Kapiti Island

Gisteren hebben we al de hele middag uitgekeken op Kapiti Island, maar vandaag gaan we het eiland bezoeken en blijven we hier ook een nachtje slapen. We rijden in een kwartiertje naar Paraparaumu waar we Harry neerzetten en op zoek gaan naar het cafeetje waar we in moeten checken. Als we hier aankomen moeten we onze tassen controleren op dieren zoals ratten en muizen. Kapiti Island is een natuurreservaat waar veel dieren leven die niet meer voorkomen in de rest van Nieuw Zeeland. Om dat zo te houden wordt er streng gecontroleerd wat er allemaal naar het eiland toegaat. We lopen vervolgens naar de boot die op de parkeerplaats staat te

wachten. Een gek gezicht, want hij ligt niet in het water, maar staat op een aanhanger achter een trekker. Als we om half 9 allemaal in de boot zitten missen er nog twee mensen. Heel veel telefoontjes en een half uur later blijkt dat ze verkeerde informatie door hebben gekregen en in de veronderstelling waren dat ze pas ’s middags om half 2 in moesten checken. We vertrekken dus zonder ze en rijden naar het strand, waar de trekker ons in het water duwt. Een klein kwartiertje later komen we aan op het eiland. Hier merken we gelijk dat er ontzettend veel vogels leven, want je hoort ze overal fluiten. Een gids vertelt ons wat over het eiland, over de wandelroutes die er te vinden zijn en over alle vogels die we kunnen spotten. Dan zijn we vrij om te gaan waar we willen en wandelen we het mooie eiland over. Er zijn twee tracks die de berg opgaan, één steile en één minder steile. We hebben nog stijve spieren van twee dagen geleden en gaan daarom voor het minder steile pad omhoog. Het pad is prachtig en onderweg zien we super veel mooie vogels. Ook is het pad toch nog behoorlijk steil, dus als we halverwege zijn twijfelen we nog even of we wel door moeten lopen naar boven. Het uitzicht schijnt prachtig te zijn, dus we stappen door. Na dik twee uur lopen komen we boven aan en hebben we inderdaad een fantastisch uitzicht over de zee en over het Noordereiland. We eten een broodje terwijl we over de zee heen kijken en we zien zelfs nog twee walvissen zwemmen. Dan gaan we weer naar beneden, wat natuurlijk een stuk sneller gaat, maar ook wel weer pittig is doordat het pad zo steil is. Rond 3 uur worden we op het strand weer opgehaald door de boot die ons naar de noordkant van het eiland brengt. Hier worden we hartelijk welkom geheten door Janine. Ze vertelt ons over Kapiti Island

en over de rol die het eiland heeft in de Maori cultuur. We lopen met haar naar de lodge waar we vanavond slapen en ontmoeten hier John, de gastheer en familie van de oprichters van de lodge. Door de hartelijke ontvangst (en omdat we onze schoenen uit moeten doen als we naar binnen gaan) voelen we ons gelijk helemaal thuis op dit plekje. We drinken koffie met elkaar, maken kennis met de rest van het gezelschap en krijgen meer te horen over de Maori cultuur. Verder wordt ons verteld over het ontstaan van de lodge en worden de huisregels toegelicht. Het eiland is afhankelijk van regenwater en aangezien het hier al een maand niet heeft geregend moeten we zuinig aan doen met het water. Liever niet douchen en alleen doorspoelen bij een grote boodschap… Dan worden we naar onze cabins gebracht en hebben we tijd om even uit te rusten. We lopen nog een stukje langs het water, omdat

deze kant van het eiland weer totaal anders is dan de andere kant. Daarna gaan we even liggen en om half 7 is het borreltijd. Vanmorgen was het nog fris en bewolkt, maar de zon is helemaal doorgebroken, dus we zitten heerlijk op het grote terras waar we uit kunnen kijken over de zee. Als we aanschuiven zien we twee waterpistolen op tafel liggen en John vertelt dat dit niet voor niks is. De Kaka’s die hier rondvliegen zijn net zo gek op de hapjes en de kaasjes als wij, dus als ze iets van de schalen proberen te pakken kunnen we ze wegjagen met water. We drinken een wijntje en praten gezellig met z’n allen. Ondertussen komen er steeds meer Kaka’s in de bomen zitten en als we even niet opletten vliegen ze op ons af en pikken ze de kaasjes uit onze handen. We hebben er wel lol om met elkaar en de mannen komen helemaal in hun rol terwijl ze ons verdedigen tegen de Kaka’s. Op een gegeven moment komt Janine vertellen dat het eten klaar is. We krijgen een heerlijke maaltijd met allemaal verschillende verse groente en een nog lekkerder toetje na. De zon is nu bijna onder en dan vertelt John ons wat over de diertjes waarvoor we eigenlijk allemaal gekomen zijn. Op Kapiti Island leven kiwi’s in het wild, die elders bijna niet meer voorkomen. We gaan vanavond op stap met Janine om te kijken of we ze kunnen spotten, want ze worden pas wakker als het donker is. Als John z’n verhaaltje heeft gedaan lopen we met Janine mee naar buiten en gaat ze ons voor. Ze luistert waar ze naartoe moet, want de vogels roepen naar elkaar. Je kunt wel merken dat Janine dit vaker heeft gedaan, want lijkt precies te weten waar de kiwi’s zitten. We lopen nog maar een paar minuten rond als ze er één op het spoor is. Iedereen loopt snel achter haar aan en we zijn allemaal heel

stil. Dan schijnt ze haar rode lampje over de grond en zien we daar inderdaad een kiwi zitten. Wauw, dit hadden we niet verwacht. Van te voren hadden we al gehoord dat je ongeveer 80% kans hebt om de kiwi te spotten op het eiland, dus dat we er na een paar minuten al één zien lopen is echt bizar. Dit blijkt een vrouwtje te zijn en Janine hoort dat er een mannetje naar haar roept aan de andere kant van het pad. Als we ons omdraaien zien we inderdaad ook nog een mannetje lopen. Dit mannetje wil graag naar zijn vrouwtje toe en moet ons daarom passeren. Hij lijkt er helemaal niet om te geven dat we hier staan en loopt voor onze voeten langs het pad over en vervolgens over onze tenen de bosjes aan de andere kant in. Wat een ervaring om dit bijzondere beestje hier te zien. Janine vertelt dat het echt heel bijzonder is dat we de beestjes van zo dichtbij hebben gezien. Vaak zijn ze erg schuw en rennen ze weg zodra ze iets horen. Aangezien ze nu gefocust waren op het eten hadden ze geen last van ons en konden we ze bewonderen. We zouden eigenlijk een uur gaan wandelen, maar aangezien we na een kwartiertje al twee kiwi’s hebben gespot vraagt Janine wat we willen. Ze wil met alle liefde nog even verder wandelen om te kijken wat we nog meer kunnen zien, dus dat slaan we natuurlijk niet af. Ondertussen genieten we van een prachtige heldere sterrenhemel. Omdat er bijna geen licht is op het eiland zien we een hele felle melkweg en heel veel sterrenbeelden. We lopen in het donker een ander pad op en komen op een gegeven moment uit bij een open plek waar we de bijna volle maan prachtig kunnen zien. Janine vertelt ons ondertussen vol passie over het eiland en over haar cultuur. Daarna lopen we terug en zijn we uiteindelijk zo anderhalf uur aan het wandelen. Tijd om terug te gaan naar de lodge. Als we daar aankomen laat Janine ons zien dat er twee pinguïns onder de ingang van de lodge zitten, die zich ’s avonds laten zien. Grappig dat ze zo’n plekje uitzoeken. Hierna zeggen we elkaar welterusten en gaan we naar bed. Als we onze tanden hebben gepoetst en van de lodge terug naar onze cabin lopen roept Janine dat ze nog een kiwi ziet. We lopen naar haar toe en zien in de bosjes inderdaad een kiwi rondlopen. Wat hebben we een geluk gehad. Daarna kruipen we toch echt lekker in ons bed.