The Catlins

Als we vanmorgen wakker worden is het weer helemaal omgeslagen. Het regent hard en we zien weinig door de mist die er hangt. Na het ontbijt rijden we naar Slope Point, dit is het meest zuidelijke puntje van het Zuidereiland. We moeten een stukje lopen om hier te komen dus doen maar een regenjas en een poncho aan. Dit helpt niet heel veel, want binnen no time zijn onze benen echt zeiknat. We rennen bijna naar het punt toe en hebben te weinig zicht voor het normaal gesproken waarschijnlijk super mooie uitzicht. Dus zo snel als we aan komen, rennen we ook weer terug en zetten we de kachel vol aan om een beetje op te warmen.De voorspellingen voor de ochtend waren niet zo goed, dus gaan we maar op zoek naar een tentje om koffie te drinken. Niet veel later vinden we die en hier blijven we een klein uurtje zitten in de op dat het iets droger wordt. Het lijkt te helpen, want als we weer verder rijden zien we nog maar een paar kleine druppeltjes tegen de ruiten spatten. We rijden nu naar McLean Falls, waar we via een prachtig pad naartoe lopen. Onderweg horen we ontzettend veel vogeltjes en lopen we ineens weer midden in het regenwoud. De watervallen zelf zijn trouwens ook erg mooi. We klimmen nog een stukje naar boven en genieten van het uitzicht. Hierna rijden we door naar Cathedral Caves. Hier komen we net iets te vroeg aan, want het tij is nog niet laag genoeg, waardoor de grotten nog niet toegankelijk zijn. Daarom rijden we eerst door naar Lake Wilkie, een klein meertje iets verderop. Het is inmiddels echt droog geworden

en daardoor ziens we in dit meer de weerspiegeling van de bomen. We eten een broodje en rijden dan weer terug naar de Caves. De weg is inmiddels open, maar als we op de parkeerplaats aankomen vertelt een medewerkster dat we nog even moeten wachten, omdat iemand aan het kijken is of het water wel laag genoeg staat. Na een paar minuten komt er een andere medewerkster aangelopen die ons vertelt dat de caves vandaag helaas niet toegankelijk zijn, omdat het water te wild is. Om er in te kunnen komen moeten we minstens tot ons middel door het water lopen en dat is niet verantwoord. We rijden daarom weer door en komen even later aan bij Purakaunui Falls. Na een korte wandeling zien we de watervallen en ook dit is weer een plaatje. Vanaf hier moeten we nog 5 kilometer over een gravelroad verder rijden om bij

ons slaapplekje van vannacht uit te komen. We zijn mooi op tijd, dus we kunnen een super mooi plekje uitzoeken waar we over de prachtige baai uitkijken. Wat een uitzicht, het went nog steeds niet. En nog een fijne bijkomstigheid, de zon is ineens helemaal doorgebroken. We doen onze slippertjes aan en maken een wandeling over het strand en de rotsen. Ineens ziet Simon een zeeleeuw in de verte. We klimmen nog wat verder over de rosten en zien hem lekker van het zonnetje genieten. Vervolgens laat ie zich in het water plonsen en zwemt hij rondjes voor de kust langs. Dan lopen we weer terug naar de camping en kunnen we nog heerlijk even buiten zitten. Tot de zon achter de bergen verdwijnt, want dan koelt het gelijk af tot een graad of 7. Ondanks de vele regen van vanmorgen sluiten we dit dagje weer heerlijk af.