Cuzco (26-30 december)

Maandag 26 december na de familielunch en bijbehorende 'social talk' rond 17:00 uur de deur uitgegaan om bij de massagesalon een massage voor dinsdag te boeken, een rondje stad te doen en vervolgens ergens een broodje of soepje te eten. De afspraak met het gastgezin is dat zij zorgen voor twee maaltijden per dag: ontbijt en diner. Mijn maaltijden had ik gehad en de lunch bestond uit salade, rijst, aardappel en groenten, dus genoeg gegeten. Het gastgezin vond dat ik ook diner moest eten thuis, maar ik heb gezegd dat het echt niet nodig was. Ik groei namelijk bijna dicht in die vier weken gastgezin. Dinsdag 27 december om 8:00 uur aan de slag bij Theresa de Calcutta. Vandaag samen met de Amerikaanse, Shayla, Chris geholpen. Chris is een super lieve Peruaanse en is therapeut voor de kinderen. Elke dag worden er een aantal kinderen die in een rolstoel zitten op matrassen gelegd in een speciale zaal en dan worden de armen van de kinderen ingesmeerd met lotion en moeten de armen en benen bewogen worden om ze een beetje soepel te houden. Je ziet de kinderen ervan genieten dat ze vrij kunnen bewegen. Een aantal kan helemaal niet bewegen en ligt doodstil. Twee meiden zijn zwaar lichamelijk gehandicapt, maar wel heel intelligent en dat is echt heel bijzonder om te zien. Ik was behoorlijk uit balans op de matrassen en dan liggen ze samen helemaal in een deuk. Het was best wel eng om de armen en benen te bewegen, omdat je niet weet wat ze kunnen en sommige zijn zo mager dat je bang bent dat je iets breekt. Maar Chris en Shayla hielpen mij, dus dat ging prima. Als er geen vrijwillers zijn dan is Chris alleen, echt niet te doen. We hadden nu 12 kinderen en geen tijd om ze allemaal te behandelen. Twee kinderen moesten nog therapie in een warm bad. Alles zonder til of andere hulpmiddelen, lichamelijk echt zo ontzettend zwaar, niet normaal. En dan heb ik echt weinig getild. Voor Chris echt veel te zwaar, alle respect, want wij gaan rond 11:30 uur naar huis en zij werkt tot 17:00 uur. Mijn plan was de stad in te gaan, maar ik ben naar huis gegaan om een uurtje op bed te gaan liggen. Het werk vandaag was leuk en het voelde heel nuttig, maar lichamelijk te zwaar, morgen moet ik het echt wat anders aanpakken. Na een uurtje plat te hebben gelegen, op mijn gemak (kon ook niet anders) de stad ingewandeld, geluncht en om 15:00 uur massage. Wat een goede (toevallige) planning en wat fijn, het liefst zou ik haar de hele reis meenemen. Ik kon bijna niet meer lopen van de pijn en nu voel ik me echt een stuk beter. Onderweg naar huis een heerlijke verse sinaasappelsap gedronken bij La Valeriana. Thuis weer plat en af en toe beetje bewegen om het soepel te houden, maar dat valt helaas niet mee. Woensdag 28 december weer om 8:00 uur aan de slag bij Theresa de Calcutta. Ik heb gelijk bij Chris aangegeven dat ik helaas niets kon tillen. Ze vond het geen probleem, maar dat betekende wel dat ze alle kinderen alleen uit de rolstoel moest tillen, want Shayla was er niet. Ik vond

het echt heel vervelend, maar het ging echt niet. Toen we bezig waren met de therapie kwam er een andere vrijwilligster en dat was superfijn. Om 11:30 uur was ik klaar en ben ik naar huis gegaan. Even paar uurtjes plat, want ondanks dat de massage goed heeft geholpen, heb ik nog veel last, dus even beetje rustig aan doen, zodat ik weer fit ben als ik ga reizen. Rond 14:00 uur richting San Blas gelopen om bij Jack's café te lunchen en om door de staatjes te slenteren van dit ontzettend leuke wijkje. Onderweg naar huis nog even door het Centro Artesanal Cusco gelopen, waar ze kleding, sieraden, tassen en nog veel meer verkopen. Donderdag 29 december om 8:30 aan de slag bij het weeshuis tot 12:30 uur. Naar huis, even plat want ik zou om 14:00 uur met Joel op pad gaan op de motor, maar uiteindelijk gingen we pas om 15:00 uur weg. Helm op en door het chaotische verkeer van Cuzco (deed me een beetje terugdenken aan Myanmar, Carola, pffff), maar het ging allemaal goed, Joel is een goede chauffeur. We gingen naar Christo Blanco en het gebied Sascaywaman. Dat is een behoorlijk stuk omhoog waardoor we steeds een mooi uitzicht over de stad hadden. Het is echt een prachtige omgeving en ook echt heerlijk op de motor, je kunt stoppen waar en zo lang je wilt, echt een mooi tourtje. Rond 16:30 uur waren we weer thuis. Vrijdag 30 december naar Turismomer gelopen om mijn busticket naar Puno voor vrijdag 6 januari te kopen. Het plan was om het ticket volgende week te kopen, maar het kantoor zit om de hoek van het gastgezin, dus dat was perfect. Het is heerlijk weer, hartstikke warm, dus lekker op een bankje in het zonnetje een boekje gelezen en naar La Valeriana gelopen voor een goede kop koffie en een plak bananencake. Onderweg croissantjes gekocht voor de lunch, want ik heb geen tijd om ergens te gaan lunchen. Om 12:00 uur thuis en om 13:00 uur met Ivonne een taart kopen in verband met mijn laatste dag in het weeshuis. We zouden om 14:00 uur naar het weeshuis gaan, maar Ivonne hoefde toch niet te werken en gaf aan dat het handiger was

als ik om 15:00 uur zou gaan. Ook prima, dus ik om 15:00 uur met een taart in de bus. Gelukkig was het niet zo idioot druk, zodat ik met de taart nog heel en netjes aankwam bij het weeshuis. Een aantal kinderen kwam gelijk aanrennen en ik moest meteen mee de speeltuin in. Verder beetje rondgelopen en gekletst met wat meiden. Rond 16:30 uur werden ze bij elkaar geroepen en gingen ze voor me zingen, o.a. een liedje over blauwe ogen (dat is redelijk uniek in Peru, haha), echt heel schattig. Zelfs de 17-jarigen zongen mee, daarna taart en vervolgens afscheid. De meeste kleintjes kwamen om mijn nek hangen, knuffelen en kusjes geven, zo lief. De grote meiden ook gedag gezegd en ze bedankten me voor alles. En zoveel heb ik niet gedaan. Twee grote meiden heb ik nog speciaal gedag gezegd. Op de een of andere manier heb je met sommige mensen / kinderen meteen een bepaalde klik en dat heb ik ook met deze twee meiden, Salome en Lourdes. Wat een lieve, leuke, bijzondere meiden. Het was heel gek, leuk en jammer om afscheid te nemen. Van een aantal meiden wil je graag weten hoe het hun in de toekomst vergaat. Gelukkig is er Facebook en ik hoop echt contact te houden. Uiteindelijk de leidsters gedag gezegd, vertrokken en rond 18:15 uur weer thuis. En nu kijken hoe oud en nieuw gevierd gaat worden. Iedereen een gezellig oud en nieuw en een mooi, gezond en gezellig 2017.