Over mij(n) blog.

Hallo,
Vanaf 5 mei ga ik vrijwilligerswerk doen in Siem Reap, Cambodja. Waarom vrijwilligers werk? Ik zal proberen uit te leggen hoe ik terecht kwam in de gigantische wereld van het aanbod in dit soort reizen.
Ik vond het wel weer eens tijd om voor langere tijd naar het buitenland te gaan. Eind 2015 kwam ik door minder leuke zaken daarvoor in de ideale gelegenheid. Maar langer weg staat bijna gelijk aan veel geld uitgeven. De goedkopere gedeeltes van de wereld heb ik tenslotte al mogen bezoeken (de gedeeltes waar ik graag heen wilde gaan). En om nou dat zelfde rondje nogmaals te maken maar dan acht jaar later? Daar had ik eigenlijk niet zoveel zin in. Tegelijkertijd zag ik op de diverse backpacker communities op Facebook dat de gemiddelde leeftijd toch echt meer richting de 20 was dan richting de 30. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik te oud ben (ik ben 30) om te gaan backpacken maar ik heb ook niet zo heel veel zin om tussen de 20-ers in feest hostels te vertoeven.
Terugdenkend aan mijn trip door Zuid Oost Azië in 2008 kwam ik tot de conclusie dat ik eigenlijk nauwelijks iets meegemaakt had van de lokale bevolking. Natuurlijk at ik bij straatverkopers, zag ik lokale huizen enzovoorts. Maar echt iets van de leefwereld van daar heb ik eerlijk gezegd niet meegekregen. Nog verder denkend kwam ik tot de conclusie dat al die reizigers (backpackers en ander soort toeristen) die massaal naar Azië gaan onbewust of bewust dat stukje wereld veranderen. En dan bedoel ik niet in de goede zin. Massa toerisme zorgt voor massa toeristen faciliteiten. De grote hotels schieten als paddenstoelen uit de grond. In veel toeristische steden in Azië zijn inmiddels de Mac D, Burger K, Subways, KFC’ens en Pizza Huts niet meer weg te denken. Op veel plekken worden de dieren uitgebuit omdat toeristen toch echt graag die ene selfie met een olifant, slang, aap of tijger willen hebben. En ik moet met veel schaamte toegeven dat ook ik daaraan mee heb gedaan in 2008. Tijdens de Ramadan in Maleisië at ik voornamelijk bij de KFC, gewoon omdat alle lokale restaurantjes pas laat open gingen. En ook wanneer ik de rijst en noedels weer eens zat was zocht ik weer naar een westerse snackbar. Ik kwam met tours langs ‘authentieke’ dorpjes waar de lokale mensen maar al te graag op de foto wilde om zo hun inkomen een beetje op te krikken.
Al met al gaf ik een hoop geld uit aan zaken waar ik de lokale bevolking absoluut niet mee hielp. Sterker nog: ik droeg bij aan het afbreken van het echte Azië.
Dit wil ik niet meer. Ik wil gaan reizen met een doel en tegelijkertijd wil ik graag een zinvolle bijdrage leveren op de plekken waar ik kom. Ik wil het leven daar echt gaan meemaken in plaats van in een te hoog tempo alleen de trekpleisters langs gaan en daarbij eigenlijk het authentieke leven totaal aan me voorbij te laten gaan.
Maar hoe doe je zo iets? Door ergens een tijdje te wonen en proberen mee te doen aan het lokale leven. Tenminste dat denk ik.
Maar ik heb geen diploma’s die mij kunnen helpen met het vinden van een baan in het buitenland. En een echte baan hebben zou meteen betekenen dat ik echt voor een langere tijd weg zou gaan en ik weet niet of ik dat nou zo graag zou willen. Uiteindelijk kwam ik (ik denk via Facebook) terecht bij vrijwilligers werk.
In eerste instantie was ik meer aan het kijken naar iets met dieren. Maar als snel kwam ik op de site van Stichting Pure!Volunteer terecht. In het tabje Pure!Volunteer zal ik meer vertellen over deze stichting.
Na wikken en wegen heb ik de stap gezet en ga ik 5 mei dus beginnen in Siem Reap bij het project Honour Village, een school voor lokale kinderen in Siem Reap. Ik zal daar 12 weken verblijven. In het tabje Honour Village zal ik meer schrijven over dit project.
Vooraf ga ik eerst nog een dikke week naar Hong Kong en Macau en na het project heb ik nog 15 dagen om van Siem Reap naar Bangkok te gaan vanuit waar ik weer terug vlieg naar Nederland.
Nog een paar kleine puntjes over mijn blog:
– Ik ga proberen 2 keer in de week iets te schrijven. Over mijn (vrije) weekenden en over mijn (gewerkte) doordeweekse dagen.
– Nederlands schrijven is niet mijn sterkste punt. Ik maak fouten die ik zelf niet uit de tekst kan filteren. Dit is dus niet uit luiheid of onzorgvuldigheid. Ik hoop dat iedereen hier doorheen kan lezen.
– Ik vind het leuk om reacties te ontvangen.
– Mocht je nog leuke creatieve dingen weten die ik in het leslokaal kan toepassen, laat ze dan zeker aan mij weten!
– Over mijn (blog)naam: het is verdomde lastig een vrije blognaam te vinden. Uiteindelijk is het PureLotte geworden. Lotte spreekt voor zich (mijn naam) en Pure komt van de stichting Pure!Volunteer. Simpel toch?
Dank jullie wel voor het lezen!