Last week.

Donderdag, 23 februari 2017
Last stop, BOGOTA!!

Vandaag redelijk goed wakker geworden. We zijn nog steeds niet helemaal fit maar voelen ons stukken beter dan gister!! Heel blij mee aangezien wij vandaag een binnenlandse vlucht naar Bogota (de hoofdstad van Colombia) hebben.

Door onze “ ik ben te ziek” dag hebben wij niet onze was weg kunnen brengen en moeten wij die hele zak met ENORME stink kleding zo mee het vliegtuig in nemen. Vier dagen jungle, in dezelfde kleding gaat ruiken als de hel kan ik je zeggen. We vragen in ons hostel een grote vuilniszak, proppen alles hierin en sluiten de zak goed af. Hopen dat dit die lucht een beetje kan beperken. Om mijn andere kleding niet “te besmetten” gaat de was in mijn handbagage.

Om 12 uur regelen wij een taxi en laten ons naar het vliegveld brengen. Hier gaat alles vrij snel en makkelijk en hebben we nog tijd voor een kopje thee en koffie. Wanneer het tijd is om te boarden hebben wij weer vertraging, zoals tot nu toe altijd met vliegmaatschappij

Avianca. Met een uur vertraging op zak kunnen we dan eindelijk instappen en vliegen wij in een kleine twee uur naar Bogota.

Zodra wij hier uitstappen is het koud!! Nederland koud!! Waren wij al voor gewaarschuwd dus we zijn goed voorbereid met een lange broek en een jasje, maar toch is het minder leuk. Zodra wij onze backpacks hebben gaan we snel met een taxi naar ons hotel. Kunnen letterlijk niet wachten!

Omdat wij onze laatste week in gaan hebben wij bewust een heerlijk luxe hotel geboekt om mee af te sluiten. Volgens internet zitten wij straks in een hotel met een spa, zwembad en sauna!! Na een half uur rijden zijn wij er. Bij het uitstappen staat er al meteen een hotel medewerker naast ons en neemt onze bagage over. Heerlijk, nu al! Bij het inchecken krijgen wij wat te drinken aangeboden en wanneer wij naar onze kamer worden gebracht en de deur gaat open doen wij letterlijk een enorme vreugde dans!!!!!!

Na drie maanden in hostels, Amazone, jungle en goedkope hotelletjes is dit het paradijs. Er staan twee enorme bedden klaar voor ons, een flat screen, minibar en heerlijke walk in douch. Wat

kan dat een mens gelukkig maken. Omdat wij nog steeds geen schone kleding hebben regelen wij eerst wat voor die vieze stink was.

Wat moet dat hotel wel niet van ons denken vragen wij ons af. Licht met schaamte leveren wij, naast het hotel onze enorme 2 kilo waszak in en vragen of het zo snel mogelijk gewassen kan worden (hebben onze laatste schone onderbroek aan). Morgen om 12 uur is het klaar!

Terug op onze mooie kamer nemen wij een frisse douch en besluiten beneden in het hotel te gaan eten. Geen zin meer om in deze veemde stad wat te gaan zoeken. Beneden ziet alles er mooi uit maar jammer genoeg valt het eten enorm tegen, eigenlijk gewoon niet zo lekker. Na het eten doen we rondje door het hotel, zien het mooie zwembad en hebben de sauna ruimte gevonden. Wel weer enorm jammer, het spa gedeelte is dicht. Geen personeel of iets was de reden. Na onze ontdekkingstocht door het hotel gaan we terug naar de kamer en lekker in bed tv kijken.

Vrijdag, 24 februari 2017:

Vandaag heerlijk wakker geworden! Nu ontzettend benieuwd naar het ontbijt. Als we naar beneden lopen zien we een lopend buffet met van alles. Broodjes, ei, fruit, kaas en ham en ga maar door. Niets ontbreekt. Is weer even wennen na al die simpele ontbijtjes met vaak

oud brood in al die hostels afgelopen tijd. We genieten enorm van al dat lekkers en merken hoe moe we eigenlijk zijn. Het is nu echt aftellen en omdat het eind in zicht is hebben wij ook veel minder de drang om nog zo veel te ondernemen. Wij vinden het wel goed zo eigenlijk. Wel hebben wij in de middag met Yoi afgesproken, onze Colombiaanse vriendin die wij kennen uit Argentinië. Al die tijd hebben wij contact gehouden met haar en vandaag gaan we lunchen.

Na het ontbijt hebben wij nog 2 uur tot onze was klaar is, tot die tijd kunnen we eigenlijk niets doen. Geen schone sokken en geen ondergoed meer. Om de tijd te doden gaat Cin boven lekker relaxen en besluit ik dat grote zwembad en de sauna uit te proberen. Prima start van de dag zo. Als ik boven kom heeft Cin de was al gehaald en kunnen we ons aankleden. Yoi appt dat ze verlaat is, als het 3 uur is staat ze voor ons hotel. Super leuk om haar weer te zien. Met haar

auto rijden wij naar een van de betere wijken in Bogota en hebben wij een heerlijke lunch in een restaurant Harry Sasson (volgens Yoi een van de beste chef koks van Bogota, aan de prijzen te zien vast wel waar). We hebben een heerlijke lunch bij de open haard en kletsen gezellig bij. Na de luch, begin van de avond, brengt Yoi ons terug naar het hotel en we spreken af voor morgenochtend heel vroeg

Zaterdag, 25 februari 2017.

Belachelijk vroeg wanneer onze wekker gaat en bijna spijt van onze afspraak. Wanneer wij helemaal klaar zijn appt Yoi. Weer is ze verlaat, over een uurtje is ze er. Waarschijnlijk iss dat iets Colombiaans of Zuid Amerikaans, mensen zijn hier nooit op de afgesproken tijd en 10 minuten is standaard 20 minuten en een half uurtje een uur. Als Echte Hollander is dat dus vreselijk irritant en moet je echt een knop omzetten. Als Yoi er dan eindelijk is vraagt ze waar onze spullen zijn. ??? Spullen? Het Cowboy Land verhaal blijkt een heel weekend te zijn, een park waar je dus moet overnachten (hotel). Dat was mevrouw Yoi ons dus even vergeten te vertellen.

Omdat wij het hotel al vooruit hebben betaald en niet bepaald goedkoop is besluiten wij niet naar Cowboy land te gaan en zo een extra overnachting uitgave te besparen. Ook zijn wij het inpakken en uitpakken gewoon zat, geen energie meer voor.
Als we Yoi gedag zeggen (die zou sowieso gaan. Heeft familie daar) gaan wij ontbijten in ons hotel. Nu toch tijd voor. We besluiten vandaag dan maar te gebruiken om Bogota te ontdekken. Na het eten beginnen wij bij het goud museum, Museo Del Oro.

Museo Del Oro: Spaans voor "het goud Museum" is een museum wat in Bogota is gevestigd. Het toont een buitengewone selectie van de pre-Spaanse goudwerk collectie. Het is de grootste collectie ter wereld. Het Goudmuseum telt meer dan 30 duizend gouden voorwerpen.

Hier is het aardig interessant wat wij zien maar door onze vriend Michael uit de jungle hebben wij hele hoge verwachtingen naar de beroemde boot van goud (volgens hem moesten wij ECHT naar het museum voor deze AMAZING boot van goud. Hij had nog nooit zo iets moois gezien). Het duurt even voor wij in de ruimte van deze boot komen en dan…..

Nou en dan zou je hem bijna gemist hebben. En als er geen glas omheen zat zou je er bijna op zijn gaan staan!! De boot is innieminnie!!!! En als wij echt heel dichtbij kijken mag je het niet eens een boot noemen maar is het meer een vlot. Amazing? Het mooist wat je ooit gezien hebt?? De boot/vlot is de rest van de dag het onderwerp van gesprek en bezorgt ons steeds opnieuw enorm een lachbui.

De rest van de dag shoppen we wat op lokale marktjes, voeren we de

duifjes op Plaza de Bolivair (geeft je heet gevoel alsof je in Amsterdam bent) en pauzeren we voor koffie en later voor een lunch. In het hotel houden wij ons ritueel aan, zwemmen en sauna. Als avondeten laten wij een hotdog en een wrap met kip bezorgen (die jammer genoeg niet heel erg lekker smaken) kijken een film en gaan daarna uitgeput, in ons fijne grote bed, slapen.

Zondag, 26 februari 2017:

Vandaag doen we vrij weinig. Na het ontbijt gaan we eerst zwemmen en ontspannen in de sauna. Pas om 15:00 uur gaan wij naar buiten, lunchen lekker asociaal bij de MC Donald en lopen wat door de winkel straatjes. Bogota is een gezellige drukke stad maar het weer is hier nu heel slecht. Elke dag regen wat het minder aantrekkelijk maakt om gezellig de stad te bekijken. Tegen de avond als we richting het hotel lopen halen we nog een bak nasi met garnalen bij een chinees en eten deze in bed in ons hotel op. Filmpje kijken en slapen.

Maandag, 27 februari 2017:

Vandaag is het nationale verwen dag (vinden wij). We hebben zulke mooie winkels gevonden hier en na drie maanden in dezelfde kleding en alles behalve vrouwelijk erbij lopen is het tijd om wat moois te kopen! Cin slaagt met een heel mooi shirtje en ik met een jurk, schoenen en een tas! Stiekem toch wel heel erg leuk om weer eens “normale” kleding en schoenen te dragen. Zo brengen wij de dag door en sluiten weer af met zwemmen en de sauna.

Dinsdag, 28 februari 2017:
Pablo, auto pech en de langste rit van ons leven!!

Waar moeten wij beginnen.....
Bij Yoi dan maar.
Vandaag hebben wij afgesproken met Yoi om met de auto naar Napoles te rijden. Napoles is vier uur rijden vanaf Bogota en kun je het landgoed van Pablo Escobar vinden, landgoed Hacienda Napoles.

Hacienda Napoles was het luxe landgoed van Pablo Escobar, liggend in de gemeente Puerto Triunfo, Colombia. Op de toegangspoort van zijn landgoed had Escobar een vliegtuig laten monteren. Dit was het vliegtuig, waarmee hij zijn eerste kilo's cocaïne naar de Verenigde Staten smokkelde. Op zijn landgoed, 20 km² groot, had Escobar een privé dierentuin met dieren van over heel de wereld laten aanleggen. Daarnaast had hij nog een kart-circuit, een collectie van oude auto's, een stierenarena en een privé vliegveld.

Om 10 uur spreken we af bij haar werk. Met een taxi komen wij ruim op tijd aan en 3x raden. Yoi is verlaat. Pas om half 12 komt ze aanrijden (wij zijn al licht over de kook, is nog 4 uur rijden en park sluit om 17:00 uur). We zetten het van ons af en gaan er maar in mee. We zijn tenslotte in Colombia. De rit erheen is lang maar gezellig. We rijden door de mooiste gebieden met fantastische uitzicht. Als we bij het landgoed van Pablo aankomen staan we vesteld van wat we daar zien. Achterlijk groot!!

Als we beroemde toegangspoort (met het cocaine vliegtuigje erboven op) door zijn, moeten we zeker nog 20 minuten rijden voor we bij de ticketbalie aankomen. Hier kopen we een toegangskaart en kunnen we met auto en een plattegrond verder.

Een beetje het Beekse Bergen gevoel krijg je al je de verschillende dieren passeert die vaak ook nog los lopen. Bij bepaalde stukken kan je de auto parkeren en te voet verder. Hier zien we o.a. een museum over alle gruwelijke dingen die het monster Pablo heeft gedaan (meneer heeft even een heel passagiers vliegtuig naar beneden laten halen met een bom omdat er een iemand aan boord zat die op zin lijst stond, de rest van de 104 doden maakt niet uit. Of de enorm aantal dode door een bom aanslag midden in Bogota). Krijg je wel even een ander beeld dan die van het “Robin Hood” label die hij ook van vele mensen heeft geregen.

Dat is trouwens ook heel voelbaar, de haat nog steeds van de Colombianen naar Pablo Escobar.

Verder zien wij zijn beroemde auto collectie, nu vergaande en vooral verroeste glorie, en zijn privé landingsbaan. Te gek voor woorden en bijna surreëel. En dan gebeurt het, we willen met de auto de tour

afmaken tot deze niet meer mee werkt! Autopech op het landgoed van pablo Escobar, met je ook eens meegemaakt hebben in je leven. Gelukkig blijkt het niet heel ernstig te zijn en als we het probleem hebben gevonden (iets met de accu) rijden we door. Met nog zeker vier uur rijden voor de boeg, besluiten wij om terug te keren naar Bogota. Auto doet het weer goed maar is toch beter om een beetje op tijd weer terug te zijn.

De terugrit is hels! Enorme regenbuien, slechte en onverlichte wegen en druk!! De vier uur zien wij op de navigatie langzaam veranderen in 5 uur en dan moeten we ook nog ergens stoppen om te eten. Onderweg een korte stop bij een restaurantje en na deze avondmaal snel door. En dan gebeurt het weer!! Yoi verliest de macht over het stuur en net wanneer wij op een rotonde af rijden kan ze niet meer draaien om de bocht te pakken. Met een aardige vaart rijden wij recht op de rotonde af en zit de schik er behoorlijk in. We komen uiteindelijk tot stilstand door de paaltjes en een ophoging en loopt alles goed af. Geen gewonden alleen de schik. Yoi snap er niets van en begint meteen excuus te maken en uit te leggen dat ze de controle totaal kwijt was. Als we uitstappen zien we wat er is gebeurt. Een klap band!!! Door alle spanningen schieten we allemaal in de lach al is het totaal niet grappig. Yoi belt de Colombiaanse wegenwacht (die hebben ze hier dus ook gewoon) en best snel komt er hulp die in een handomdraai de band verwisselt. Eindelijk kunnen we door, kunnen niet wachten tot we weer veilig in ons hotel terug zijn.

Pas om 1 uur in de nacht zijn we terug en doodop!! Zeggen Yoi gedag en wensen haar succes met haar auto. In de kamer nemen we een douch en een wijntje voor het slapen gaan. Even de schik en lange dag weg drinken. Was weer een heel avontuur!!!!

Woensdag, 1 maart 2017.
Last Day in Paradise.

Laatse dag!! Onze mooie droomreis is ten einde gekomen na vandaag. Met een extreem dubbel gevoel staan we op. Willen zeker graag naar huis, mensen ontzettend thuis gemist en kunnen niet wachten om ze weer vast te houden maar aan de andere kant…. Je sluit wel wat af en gaat weer het “normale” leven in. Betekend alleen maar dat wij het fantastische hebben gehad en hebben genoten van elk moment (zelfs wanneer het even niet leuk was).

Zoveel wonderbaarlijke, soms vreemde, mensen ontmoet.
Norit, met zijn verzonnen Chinezen oud & nieuw party. Mirjam, onze hostel moeder uit Cusco met discosokken die ons nooit snapte maar deed alsof. Michael, onze vertaler uit de jungle die de geweldige uitspraak, 1.5 heeft bedacht en die wij nog steeds gebruiken (korte uitleg: nr 1 is altijd plassen en nr.2 altijd de grote boodschap. En nu hebben wij ook 1.5 wat logisch gezien tussen nr.1 en nr.2 zit en dus diarree is). Yoi, altijd en eeuwig te laat, en laten we vooral Simon niet vergeten, hele vervelende Simon uit Chili.

Allemaal vreemd maar verantwoordelijk voor heel veel buikpijn van het lachen. Zoveel moois ook gezien dat we zeker een leven lang plezier van zullen beleven. Dus niet gek dat we nu gemengde gevoelens hebben.

Evengoed gaan we vandaag nog genieten! Dat doen we door de dag in het hotel door te brengen. Starten rustig met het ontbijt, daarna tas inpakken (wat al een dagtaak is) en de rest van de middag doorbrengen in het zwembad en sauna gedeelte.