten – die een groot deel van het totaal aantal studenten vormen.

“Welcome to The University of Sydney.” Het voelt als de dag van gisteren dat me dit werd verteld. En toch zijn we ondertussen alweer 16 studieweken verder. Zestien weken vol stress (heel veel stress), groepsopdrachten, presentaties, tentamens en paniekmomentjes bij de aanblik van mijn overvolle agenda. Maar ook 16 weken vol activiteiten van de Chocolate Society (iedere week weer gratis chocolade!), vol met het leren kennen van Aussies, het maken van vrienden en het lopen over de prachtige campus die USYD rijk is. Zestien weken aan USYD, en alweer ruim 18 weken in deze fantastische stad, in het meest geweldige land ter wereld. Ik kan wel stellen dat de tijd ondertussen vliegt. Zestien weken, en nu zitten we aan het eind van het semester. Het studeren, de hoofdreden van mijn verblijf in Sydney, zit erop. Het voelde als een eeuwigheid; ik had zo nu en dan het idee dat er nooit meer een einde zou komen aan mijn Standje Nerd en de aanblik van mijn bureau. Maar nu zijn we er: 16 weken verder, en ik heb mijn laatste colleges gehad. Mijn laatste tutorials, en mijn laatste reports zijn ingeleverd. Mijn laatste momentjes in Fisher Library zijn eindelijk geteld en de tentamens waar ik zo lang tegenop heb gekeken, zijn voorbij. De tentamenstress ga ik vanaf nu proberen uit mijn hoofd te verbannen, al blijven de twijfels over de resultaten nog wel even rondspoken, aangezien USYD zich ook deze keer weer van haar beste kant liet zien (en ik iets minder). Maar toch, 16 weken aan deze prachtige universiteit die me af en toe voor behoorlijk wat uitdagingen heeft gesteld, heb ik er alweer op zitten. En stiekem maakt me dat best een beetje trots.