Laten we deze dag maar snel vergeten

Vandaag hebben we een snorkeltripje geboekt. We zien ernaar uit om lekker te zwemmen in de Indische oceaan die het hele jaar lekker warm is. Na het ontbijt gaan we flippers en een duikbrillen ophalen bij het surfshopje van de lodge.
Er zijn nog meer gezinnen met kinderen dus we hebben zin in dit tripje. Ik heb een tas met handdoeken, zonnebrand en wat lekkers mee.
Op het strand aangekomen zien we best hoge golven maar ach we maken ons nog geen zorgen. Het is immers een tripje waar kinderen ook mee kunnen. Op de vraag of ik mijn tas en kleding mee de boot in kan nemen wordt geantwoord dat het in de boot erg nat kan worden en dat we onze spullen beter op het strand bij een van de medewerkers kunnen achterlaten. Okay dat doen we dan maar. We lopen naar de boot en het blijkt een ribboot te zijn met 2 enorme motoren. De instructeur legt uit hoe we te water gaan. Eerst de kinderen erin vervolgens duwen we de boot het water in met behulp van een tractor. Dan gaan de vrouwen er in en dan als de boot iets dieper ligt gaan de mannen de boot in.
En dan gaat het ineens snel. De captain geeft gas en we vliegen over de golven. Ik maak me zorgen over Romée en Sem die zich uiteraard goed moeten vasthouden. We klappen over de golven en zijn op zoek naar dolfijnen en zeeschildpadden met mee te gaan snorkelen. De boot klapt wel 45 minuten lang over het water en stopt nauwelijks. De blaren staan bijna op je handen omdat je je moet vasthouden aan een touw om niet over boord te slaan. Geen dolfijn te zien en 1 verdwaalde schildpad. O ja we zien wel wat walvissen in de verte.
Luca is misselijk, Sem heeft het koud en is misselijk en ook Romée is een beetje misselijk. Uit eindelijk mogen we een kwartiertje snorkelen en zien dan af en toe een Dori vis in het water. Alleen Luca en ik gaan het water in omdat Sem en Romée niet meer willen. Uiteindelijk gaan we na 2 uur weer terug richting strand. Er wordt nog gezegd HOLD ON en dan vliegen we met boot en al het strand op. Dat geeft een knal en de boot die een driehoekvorm aan de onderkant heeft klapt naar 1 kant. We schrikken ons wild. We zijn allemaal blij dat dit "avontuur" voorbij is. Iedereen stapt uit en ik doe ook een poging om uit de boot te stappen maar ga door de natte schuine bodem ontzettend hard onderuit. Ik schijn mijn hoofd heel hard gestoten te hebben en ben een paar seconden van de wereld. Ik hou de hele dag hoofdpijn en ik blijf lang duizelig. De verdere dag zijn we eigenlijk allemaal een beetje van slag. Marc brengt de

rest van de middag bij het zwembad door met de kids. Ik breng een groot deel van de middag in bed door. Ik heb toch nog best wel last van mijn val. We hebben geen foto's of filmpjes gemaakt en willen deze dag graag z.s.m. Vergeten!