Mount Eden

Ondanks dat het tijdverschil met Australië maar drie uurtjes is, hebben we hier toch last van. Waarschijnlijk ook omdat we zo laat zijn aangekomen. Vooral ik slaap erg slecht vannacht, dus we doen het ’s ochtends lekker rustig aan. We hebben een bericht ontvangen dat onze boottocht niet doorgaat, omdat de boot kapot is. Rond de middag gaan we daarom een wandeling maken naar Mount Eden. Via een felroze gekleurd pad lopen we het eerste stuk de stad uit. Dit blijkt een ongebruikt stuk snelweg te zijn dat roze is gekleurd, om wat meer kleur in de stad te brengen. In één van de mooie buitenwijkjes waar we doorheen lopen drinken we een bakje koffie en even later komen we aan bij de voet van Mount Eden. We volgen het pad omhoog en zien dan een steile trap waar we naar boven moeten. Er ligt een groot bord voor waar op staat dat het pad is afgezet en dat we via de andere weg naar boven moeten lopen. Dit doen we en dit blijkt nog een behoorlijke klim te zijn. Het is midden op de dag dus ook nog eens lekker warm, maar hoe hoger we komen hoe mooier het uitzicht. Na een half uur klimmen komen we aan bij een krater. Als we nog iets verder omhoog lopen hebben we 360 graden uitzicht over Auckland, de zee en alle eilandjes die hier omheen liggen. Prachtig om te zien! Het blijkt toch wel en toeristen trekpleister en we hebben heel veel lol om alle toeristen die hier de meest bijzondere foto’s van elkaar aan het maken zijn. De meest opvallende is het Chinese meisje die een vogel nadoet en probeert de berg af te vliegen. Dat gaan

wij natuurlijk ook proberen! Simon doet haar echt heel goed na en wij gaan helemaal stuk van het lachen. De rest van de toeristen begrijpt er geloof ik niet zoveel van, haha. We zoeken een schaduwplekje op waar we ons bammetje opeten en blijven hier lekker een tijdje zitten terwijl we uitkijken over de stad. Toen we hier aankwamen zagen we aan de andere kant van de krater al een pad naar beneden lopen. We besluiten om de terugweg ook die kant op te gaan en staan serieus binnen 5 minuten weer onder aan de berg. Als we bij het Visitor Centre een ijsje halen blijkt dat we op de heenweg inderdaad het langste pad hebben gekozen. Ach, gelukkig was het een mooie wandeling. We lopen weer terug de stad in en ik ga nog even langs de SkyTower om een muntje te draaien. Het is nog steeds heerlijk weer, dus we gaan lekker buiten op het balkon zitten. De stoeltjes die hier stonden zijn niet erg comfortabel, dus verhuizen we de bank naar buiten. Dit past allemaal precies dus de rest van de dag zitten we lekker op ons balkonnetje. We kijken uit op de tuin van het complex en hebben vooral veel vermaak doordat we ook zicht hebben op de uitgang. Regelmatig zijn er mensen die het hek uit proberen te komen, maar geen idee hebben hoe ze deze open moeten krijgen. We zitten hier maar een paar meter vanaf en kunnen prima even aanwijzen welk knopje ze in moeten drukken om het hek te ontgrendelen. Maar omdat we verder niks beters te doen hebben kijken we het eerst even aan en hebben we met z’n tweeën heel veel lol om alle pogingen die gedaan worden om buiten te komen. We kijken nog even naar onze planning voor de komende dagen en hebben het over al het moois wat we tot nu toe al hebben mogen meemaken. Ook vandaag weer een heerlijk (maar wel erg flauw) dagje gehad.