Nusa Penida

Nusa Penida, 18.03.2020

Gede heeft voor ons geregeld dat we vanmorgen met een snorkel tripje mee kunnen, om op zoek te gaan naar Mantarays die hier dichtbij het eiland rondzwemmen. Hij komt ons rond half 9 ophalen en brengt ons naar Chrystal Bay. Hier worden we met een boot opgehaald. Onderweg ziet Miriam ineens een berichtje voorbij komen van de buurman, terwijl het in Nederland 3 uur ’s nachts is. Er staat in dat haar auto in de brand staat. Ze belt snel Hans op, die gelukkig wakker is en zegt dat hij later terugbelt. Wat een schrik, maar gelukkig is er niemand gewond. We rijden toch maar door naar het strand, omdat we vanaf hier niet zoveel kunnen doen. We hebben een privéboot waar we maar met z’n drieën in zitten, omdat dit goedkoper was dan met een groep mee varen. Eerst gaan we naar Manta Bay waar normaal gesproken veel Mantarays rondzwemmen. We varen langs Broken Beach en krijgen onderweg te horen dat hier vanmorgen twee Mantarays zijn gespot. Als we hier aankomen zien we allemaal dolfijnen zwemmen. Wij vinden dat hartstikke leuk, maar dit blijkt niet goed te zijn, omdat het de vijanden van de Mantarays zijn. Dus varen we weer verder. Voor 150.000 Roepia extra worden we naar een plek gebracht waar we zeker weten dat we Mantarays gaan zien, maar dit is wel een half uurtje varen. Wij vinden het prima, want het schijnt toch wel erg bijzonder te zijn om deze enorme vissen in het echt te zien. Daarnaast is de kust zo prachtig hier, dus het is echt geen straf om hier een stukje langs te varen. Onderweg komen we allemaal bootjes

tegen met vrienden van onze schipper die aangeven dat er enorm veel Mantarays zijn gespot, dus we zijn heel benieuwd! Gelijk als we aan komen varen zien we allemaal enorme schaduwen in het water zwemmen. Snel doen we onze snorkels en flippers om en duiken we het water in. Er is een gids met ons meegekomen die ook mee snorkelt, dus we zwemmen achter hem aan. Als we nog maar amper in het water liggen wijst hij naar beneden en zien we onder ons een enorme Mantarays voorbij zwemmen. WoW, wat een bizar grote vissen zijn dit. Ze zijn bijna drie meter breed en zwemmen als een soort theedoek door het water heen. Erg indrukwekkend om te zien. Wat iets minder leuk is, is dat er overal kwallen om ons heen zwemmen die constant prikken. Daarnaast ligt er echt ontzettend veel plastic in het water, zo zonde van deze prachtige natuur. Onze gids vertelt later dat het plastic vooral naar de kust drijft als het hoogtij wordt en dat zoveel mogelijk van het plastic elke dag door boten wordt opgehaald. Helaas ligt er zoveel in de oceaan dat het bijna niet te doen is om dit allemaal bij elkaar te rapen. Simon wordt ondertussen helemaal gek van de kwallen, dus die gaat alvast terug naar de boot. Als Mir en ik ook uitgekeken zijn klimmen we weer aan boord en zitten we helemaal onder de rode bultjes. We krijgen een fles met azijn waarmee we ons in kunnen smeren en dit blijkt even later inderdaad te helpen tegen het prikken. Hierna varen we weer terug richting de haven en zien we onderweg weer de enorme rotsen uit de zee opdoemen. Het blijft een prachtig gezicht. We stoppen nog even bij Kelinging Beach (de T-rex rots) waar we gisteren ook zijn geweest. Nu alleen onderaan de rots, in plaats van erbovenop, zodat we vlakbij het strand kunnen komen. Het water is felblauw en het strand spierwit, het is een prachtig gezicht. We varen door naar de tweede snorkelstop, waar de zee een stuk rustiger is. Daarnaast zijn hier geen kwallen en is hier geen plastic te bekennen. Wat een verschil met het vorige plekje. Het is hier magisch en we zien veel prachtig koraal en felgekleurde vissen. Miriam heeft nog niet eerder gesnorkeld, maar ook zij vindt het fantastisch. We zijn nog lang niet uitgekeken als we weer verder moeten. Dan stoppen we vlak voordat we bij de haven zijn nog bij een laatste punt. Hier staat een enorme stroming, maar ook hier zien we een paar prachtige vissen rondzwemmen. De ochtend is voorbij gevlogen en als we in de haven aankomen staat Gede ons alweer op te wachten. We grappen dat hij ons vast ontzettend heeft gemist en hij lacht er alleen maar hard om. Hierna gaan we op zoek naar een pinautomaat. Er zijn er maar twee van op het eiland, maar gelukkig hebben we onze gids bij ons. Als we hebben gepind brengt Gede ons bij een super leuk restaurantje, vlakbij het strand waar we heerlijk eten. We maken nog een paar foto’s op de schommels die hier hangen en rijden dan naar Diamond Beach. Het is een klein uurtje rijden en onderweg genieten we van het prachtige uitzicht, zingen we liedjes met Gede en leren we hem Nederlandse woorden als Plofkip, Mooi en Water?! We kletsen heel wat af en kunnen nog heel wat leren van de manier van leven op dit eiland. Daarnaast wordt er vooral heel erg gelachen. Om bij het uitzichtpunt van Diamond Beach te komen we een klein stukje lopen, maar door de hitte voelt het als 10 km. Toch is ook dit weer de moeite waard, want het uitzicht is fantastisch. We lopen een rondje en kijken naar het felblauwe water. Daarna klimmen we weer omhoog en worden we

teruggebracht naar ons resort. Het is nog niet zo laat, maar we willen de middag graag gebruiken om contact te zoeken met de luchtvaartmaatschappij. We bedanken Gede voor de leuke dag en spreken af dat hij ons morgen weer op komt halen om naar de boot te brengen. Wat gaan we deze jongen missen. We hebben veel tijd met hem doorgebracht de afgelopen dagen en het ontzettend leuk met elkaar gehad. Bij de receptie van ons resort mogen we de telefoon gebruiken. We hebben een nummer van Qatar Airways, maar als we hierheen bellen blijkt het nummer niet in gebruik te zijn. De receptioniste belt vervolgens een hele lijst aan telefoonnummers van Qatar, die allemaal of niet in gebruik zijn, of bezet zijn. Eén keer komen we erdoor en staan we in de wacht, maar ook deze lijn wordt na een paar minuten verbroken. OK, dit kon nog wel eens ingewikkeld gaan worden. We lopen naar het zwembad en

proberen hier online nog wat dingen uit te zoeken. We lezen dat er veel vluchten gecanceld worden en dat de wereld in paniek is. Morgen gaan we proberen om op het vliegveld wat te kunnen regelen en ondertussen proberen Hans en Berend vanuit Nederland nog contact op te nemen met Qatar. Zelf proberen we een beetje rustig te blijven en niet te veel te denken aan wat er allemaal kan gebeuren. Hoewel er op Nusa Penida en Bali nog maar weinig besmettingen zijn gemeld, proberen we wel zo goed mogelijk afstand te houden van anderen. We eten wat in het restaurant, waar het rustig is, omdat er niet zoveel toeristen meer verblijven op het eiland. De gasten die er nog zijn, zijn allemaal bezig om hun vlucht te laten omboeken naar een eerder moment. Na het eten gaan we op ons balkonnetje zitten en hier komen we de rest van de avond niet meer vanaf.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.