Bloemetjes en de bios

Vanmorgen slapen we lekker uit en doen we heel lang over ons ontbijt. We hebben besloten dat we een paar dagen langer in Sydney blijven, want het gebied waar we doorheen zouden rijden richting Melbourne staat bijna volledig in de brand. Daarnaast hebben we eigenlijk wel zin om het een beetje rustig aan te doen. De huurauto hebben we om geboekt en vandaag doen we ieder ons eigen ding. Ik naar de botanische tuinen, Simon naar de bioscoop en naar het zwembad.

Versie Simon:
Daar sta ik dan, helemaal alleen op eigen benen in de hotel kamer. Voor de mensen die van goede muziek houden: “Op eigen benen” van Jan Smit is een heerlijk nummertje, maar goed dat ter zijde. Ik heb er zin in vandaag! Geen eindeloze kilometers sjouwen met liters water op mn rug door de brandende zon maar gewoon even een Spa dagje, maar dan voor de man. De bioscoop staat op het programma voor vandaag met de film 1917. Een film die gaat over de eerste wereldoorlog. Voor de mensen die de film nog niet hebben gezien, er komt geen spoiler alert. De bioscoop zit op 250 meter afstand van het hotel, easy peasy. Ik loop naar binnen, koop mijn kaartje bij een digitaal loket gezien ze geen kassa's meer hebben, scoor een (klein) zakje M&M's en een kleine cola en Simon is er klaar voor. 11:45 uur zou de film beginnen. Om 1145 uur gaat het scherm aan en de volgende 30 minuten, ja echt 30 minuten, zit ik te kijken naar commercials... Wauw! Eindelijk begint de film en ik word gelijk in de personages gezogen. Meer zeg ik er niet over maar de recensies liegen er niet om. Wat een aangrijpende film is dit zeg en zeer goed geacteerd! Twee uurtjes later loop ik de bioscoop uit en vallen mijn ogen op een arcade hal, net zoals vroeger! Toch maar even kijken. Dit zijn allemaal kasten waar ik vroeger veel op heb gespeeld, erg leuk om dit weer eens te zien! Na de lange wandeling kom ik dan eindelijk weer aan bij het hotel en maak ik mij klaar om een bommetje te maken in zwembad. Na de activiteiten van bommetjes en sierlijke duiken is het tijd voor chillen in het bubbelbad. Niks meer aan doen als je het mij vraagt. Met verschrompelde handjes en voetjes loop ik terug naar de kamer. Eerst maar eens wat eten voordat ik aan één van mijn series ga beginnen. Vandaag staat op het menu: “Bakkers klaar? Bakken maar!” Juist heel Holland bakt. Met veel zoetigheid, zowel op de tablet als in het echt gaat de tijd snel voorbij en komt mijn plantendeksundige/fotografe/mijn lieve vriendinnetje binnen wandelen. Einde.

Versie Irma:
Ik loop vanmorgen eerst via het postkantoor, want oma is bijna jarig dus er moet een kaartje worden verstuurd. Via Google Maps heb ik het dichtstbijzijnde postkantoor gevonden, die in het parlementsgebouw van New South Wales blijkt te zitten. Ik volg de bordjes met ‘Post Office’ en kom dan langs een security check waar ik m’n tas moet laten scannen en door een detectie poortje moet lopen. Ik check nog even of ik echt wel onderweg ben naar het postkantoor, maar dit wordt bevestigd. Als ik uiteindelijk het prachtige gebouw binnenloop zie ik inderdaad een postkantoortje waar ik de kaart kan versturen. Na nog een rondje door het gebouw loop ik weer naar buiten. Zo had ik me het versturen van een kaartje niet echt voorgesteld, maar het is wel weer een leuke ervaring. Ik

loop door naar de botanische tuinen van Sydney. Het park is enorm en alle tuinen hebben verschillende thema’s. Van enorme varens, waar ik bijna omver wordt gelopen door een grote hagedis, tot cactussen en een grote kas met alleen maar vleesetende plantjes. Ik kijk m’n ogen uit en denk steeds als ik een foto maak aan Simon die echt heel erg blij is dat ie niet met me mee hoefde vandaag. Na een paar uurtjes rondlopen en chillen in het park ga ik terug richting ons appartement. Op de terugweg kom ik een Lindt winkel tegen waar ik een lekker cadeautje meeneem voor bij de koffie. Dan kom ik weer in de wereld van de shoppingmalls. Onderweg kijk ik nog even naar koffers en daarna loop ik naar de toren van ons appartement, waar ik Simon helemaal uitgeteld van zijn drukke dag aantref terwijl ik André van Duin op de achtergrond hoor.

De zon wordt wat minder fel en we kunnen nog heerlijk op het balkon zitten. Op een gegeven moment wordt de zon zelfs helemaal oranje en kun je er tegenin kijken zonder dat je wordt verblind. Waarschijnlijk door de rook die over de stad hangt, zonder dat we dit echt doorhebben. Ondanks dat eten we lekker buiten en doen we vanavond verder niet zoveel. Een heerlijk dagje weer in deze fijne stad.