Bondi Beach

Na ons yoghurtje, fruithapje en heerlijke bakje koffie stappen we in de bus richting Coogee Beach. Onnozele toeristen als we zijn denken we wel een kaartje te kunnen kopen in de bus. Dit blijkt niet het geval, want we hebben een Opal kaart of een creditcard nodig om in te kunnen checken en van het openbaar vervoer gebruik te kunnen maken. We hebben maar één creditcard bij ons, maar de aardige buschauffeur matst ons als we beloven dat we in Coogee Beach een Opal kaart aanschaffen. Dus we checken in voor één persoon en komen ongeveer drie kwartier later aan bij het strand. Hier begint de wandeling die we vandaag maken naar Bondi Beach. Ook in

dit deel van Australië is de kustlijn prachtig en we lopen via een mooi pad, langs verschillende strandjes en rotspartijen de 6 kilometer lange wandeling. Als we bij Bronte Beach aankomen blijven we op één van de rotsen zitten om naar de surfers te kijken die zich over de enorme golven door de zee verplaatsen. Prachtig om te zien. Het ziet er heel gemakkelijk uit, maar we weten beter. Na de laatste bocht zien we ineens het imposante Bondi Beach voor ons. Wauw, wat een mooi strand met ook hier enorme golven. We lopen langs de Bondi Iceberg Pools, een zwembad aan de rand van de zee die gevuld is met zeewater, als ineens de weg is afgesloten. Niet veel verderop zien we een auto hangen, die vooruit de kliffen af is gereden. Er staan allemaal cameraploegen omheen en een takelwagen probeert de auto omhoog te trekken. Via een ander weggetje lopen we uiteindelijk naar het strand toe. De

temperatuur was best lekker voor de hike, maar door de steile stukjes onderweg hebben we het lekker warm gekregen. Warm genoeg voor een duik in de zee. En hier op Bondi Beach is een beetje rustig in de zee te dobberen er niet bij, want de golven zijn enorm. Als twee kleine kinderen springen we in de golven en worden we steeds weer keihard meegesleurd. De stroming is enorm, maar gelukkig heb ik mijn sterke man dicht bij me die me steeds weer naar boven trekt ;). Een fantastische middag hebben we hier en helemaal uitgeteld gaan we even later op zoek naar ons handdoekje. We zijn een beetje afgedwaald, maar vinden na goed zoeken ons plekje waar we ons laten opdrogen. Dan is het tijd om op zoek te gaan naar een Opal kaart. Die blijkt te koop te zijn in een winkeltje hier vlakbij. Even later zitten we weer in de bus

terug naar het centrum en als we thuis komen nemen we eerst een douche om al het zand van ons af te spoelen. ’s Avonds hebben we een date. Simon neemt me mee uit eten en heeft een restaurantje gevonden waar hij me helemaal blij mee maakt. GPO Cheese and Wine room, de naam zegt genoeg. Een hele avond kaasjes eten en wijntjes drinken, wat wil je nog meer! We lopen een prachtig restaurantje binnen wat de uitstraling heeft van een wijnkelder. Als we de kaart krijgen, kunnen we echt niet kiezen, zoveel verschillende keuzes zijn er. Uiteindelijk vragen we de gastheer om advies en die denkt met ons mee. Grappig, als eerst zegt hij dat we in ieder geval de Reypenaer Gouda (Gooodhaa) moeten kiezen, omdat dit de beste kaas is die ze hier serveren. Dat doen we uiteraard, in combinatie met een paar kaasjes uit de omgeving en een Italiaans kaasje, omdat onze gastheer uit Italië komt. We smullen van de heerlijke hapjes en hebben een gezellige avond. Natuurlijk hebben we veel te veel besteld, maar gelukkig krijgen we de restjes keurig ingepakt mee naar huis, zodat we ook nog wat hebben voor ons ontbijt morgen, aldus de bediening. Een goede afsluiting van opnieuw een topdag.