Kaikoura

Kaikoura, 10.03.2020

Vandaag is het eindelijk zover. We gaan walvissen spotten. Een paar weken geleden toen we in Auckland waren hebben we al een poging gedaan. De trip werd toen gecanceld, omdat de boot onderhoud nodig had en de dag erna opnieuw, omdat het weer niet goed was. Zou het dan toch echt gaan gebeuren vandaag? We rijden naar het Whale Watch office en als we daar binnen komen zien we een schermpje hangen met onze afvaart erop. Erachter staat in het rood aangegeven: Cancelled, Rough Sea. Het is wat met onze tripjes, opnieuw geannuleerd. We kunnen het morgenochtend weer proberen, dus boeken we onze reservering om. Daarna rijden we een stukje het schiereiland op waar Kaikoura op ligt. Op de punt hebben we nog een Freedom Camping gevonden. Het is ongeveer half 11 als we hier aankomen en er is genoeg plek, dus we kunnen Harry hier mooi neerzetten. Vanaf hier beginnen we aan de Kaikoura Peninsula Walkway. Een hike van ongeveer 15 kilometer die over de punt van het schiereiland loopt. Het begint vlak, tot we een stuk naar boven moeten klimmen en dan ineens heel goed begrijpen waarom onze boottocht gecanceld is. Het waait echt keihard hier en we zien dat de zee ook behoorlijk onstuimig is. Nu zijn we best blij dat niet op een klein bootje door deze golven heen varen. De wandeling is prachtig. Eerst komen we langs een zeehonden kolonie die hier op de rotsen woont en daarna lopen we een heel stuk boven de rotsen langs, zodat we prachtig uitzicht hebben over de zee en de kustlijn. Na ongeveer 5 kilometer

komen we bij een trap aan waar je weer naar beneden kunt lopen. In de verte zien we heel veel zeehondjes onder ons liggen, dus ik wil natuurlijk wel even naar beneden. Simon blijft boven terwijl ik de 118 treden naar beneden loop, die ik straks natuurlijk ook weer omhoog moet klimmen. Maar ik krijg er geen spijt van, want beneden aangekomen zitten overal waar ik kijk zeehondjes. Zo mooi om te zien hoe deze beestjes lekker in het zonnetje liggen en zich totaal niks aantrekken van wat er om ze heen gebeurt. Na een half uurtje rondslenteren, heel veel foto’s en de 118 treden weer omhoog kom ik weer bij Simon aan en lopen we samen verder. De wandeling is echt super mooi en afwisselend. De ene keer lopen we langs de kust, dan door de weilanden en vervolgens weer door het bos. Na ongeveer drie uur wandelen komen we The Pier Hotel tegen waar we een lekker kopje koffie drinken. Ondanks de

wind is het prachtig weer en in de luwte kunnen we lekker buiten zitten terwijl we uitkijken over de zee. Hierna is het nog een kwartiertje lopen voordat we weer bij Harry aankomen. Vanaf dat moment betrekt het helemaal en wordt het gelijk een stuk kouder. De voorspellingen waren al niet zo goed voor vanmiddag, dus we zijn precies op tijd terug. De rest van de middag zitten we dan ook lekker binnen een boek te lezen en een filmpje te kijken. Voor vanavond hebben we een tafeltje gereserveerd bij The Pier Hotel, omdat ze daar de lekkerste vers gevangen vis schijnen te hebben. Rond 7 uur lopen we die kant op. We bestellen beiden The Catch of the Day, rode poon met een heerlijk sausje van citroen en dille. En we smullen hiervan, wat een zalig gerecht. Na een gezellig avondje lopen we weer terug naar de camperplaats en vallen we in slaap terwijl we de golven van de zee op de achtergrond horen.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.