Tobacco Kiln

We werden vroeg wakker vanmorgen, omdat de kamers in het hostel erg gehorig zijn. Het voordeel daarvan is dat we, voordat de blikken Chinezen opengetrokken worden, helemaal alleen de mooie bezienswaardigheden kunnen bekijken aan de Great Ocean Road. Steeds als we denken dat we het mooiste uitzicht nu wel gezien hebben, blijkt het volgende nog weer net ietsje mooier of spectaculairder. We kijken onze ogen uit en krijgen geen genoeg van de enorme golven die ver onder ons tegen de rotsen aan slaan. We zien natuurlijke bruggen, grotten, kliffen en enorme rotsen ver in zee. Als we de eerste toeristenbussen zien verschijnen zijn we bij het

laatste uitzichtpunt. Tot nu toe was de temperatuur aangenaam, maar het begint echt warm te worden. Als we op zoek gaan naar een supermarkt gaat de thermometer binnen een uur omhoog van 30 naar 37 graden. Gelukkig heeft onze dikke auto ook een dikke airco. Als we onze boodschapjes hebben gedaan rijden we door naar onze accommodatie voor vannacht. Onderweg rijden we langs het visitor centre van Grampians National Park, omdat we daar morgen naartoe gaan. Hier informeren we naar het brandgevaar in dit gebied, maar dit valt gelukkig mee. Het is vandaag wel ‘total fire ban day’ wat inhoudt dat niemand in de omgeving buiten gebruik mag maken van vuur. In plaats van de 37 graden die het vandaag is wordt het morgen ‘maar’ 23 graden, dus het brandgevaar neemt daarmee af. Een heerlijke temperatuur dus om morgen te gaan hiken. Als we aankomen bij Tobacco

Kiln, ons huisje voor vannacht, worden we hartelijk ontvangen door eigenaresse Karen. Ze vertelt ons over het ontstaan van de kiln en hoe ze dit omgebouwd hebben tot een prachtige accommodatie. Simon wordt direct vriendjes met de honden Guss, Tom en puppy Ziggy, die de rest van avond niet meer bij ons weg gaan. We doen een handwasje, die binnen een half uurtje droog is en gaan dan voor ons huisje zitten. We hebben ineens het echte vakantie gevoel te pakken. Heerlijk in het avondzonnetje, prachtig vrij uitzicht, een super mooi huisje en een fijn Australisch wijntje bij het eten. ’s Avonds krijgen we een mailtje van de gastvrouw van ons huisje op Kangaroo Island waar we over een paar dagen naar toe gaan. Zij geeft aan dat een groot deel van het eiland niet veilig is in verband met bosbranden die daar zijn ontstaan. Karen vertelt ons dat ze op het nieuws heeft gezien dat er een negatief reisadvies

wordt afgegeven voor Kangaroo Island en geeft ons tips voor andere plekken die we kunnen bezoeken. Het is verschrikkelijk om te zien hoe het er aan toe gaat en hoeveel mensen en dieren niet meer veilig zijn in hun eigen leefomgeving. We cancellen ons huisje en de boot en besluiten om een dagje langer in The Grampians te blijven. Van tevoren wisten we dat we er rekening mee moesten houden dat we niet alle plekken konden bezoeken volgens onze planning en voor ons zijn er genoeg andere mooie plekken om te zien. Toch gaan we met een verdrietig gevoel slapen als we bedenken dat dit prachtige land met de lieve Ozzies en zoveel wilde dieren deze ellende moeten ondergaan.