Penguin Place

We hebben op tijd de wekker gezet, want we gaan weer iets leuks doen vandaag. Het is strakblauw als we wakker worden, maar met ongeveer 11 graden nog wel lange broeken weer. We rijden bijna naar het einde van het schiereiland waar we hebben geslapen, want we gaan vanmorgen naar Penguin Place. Dit is een opvangcentrum voor pinguïns, die zich vooral richten op de zeldzame Yellow-eyed pinguïn. Als we hier aankomen krijgen we eerst een inleiding met informatie over de pinguïns en hun leefgebied. Hier krijgen we te horen dat in dit gebied nog maar 600 van deze pinguïns leven en dat slechts de helft van alle kuikens ook daadwerkelijk volwassen wordt. Het opvangcentrum vangt pinguïns op die bijvoorbeeld zijn aangevallen door andere dieren op zee, of die extra voedsel nodig hebben, omdat ze ondervoed zijn geraakt. Na de introductie mogen we een kijkje nemen in The Rehab. Hier zien we ongeveer 30 pinguïns die om wat voor reden dan ook hulp nodig hebben en op het moment dat ze weer aangesterkt zijn vrij worden gelaten in de zee. Wat een prachtige beestjes. Naast de Yellow-eyed pinguïns zijn er ook een paar Crested Pinguïns opgevangen. Eén van hen is door een haai gebeten en heeft daardoor een enorm litteken op z’n buik, zo zielig. Maar hij is enorm aangesterkt en kan daardoor snel weer de zee in worden gelaten. Als we een paar minuten op afstand naar de beestjes hebben gekeken worden we in een bus naar het Reserve gebracht waar de pinguïns in het wild leven. Toen we vanmorgen aankwamen bij het centrum werd ons verteld

dat er een kleine kans is dat we hier pinguïns gaan zien, omdat het al twee weken geleden is dat ze hier zijn geweest. We maken een mooie wandeling langs de kust en zien op de rotsen bij de zee super veel zeehondjes liggen en eromheen zwemmen. Ook zien we verschillende Little Blue Pinguïns die aan het ruien zijn en daarom niet het water in gaan. Op een gegeven moment krijgt onze gids te horen dat er toch vier Yellow-eyed Penguins gespot zijn in het gebied. We lopen een stukje verder en gaan in de kijkhutten staan zodat de Penguins geen last van ons hebben. En dan zien we er ineens twee lopen. Wauw, echt zo mooi om ze in hun natuurlijke omgeving te zien. We moeten allemaal erg stil zijn en ze lijken geen last van ons te hebben. Als we vervolgens verder lopen naar een ander punt zien we daar nog twee Penguins rondlopen in de bosjes. Super leuk. We hebben een leuke enthousiaste gids en daardoor echt een topochtend. En hoewel de Penguins vooral mijn ding zijn heeft Simon het ook best leuk gehad. Er liepen namelijk een paar hondjes rond bij het centrum, dus hij kreeg net zo’n lach op z’n gezicht als ik toen ik de Penguins zag. We rijden hierna nog en klein stukje verder naar het puntje van het eiland, omdat hier vaak albatrossen worden gezien. De zee is nu erg kalm, waardoor we er alleen eentje in de verte zien zweven. Dan rijden we helemaal langs de zee Otago Peninsula weer af en gaan we naar de supermarkt om boodschappen te doen. We tanken gelijk de tank vol en rijden dan door naar Tunnel Beach. Hier maken we een mooie wandeling naar beneden naar het strand waar een enorme natuurlijke brug te zien is. Als we beneden aankomen kunnen we door een tunnel dwars door de rotsen heen lopen om aan de andere kant uit te komen. Hier ligt een

zeehondje in de zon te chillen en er staan nog veel meer rotsformaties. Het doet ons een beetje denken aan The Twelve Apostles in Australië. Wat een magisch uitzicht weer. En net als gisteravond is deze wandeling een makkie als je naar beneden loopt, maar een flinke uitdaging als je weer omhoog moet. Uiteindelijk klimmen we in een kwartier weer naar boven en komen we hier helemaal bezweet aan. We moeten echt even bijkomen. We hebben erover na gedacht om hier een camping te zoeken, maar na wat wikken en wegen besluiten we om toch nog een stuk te gaan rijden en Dunedin achter ons te laten. Maar niet voordat we een laatste stop maken in de stad bij de steilste straat ter wereld. Wow, we hebben al heel wat steile straten gezien hier, maar deze is wel echt heel steil. De stoep bestaat uit trappen, omdat het anders niet te doen is om naar boven te klimmen. En dan staan we nog niet eens op het steilste stuk, want we zijn te lui om nog verder omhoog te klimmen. Toch leuk om nog even te zien. Hierna laten we de stad echt achter ons en hebben we onderweg supermooie uitzicht over Otago Peninsula waar we vanmorgen waren. Tegen 5 uur komen we aan bij Warrington Domain waar we een fijn plekje vinden om te overnachten. We zetten Harry neer en gaan dan lekker in de zon zitten. Uiteindelijk hebben we toch weer super veel gedaan vandaag. Na het eten wandelen we nog een stukje, want ook nu zitten we weer vlakbij het strand. Als de zon onder gaat wordt het opnieuw koud, dus komen de truien en dekentjes weer tevoorschijn. Voor het eerst sinds een paar dagen hebben we weer bereik, dus kunnen we weer even wat aan het thuisfront laten horen. We gaan op tijd naar bed, zodat we elkaar lekker warm kunnen houden.