Intermezzo Nieuw-Zeeland (1)

Na drie weken hebben we een groot deel van het Zuidereiland kunnen bekijken. Althans die plekken die je in deze toch relatief korte tijd kan bereiken zonder je het leplazerus te rijden. Dat geeft een beeld van dit deel van Nieuw-Zeeland, dat opgebouwd kan worden uit de impressies per gebied en wat we onderweg hebben ervaren. Het is leuk om dat samen te vatten en om dan later, als we ook het Noordereiland hebben bezocht, de indrukken van beide delen naast elkaar te leggen. Zien of er grote overeenkomsten en/of verschillen zijn.

Dus dit intermezzo gaat over het Zuidereiland. Wel een paar kanttekeningen vooraf: we hebben lang niet alles gezien (wel veel), we hebben niet uren met locals gesproken (wel met een paar), we hebben geen pech met de auto, ziektes of wat dan gehad en we zijn niet in de grotere steden zoals Christchurch en Queenstown geweest.

1: Toerisme is zo belangrijk voor dit land
Was Nieuw-Zeeland vroeger vooral een land van heel veel schapen, nu lopen er vooral heeeeeeel veel toeristen rond. Ze komen vooral uit Noord-Europa, de USA en - met steeds grotere aantallen - uit China en Japan. Toerisme is de grootste bron van inkomsten als je veeteelt en landbouw niet op 1 hoop gooit. Er is vrijwel geen industrie, behalve waterkracht.

Jaarlijks bezoeken ongeveer evenveel toeristen Nieuw-Zeeland als er inwoners zijn, circa 4 miljoen. Welk effect heeft deze verhouding op het gewone leven in dit land? Het voelt als niet in balans.

Toeristen zijn er in een paar soorten: 1: jongeren, die vaak een toeristenwerkvergunning voor een jaar kunnen krijgen en geld verdienen in de horeca, 2: volwassenen, vaak ook type (bijna) pensionado, die een rondreis van een paar weken kunnen maken en ...... 3: hordes Chinezen en Japanners die door hun iPhone kijkend in sneltreinvaart door het land crossen.

De hotels, motels, hostels en B&B's zijn allemaal type laagbouw en zijn in plaatsen en plaatsjes gebundeld. Dus niet kriskras overal, wat de kwaliteit van het landschap enorm verhoogt (kunnen Grieken, Spanjaarden, Turken etc. een voorbeeld aan nemen).

Hoewel je op de toeristische hotspots allerlei activiteiten (zoals kajakken, bungyjumpen, helicoptervluchten, mountainbiken etc.) kan doen, komen de meesten hier voor hikes. Tochten van een paar uur tot bijvoorbeeld een week. Ondanks het grote aanbod van vertier zie je op meren, rivieren en in de bossen vrijwel geen kip (uitzondering: Abel Tasmanpark). Die meren zijn uitgestorven, geen boot of waterski te zien of te horen. Heel onwezenlijk voor ons.

De organisatie van de activiteiten is privaat maar het beheer van de natuur wordt gedaan door een apart ministerie. Blijkbaar met een stevig budget want het is overal

steengoed geregeld. Informatievoorziening, markering van routes, sanitair (overal schone publieke toiletten met papier) etc.. Het is zo goed en eenduidig geregeld, dat je je soms in een heel groot natuurpark waant in plaats van in een land. Maar wel een fenomenaal mooi en afwisselend natuurpark.

2: De mensen zijn aardig maar ook een beetje saai
Tsja, je wordt overal vriendelijk te woord gestaan, niks mis mee. Behulpzaam, belangstelling voor waar je vandaan komt, wat je hebt gedaan vandaag, maar ook in winkels, tankstations een en al vriendelijkheid. Nergens iemand met stress gezien. In Twizel hebben we erg veel plezier gehad met Jo en Peter (de gastheer en -vrouw) en ook wat meer gesproken over andere dingen dan het meest voor de handigliggende zaken.

Het lijkt alsof de meesten weinig geven om uiterlijk. Dus geen dure kleding, dikke auto's, Botox en naaldhakken. Het zijn hardwerkende en bescheiden mensen. Wat opvalt is dat er weinig jongeren zijn en vrijwel alleen maar blanken. Nieuw-Zeeland heeft, net als Australië, een zeer streng immigratie beleid.

3: Autorijden is alsof je terug in de tijd gaat
Je hebt hier maar een paar doorgaande wegen. Grof gezegd loopt er 1 doorgaande weg aan de oostzijde van het eiland van noord naar zuid en aan de westzijde idem dito. Natuurlijk is het iets genuanceerder maar er zijn nog veel plekken waar je gewoon niet kan komen met de auto. Dit komt ook, omdat de Alpen vrijwel geheel het oosten van het westen van elkaar scheiden, met maar op een paar plekken de mogelijkheid om dwars door te steken.

Alle wegen zijn tweebaans en vaak ook met veel bochten en klimwerk. Bij elke beetje echte bocht krijg je een snelheidsadvies. Er zijn veel smalle bruggen waar het one-way principe geldt. Netjes wachten dus als er een tegenligger komt met voorrang. Nooit asogedrag gezien hierbij en het aantal tegenliggers is zeer beperkt. Iedereen rijdt trouwens behoorlijk netjes, want de boetes zijn hoog.

Maar ook hier valt op hoe relaxt men is. Nergens onderweg een middelvinger omdat je even staat te zoeken bij een kruising. Langzaam verkeer geeft op speciale stroken ruimte aan snellere voertuigen. Zoals gezegd geen patserauto te zien. Sober en doelmatigheid is troef.

4: Weinig spannende plaatsen
Wanaka vonden we een topbestemming. Mooi meer, prima horeca, veel mooie (soms extreem dure) huizen en leuke sfeer. Maar tot nu is Wanaka de enige plaats die dat heeft (althans voor ons). De meeste plaatsen en plaatsjes zien er een beetje armoedig uit. Dat komt ook door de uitstraling van de - veelal houten - huizen. Ze vinden het blijkbaar niet belangrijk om er wat moois van te maken. Een mooie tuin? Vrijwel nergens. Gewoon - veelal bruinverbrand - gras, dat is het. Een likje verf zou de meeste huizen ook niet misstaan. Dit staat eigenlijk haaks op het onderhoud dat aan natuur wordt besteed, maar misschien kunnen de eigenaren zich het financieel niet veroorloven? Huizen zijn duur en net zoals in Nederland is het voor jongeren bijna niet meer te doen om een huis als starter te kopen, aangezien de instapprijs van een beetje fatsoenlijk huis rond de 8 ton is.

Ruim een kwart van de mensen woont in Auckland. Laten we zeggen de volgende kwart in de andere 'grote' steden en de rest dus verspreid over het land.

De meeste plaatsjes hebben maar een paar honderd tot een paar duizend inwoners. Vaak gaat de weg dwars door de plaats heen met aan weerszijden een winkel of paar winkels voor de basisdingen. Maar er kan ook zomaar 100 km tussen hier en het volgende tankstation of supermarkt zijn. De uitstraling is soms als van een beetje verlopen US stadje in het midden van het land. Overigens is koffie met een taartje o.i.d. vaak meer dan prima: niet zeuren dus.

5: Duurzaamheid troef
Mede door de focus op het toerisme is het opvallend hoe schoon het overal is. Nergens ook maar een papiertje op de grond. In de parken zijn geen afvalbakken, je wordt geacht je eigen rotzooi mee te nemen en zelf weg te gooien. Dat doet iedereen, nergens is troep te bekennen. Afvalscheiding wordt overal van je gevraagd. Flessen, papier, doppen, plastic in 1 bak, organisch afval in de andere.

Onderweg komen we wel oproepen tegen om het gebruik van poison 1080 (landbouwgif) te stoppen en horen we ook verhalen van verontreiniging van het grondwater door mest van schapen en koeien. Nieuw-Zeeland heeft een uitdaging om het groenste land van de wereld te blijven.

Wat opvalt is, dat er bijna geen zonnepanelen op de - zich daarvoor goed lenende - daken zijn te vinden, terwijl er ook weinig windmolens zijn. Terwijl het hier op veel plekken altijd waait. Tot nu toe ook nog geen electrische auto gezien. Wel 1 oplaadpunt, dus het begin is er.

Samenvattend: het is hier schoon, prachtig kwa natuur, vriendelijk, focus op duurzaam, weinig stress, overwegend blank. Europa 50 jaar geleden?

O ja, veel verder van Nederland kan je niet zijn. Maar als de WiFi werkt.......