Japan - Tokyo part I

DAG 1: DAGJE TOKIO
Wat kan het allemaal soepeltjes verlopen, juist als je het ’t minst verwacht?! Pinautomaten weigerden de afgelopen weken spontaan dienst bij het zien van een maestro-pasje, dus ik was een gewaarschuwd mens. Maar alle mogelijke pin-leed is mij tot dusver bespaard gebleven. Keiharde Yens rolden in de grootst mogelijke coupures uit het laadje van de ATM-machine. Ik kocht er direct een kaartje voor de Skyliner naar de stad van, richting Ueno. De skyliner zoefde vrijwel geluidsloos over de rails, eerst langs landerijen, afgewisseld door bospartijen op een glooiend landschap en langzaam werden de buitenwijken van Tokyo zichtbaar.

Skyliner: Narita – Ueno: 50 minuten, kosten ¥2.400,-

Onderweg ondervond ik meteen dat de Japanner inderdaad zo hulpvaardig is als men zegt. Namelijk toen ik de local naast mij vroeg of m’n capsule hotelletje in Asakusa inderdaad het handigst te bereiken is met een overstap op de metro in Ueno, stonden ze erop dat zij me wel even tot aan de deur zouden brengen; “I’ll be your guide!”, voegden ze er behulpzaam aan toe. Overigens niet gehinderd door enige voorkennis, want zelf waren ze ook toerist in eigen land. Een Brit, Simon, een nogal flamboyant figuur die ik van het vliegtuig herkende, maakte abrupt een einde aan deze, in zijn ogen, onnodige gemoedelijkheid en kweet de Japanners-van-verre van hun taakje. Hij besloot dat ik er al bij het Nippori station eruit moest, om vervolgens de bus te pakken naar Asakusa, vlakbij Senso-ji. Hij liep wel even mee, want hij woonde in de buurt. Maar eerst moest hij nog

even langs een maat, die op loop afstand van Nippori station op een heuvel een convenience store had. Daar zat inderdaad onder de luifel voor z’n eigen toko op een frisdrankkratje een oude baas een biertje te drinken. En al gauw zaten wij ook op een kratje, in het zonnetje, ik aan een icetea en Simon een sixpackje Asahi-bier. Vanaf de heuvel hadden we prachtig zicht, niet alleen over de wijde omtrek, maar vooral ook op het reilen en zeilen en de bedrijvigheid in dit wijkje knusse volkse wijkje. Een zogeheten Shimatchi wijkje, van oudsher een arbeiderswijkje.

Uiteindelijk namen we de bus naar Asakusa en inderdaad, was dit wel een hele fijne verbinding; de halte was nagenoeg voor de deur van het hotel. Ik checkte in in mijn capsule. Ik had de onderste in een lange rij van eenpersoonscoconnetjes, die drie verdiepingen hoog was. Ik denk dat ‘capsule’, het pijpenlaadje wel het best omschrijft. Onvermijdelijk doet het je uiteraard ook verdacht veel denken aan een mortuarium, met van die lades waar lijken ter beschikking voor sectie e.d. liggen. Hoe het ook zij; ik vind het een knus holletje en een creatieve vondst bovendien. De douche-afdeling is voorzien van een onsen, voor de nodige ontspanning. De verwarmde wc-bril dat is dan wel weer wat overbodige luxe op een warme voorjaarsdag, terwijl het zweet je al in de bilnaad staat vanwege alle inspanning.
Goed, dan is het tijd voor een stukje sightseeën.

ASAKUSA:
Senso-ji: één van de voornaamste tempels van Tokyo. Een grote tempel, een wat kleinere en een pagode van vijf verdiepingen (ca. 55 m. hoog). Mede vanwege de Golden Week zijn veel Japanse gezinnen
toegestroomd, om o.a. een wierookje te branden en een wensbriefje op te hangen voor het altaar. Tempelbezoek maakt hongerig, want een honderden meterslange winkelstraat met snackkraampjes leidt je van de indrukwekkende toegangspoort naar het grote wierrookbrander voor de tempel. Bij het schrijn hangt een dik touw dat de bellen erboven in beweging zet. Tempelbezoekers luiden de klokken en klappen vervolgens 2x in de handen (volgens instructie op het bordje ernaast), om de goden (niet één specifieke God overigens) om aandacht te vragen.

Een opvallend vervoersmiddel in Asakusa is de hardloop riksja; atletische heren en dames in legging trekken dus al rennend op gympjes een tweepersoonskoetsje (lees: riksja) voort door de stad.
Aan de Sumida rivier staat de in het voorjaar van 2012 geopende Tokyo Sky Tree, een moderne Euromast van wel 634 m. hoog. Het is een imposant ding, maar hij staat nogal alleen aan de overkant van

de rivier tussen een nauwelijks bestaande skyline.

Ueno:
De wijk Ueno wordt gedomineerd door Ueno Hill en Ueno park. In het immense park is de Tokyo Zoo gevestigd.
In Ueno liggen beide hotels, Cadeo hotel en Suigetsu (Japanse stijl). Voor beiden de routebeschrijving aanpassen. Zie hotellijst voor beschrijving.

Shinjuku:
Shinjuku is vanuit Ueno (of Nippori) rechtstreeks en snel te bereiken via de JR Yamanote line.
Het westelijk deel van de wijk bestaat uit moderne hoogbouw. Een groot deel is Government Buildings, maar het meest opvallend is de Mode Kakuen Cocoon Tower. Vanaf een hogergelegen stadspark; Shinjuku Chuo-koen is de verzameling wolkenkrabbers goed te zien.

Erg praktisch bij de restaurants zijn de plastieken voorbeeld prakjes; je hoeft er helemaal geen Japans voor de kennen.

Aan de oostzijde van Shinjuku station vind je het legendarische Golden Gai; een compact wijkje met een wirwar van steegjes waarin uitsluitend miniatuur kroegjes gevestigd zijn. Behalve de toog en twee bardames maar liefst, is er plaats voor een handjevol klanten. Het ziet er reuze knus uit. Uiteraard viel dit gezellige wijkje op m’n verjaardag een bezoekje van mij ten deel. Ik werd er uiterst hartelijk ontvangen in één van de etablissementjes. De kastelein origamiede spontaan een tafelkleedje voor me uit een vouwblaadje, toen hij wist dat vandaag m’n verjaardag was.