Cambodja, de gevreesde 'Border run'

Siem Reap & Poipet, 06.07.2016

Gisteren was het dan zover: de gevreesde ‘border run’. Iets waar ik al twee maanden tegenop zag, sinds dat ik erachter kwam dat ik een verkeerd visum had ontvangen op de luchthaven van Siem Reap.
Toen ik acht jaar geleden in Azië was stond de grens tussen Cambodja en Thailand al bekend als erg lastig en vervelend. Dit is nu helaas niet anders. Maar Thailand is het enige land dat grenst aan Cambodja dat een gratis visa on arrival geeft. Voor zowel Laos als Vietnam moet je een visum kopen en daarnaast zijn die grensovergangen ook veel verder weg.
Dus gisteren om 4.50u ging mijn wekker want ik werd tussen 5.30 uur en 6.00 uur opgehaald om naar Poipet te gaan. Het begon al met een slechte begin aangezien ik sinds maandag middag/avond echt last van mijn buik had. Dit maakte het gevreesde uitstapje alleen maar erger. Daarom maar ontbeten met een half droog pistoletje en loperamide.
Gelukkig werd ik keurig op tijd opgehaald. Nadat we nog diverse andere toeristen hadden opgehaald en we een verstekeling hadden geloosd (een Cambodjaanse vrouw die net deed of ze bij 2 andere toeristen hoorde en in eerste instantie niet uit de minivan wilde komen) waren we om 7 uur eindelijk Siem reap uit. Alles ging goed, de minivan was maar half bezet dus we hadden met zijn allen de ruimte. Totdat we 32 km voor Poipet stil kwamen te staan naast de weg. De chauffeur sprak duidelijk nauwelijks Engels en daarom kregen we nauwelijks informatie. In mijn ogen is het maar het beste om gewoon af te wachten. Maar 2 andere toeristen werden erg geïrriteerd en begonnen zelfs de chauffeur te filmen terwijl ze hun geld terug eisde. Ik schaamde me echt dood, zeker omdat ze chauffeur steeds sipper begon te kijken. Sommige toeristen vergeten blijkbaar dat ze in 1 van de armste landen ter wereld zijn en dat niet alles zal gaan zoals het gaat als ze gasten zijn van een 5* resort. Er wordt hier in oudere auto’s gereden en het komt voor dat je pech krijgt met een auto.Gelukkig kwam na 40 minuten een ander busje ons ophalen. Helemaal niet slecht als je het mij vraagt…
Eenmaal bij de grens werden we gedropt. Eerst een exit stempel halen voor Cambodja. Daarna loop je door een stuk niemandsland. Vol met casino’s, aangezien gokken illegaal is in Cambodja. Het was echt een grimmig sfeertje daar. Veel bedelaars, mensen die van alles van je willen (en dan bedoel ik met name je geld) en gok/alcohol verslaafden. Op naar de Thaise immigratie. Eenmaal daar stond er echt een gigantische rij. Maar gelukkig met mijn e-reader en wat geduld kreeg ik 1 uur en een kwartier later mijn Thaise stempel. Eenmaal aan de Thaise kant van de grens werd ik meteen weer geconfronteerd met een foto van de Thaise koning. Er is niets zo Thais als overal zijn foto zien.
100 meter Thailand in kon ik de straat oversteken en weer rechtsomkeer maken. Meestal is het niet het probleem om van Cambodja naar Thailand te gaan maar juist van Thailand naar Cambodja. Maar gelukkig ging het allemaal vrij soepel. Op naar de exit stempel van Thailand. Daarna weer door het grimmige niemands land richting de immigratie dienst van Cambodja om een nieuw visum te kopen. Ook dit ging vrij soepel al heb ik wel meegedaan aan de corruptie. Ik heb namelijk 3 dollar extra betaald voor mijn visum. Het blijkt dat wanneer je blijft volhouden dit niet te betalen en gewoon ergens gaat zitten uiteindelijk diegene wint die de langste adem heeft. Hier had ik absoluut geen zin in. Dus 5 minuten later was ik weer onderweg naar de volgende stop. Op naar de stempel om Cambodja in te mogen. En ook dit ging verbazingwekkend snel. Weer 5 minuten later stond ik officieel in Cambodja met een nieuw visum waardoor ik tot 5 augustus hier mag blijven.
Nu maar weer vervoer terug regelen. Dit kon van te voren nog niet aangezien het nooit duidelijk is hoelang je erover doet om weer terug te komen in Cambodja. Ik had duidelijk ergens het kantoortje van de travel agent, waarmee ik de heenweg had gedaan, gemist. Dus uiteindelijk kwam ik bij de ‘loods’ uit waar ze de bussen parkeren. Ik kreeg te horen dat de eerste minivan pas over een kleine 2 uur ging. Dit was echter geen verassing omdat ik dat van te voren wist. Ik wist alleen niet dat ik zo snel door de douane’s zou komen. Dus maar een stoel opgezocht en mijn e-reader erbij gepakt.
Net na 2 uur (geplande tijd van vertrek) kwam een vrouw naar me toe die mij vroeg of ik naar Siem Reap moest. Blijkbaar waren er geen andere toeristen voor de minivan en zij moest voor een afspraak naar Siem Reap. Ik kon dus met haar meerijden. Dit hield een gigantische Landcruiser in met privé chauffeur! En met een kleine omweg om nog 2 andere vrouwen op te pikken kwam ik 2,5 uur later weer aan in Siem Reap.
De zorgen zijn dus uiteindelijk voor niets geweest. Het heeft me een hele dag gekost maar ik had het me vele malen erger voorgesteld. Gelukkig was ik op tijd terug of het kwam omdat ik eindelijk durfde te eten (dat durfde ik in de auto niet omdat ik bang was om overal kruimels te verliezen) maar de loperamide was duidelijk uitgewerkt.
Helaas heb ik vandaag nog steeds behoorlijke buikkrampen en durf ik niet zo goed ver van de wc weg te gaan. Daarom besloten om vandaag niet naar het project te gaan. Dus alle tijd voor deze blog en om in het nieuwste boek van Karin Slaughter te beginnen.

ELLIS zegt:
Woh een heel avontuur om een stempel te krijgen en dan zo alleen in van die toch afgelegen, enge plaatsen. Maar je hebt je visum en kan nog een maandje genieten. Veel plezier en tot snel!

IDA zegt:
En hele trip weer…met kramp??niet fijn. Met gelukkig je stempel en visum en tot 5 aug weer gewaarborgd.
Sterkte, hopelijk snel beter en op naar je volgend avontuur????????

JEROEN zegt:
Jeetje Lotte… de stempel is gehaald:-)
Je moest er wel een hele dag voor uittrekken, met als voordeel dat er ook weer een mooie stempel uit Thailand bij staat in je paspoort. Hopelijk gaat het inmiddels veel beter met je buik en kan je weer ‘gewoon’ eten.
Geniet nog van je reis en de kids die je les mag geven.
Liefs, Jeroen

Deze persoon is op reis met Shoestring. Wil je ook zo’n toffe reis maken,klik dan hier >

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.