Mijn eigen auto

Hier op het platteland is het wel zo handig om een auto te hebben. Openbaar vervoer hebben ze hier niet. Op de Canadese versie van marktplaats: Kijiji, heb ik gezocht naar een tweedehands auto. In Welsford stond een Chevrolet Malibu LT van 2007 voor een redelijke prijs. Samen met Anne-Marie ben ik gaan kijken en hebben we een testrit gemaakt. Alles zag er goed uit en de eigenaar was een eerlijke man. We zouden eerst kijken hoe het precies werkt voor mij met het verzekeren en een auto op naam zetten. Daarna zou ik laten weten of ik de auto wilde kopen, al had ik eigenlijk al 'ja' gezegd.

Na het weekend zijn we de verzekering gaan regelen. Anne-Marie had een aantal verzekeringsmaatschappijen gebeld en had er een gevonden waar ik zelf de auto kon verzekeren met mijn Nederlands en internationaal rijbewijs en waarvan de kosten te overzien waren. Voor jongeren onder de 25 jaar is een autoverzekering behoorlijk prijzig. De volgende dag konden we terecht en heb ik de verzekering afgesloten. Best vreemd eigenlijk, de auto zelf had ik nog niet gekocht en overgeschreven, maar deze was dus nu wel al verzekerd. Achja, er zijn wel meer dingen anders hier dan in Nederland.

De volgende stap was een kenteken. Hier staan kentekens op naam van een persoon en zijn ze net verbonden aan de auto. Als je een andere auto aanschaft, wissel je het kenteken. Het zou allemaal te makkelijk zijn als we alles in een dag konden regelen, dat was dan ook niet zo. Ze hadden ons blijkbaar niet alles verteld door de telefoon. Om een kenteken aan te kunnen schaffen, moest ik overschrijvingsbewijs van de auto hebben. Dat had ik dus nog niet omdat we eerst het kenteken zouden ophalen en daarna de auto, zodat ik meteen kon rijden. Nu moesten we dus eerst naar Welsford rijden om het bewijs op te halen. Tegen de tijd dat we weer terug in New Glasgow zouden zijn, was het kantoor al gesloten. De volgende dag konden we pas terug om de rest te regelen. Over een tweedehandsauto die je privé van iemand koopt, moet je hier ook belasting betalen, lekker verdienen voor de overheid. Je betaald 15% over de waarde die in het Red Book van de overheid staat. Wanneer je de auto voor minder dan die waarde koopt, kan je de auto laten taxeren voor het bedrag dat je ervoor betaald. Daar kregen we een formulier voor mee dat een erkende garage in kon vullen.

Dus op woensdagmorgen weer terug voor het kenteken. Blijkbaar hadden ze ons weer iets niet verteld de vorige dag. Om het kenteken te kunnen aanschaffen, moest je ook direct de belasting over de auto betalen. We hadden de taxatie nog niet kunnen doen en ik was niet van plan om bijna 200 dollar meer aan belasting te betalen dan nodig is. Een kenteken kost 179 dollar. Weer een tegenvaller, maar ik kon een tijdelijke oplossing nemen. Een tijdelijke vergunning voor de auto die 30 dagen geldig is. In die dertig dagen kan ik de taxatie laten doen en het officiële kenteken aanschaffen. Dat dan maar gedaan, dan kon ik in elk geval de auto gaan halen en mocht ik er wel gewoon in rijden.

De kon nog wel een poetsbeurt gebruiken, daar had de vorige eigenaar nog niet tijd voor gehad. De poetsbeurt moest nog even wachten tot ik later in de middag naar huis kon gaan.

Wat ik ondertussen wel weet is dat ze hier minstens net zo erg zijn met regeltjes als in Nederland. Hier werkt het niet zo makkelijk met het overschrijven van een tweedehands auto. Veel stappen die je moet ondernemen op verschillende plaatsen. Vooral als je niet precies weet wat je allemaal moet doen. Met belasting draaien ze helemaal door hier. Als een auto tien keer verkocht wordt, krijgt de overheid tien keer belasting over dezelfde auto.