Canterbury en Mackenzie 3 - 6 februari

Na een vrijwel slapeloze nacht in het Novotel, gaan we om 04.00 naar het vliegveld. De taxi-chauffeur meldt dat er 's nachts iemand is opgepakt met een soort van dreiging. Beetje onduidelijk. Ter plekke is er in ieder geval niets van te merken. Prima vlucht naar Christchurch, bij de douane nog even bezoek gehad van een drugshond (toch ff gek gevoel...) en vervolgens duurt het lang voordat we de huurauto hebben.

We rijden in een uur naar Quickenberry Lodge. Van buiten top, van binnen oude meuk. Een soort kruising van Engelse versleten traditie en Oostenrijkse slaperigheid. We zouden er dineren maar gelukkig hebben we kunnen afspreken met Frits en Sonja. Eten gaan we ergens anders doen, dat blijkt bij Jo en Butch in Mt Hutt Lodge te zijn. Eerst een paar km over een dirt road om vervolgens uit te

komen bij een prachtige plek. Blauwe hemel, aan de rivier, tussen de heuvels met uitzicht op de Mt Hutt.

Het is superleuk om met Frits en Sonja deze avond te hebben. We hebben er alle vier naar uitgekeken en we hebben het mooi uitgemikt. Zij reizen naar het noorden en wij naar het zuiden. Past precies. Zij reizen al zes weken in Nieuw-Zeeland en komen met mooie verhalen. Paar biertjes, paar wijntjes, moet een keer kunnen (kort autoritje).

Waardin Jo komt nog op de proppen met een fotoboek over Nederland en slaat dat open met meteen een foto van de Stormvloedkering Oosterschelde. Martin z'n startproject (sjonge, al weer 42 jaar geleden daar begonnen....). Kortom.. topavond!!

De volgende dag rijden we op ons gemak naar Twizel, dat ontstaan is als slaapplaats voor de bouwers van een stuwdam om de hoek. Paar stops onderweg. Twizel is vooral uitvalsbasis voor het bezoek aan de Mt Cook. Het is een aardig plaatsje, 's avonds eten we bij Poppies (prima) en we besluiten om de volgende dag vroeg naar Mt Cook te gaan voor de Hookertrail (ja die heet echt zo, alles heet daar trouwens Hooker zus of -zo).

Maar eerst 's nachts met open mond kijken naar de sterrenhemel. Deze plek is volgens de boekjes één van de beste daarvoor op de hele aarde. Ongelooflijk om te zien, foto's gemaakt en dat terwijl we worden belaagd door tientallen insecten. Wordt dus weer een kort nachtje, want morgen gaan we vroeg naar Mt Cook. En ff bijkomen van de wind want het waait hier overal echt behoorlijk hard.

Tijdens de wandeling hebben we door de enorme wind soms moeite om niet van het pad te worden geblazen. Gelukkig zijn de leuningen van de hangbruggen hoog. Het is een mooie wandeling van ruim 3 uur, helaas alleen wel grotendeels in de regen en de wolken hangen laag. Hierdoor hebben we een beperkt uitzicht op Mt Cook zelf. Gelukkig zijn we vroeg opgestaan en al ruim op de terugweg, als het drukker wordt. Het is Chinees Nieuwjaar, dus veel Aziaten op de been en zoals bijna overal reizen ze zelden alleen. Het is hylarisch om te zien hoe onvoorbereid sommige mensen de berg op gaan, paraplu's, handtassen, nog net geen hoge hakken. Na afloop zijn we echt wel toe aan koffie, dus snel in de auto en de 65 km weer terug om het zwarte goud te nuttigen. Daarna ff relaxen na een paar slechte nachten (kwa slaap).

Woensdag 6 gaan we op aanraden van gastheer Peter naar Lake Ohau. Prachtig. We ontdekken een dirt road de berg op, waar we in mogen na een klein bedrag aan toll te hebben betaald aan de eigenaar. Goed te doen met de auto (4wdrive niet nodig). De weg leidt naar een klein skigebiedje (1 liftje) met weer prachtige vergezichten. Dit land is een aanschakeling van mooie plaatjes en aardige mensen. En ruimte, vooral veel ruimte.