Siem Reap, de omgeving

Deze week was bijna een week als alle andere. Sinds vorige week start ik om 8 uur i.p.v. 9 uur zodat ik de laatste 2 weken nog een klas kan overnemen als de langdurige vrijwilligers (de meiden uit Engeland) vertrekken. Het gaat om een groepje van 3 jongens die bezig zijn met let’s go 5 of 6. Best een redelijk hoog niveau. Afgelopen maandag besloot Jillian (de Engelse teacher) dat ze ons een les Khmer moesten gaan geven op vrijdag. Best eng voor mij aangezien Jillian, na een intensieve 2 weken training Khmer en daarna inmiddels 10 maanden lesgeven, redelijk wat Khmer kent. En ik ben blijven hangen in mijn getallen. Het onderwerp van de les werd kleuren. De jongens hadden dus tot en met vrijdag om het voor te bereiden, inclusief lesplan en hulpmiddelen.
Woensdag sloeg het weer helemaal om, het druilerige weer met af en toe een tropisch buitje werd een hele middag met 1 lange flinke bui. Hier in Azië gebruiken ze maar al te graag tegels op de vloeren. Levensgevaarlijk dus met regenweer. Na verschillende uitglijders van kinderen die snel naar binnen willen rennen, kon ik ook weer eens mijn zorg kant laten zien. Toen ik na een les naar buiten liep voor de volgende les zat daar 1 van de leerlingen met een gigantische bult op zijn voorhoofd. Toen ik opzoek ging naar iets kouds om ertegen aan te houden werd mij verteld dat ze er al tijger balsem op hadden gedaan. Tijger balsem schijnt hier een wondermiddel te zijn en het wordt dan ook overal voor gebruikt. Ik weet alleen niet of het wel zo goed helpt bij zwellingen…. Dus ik heb toen maar wat ijs gekocht bij het kraampje dat voor de school een soort van slushies verkoopt en er tegenaan gehouden. Vervolgens heb ik alles uit de kast moeten halen om de vrijwilligers coördinator uit te leggen dat het wellicht wel verstandig is om de leerling een aantal keer de komende nacht te laten wekken. Uiteindelijk heb ik een briefje in het Engels geschreven voor de ouders met het telefoonnummer van de vrijwilligers coördinator eronder dat ze hem moeten bellen, aangezien ze op HVC nog niet het nummer van de ouders van deze leerling hadden. Maar ik kreeg niet echt het idee dat de vrijwilligers coördinator mij snapte, daarom het briefje in het Khmer laten vertalen door een Khmer lerares. Geen idee of het jongetje het briefje uiteindelijk aan zijn ouders heeft laten zien, maar gelukkig verscheen hij donderdag middag weer gewoon op school.
Toen ik woensdag middag thuis bleek het straatje van de guesthouse echt helemaal blank te staan. Zeker een laag van 10 centimeter. De straat loopt aan het einde (doodlopend) een beetje af dus daar was helemaal een zwembad ontstaan. Maar de volgende ochtend was het gelukkig weer weg.
Vrijdag begon eerst met de beloofde Khmer les. En ik bleek het nog best goed te doen. We leerde blauw, groen, roze, rood, geel, wit en oranje te schrijven en uit te spreken. Niet dat ik ze nu nog goed uit mijn hoofd weet (schrijven in Khmer is echt onmogelijk) maar tijdens de les ging het dus prima. Zelfs 2 stickers EN 3 sterren verdiend.
Vrijdag avond gingen we uiteten ter afscheid van de Singapore meiden en de Nederlandse Sophie. Alle drie gingen zaterdag weg. Sophie richting Bali en de meiden uit Singapore weer naar huis.
Zaterdag heb ik een flinke Roadtrip op mijn scooter gemaakt. Ik dacht mezelf goed voorbereid te hebben. Zo had ik voor de trip de olie van de scooter laten vervangen, bandjes op laten pompen, brood en water ingeslagen en alles in plastic zakjes in mijn tas ingepakt. Toch was ik iets redelijk essentieels vergeten, kwam ik later achter. Mijn armen zijn namelijk behoorlijk verbrand. Ik had zonnebrandcrème bij me, maar met factor 15 smeren als het leed al geschied is heeft niet zoveel zin meer helaas.
De eerste stop was Prasat Beng Mealea, een tempel uit de 12 eeuw waar nauwelijks iets aan gerestaureerd is. Ongeveer 65 km buiten Siem Reap. Overal liggen brokstukken en het is overwoekerd door bomen en planten. Een soort Ankor Wat/ Tha Phrom (tempel met de boom in het midden die gebruikt is voor de film Tomb Raider) maar dan 100 keer minder druk bezocht. Officieel 5 euro entree maar ik heb geen kaartjes kantoor gezien en ik werd ook niet tegen gehouden door het bewakingsmannetje bij de ingang. Dus ook nog eens een stuk goedkoper dan de Ankor tempels.
Door de tempel is een soort van loopbrug gemaakt omdat de tempel helemaal vol brokstukken ligt. Ik ben blij dat ik deze tempel heb bezocht aangezien ik nu niet echt meer naar de Ankor tempel hoef (deze heb ik 8 jaar geleden al bezocht). Misschien dat ik nog wel ga maar dat ligt dan aan de weersverwachting van het laatste weekend dat ik hier ben.
Na Beng Mealea ben ik naar het dorpje Kampong Khleang gegaan. Een van de floating villages van Tonle Sap. Nou ja, floating? Ondanks de vele regen staat Tonle Sap nog behoorlijk droog en staan de huizen dus op flinke palen boven de droge grond. Ik denk tenminste dat ik ver genoeg ben door gereden voor dit dorpje. Het was ongeveer 12 km van het dorp Damdek maar in het dorpje waar ik uitkwam kreeg ik Google Maps niet goed aan de praat. Hij bleef maar volhouden dat ik nog steeds in Damdek stond. Maar ik kwam dus in een dorpje met huizen op palen. De lucht werd echter steeds dreigender dat ik toch maar omdraaide. Maar waar ik vorige week nog versteld stond dat er gezinnen waren die rond moeten komen met 1 US dollar per dag, denk ik dat ik dat nu echt gezien heb. Hier zag het er echt heel arm uit, zeker in vergelijking met Siem Reap.
Snel maar omgedraaid maar helaas kwam ik toch halverwege in een flinke bui terecht. Mijn regenjas (die al 8 jaar oud is) blijkt toch niet meer zo regenbestendig. 1 voordeel was wel dat de natte mouwen al wat verkoeling brachten aan mijn verbrande armen. Ik voelde me behoorlijk een verzopen katje, totdat ik het centrum van Siem Reap weer inreed. Hele straten stonden onder water! En ook het straatje van mijn guesthouse stond weer blank. Ik heb behoorlijk wat regen onderweg gehad, maar gelukkig niet zóveel. Gelukkig bood he water nog wel veel speel plezier voor de kinderen in de straat.
Vanmiddag ga ik met een paar andere vrijwilligers van het project en de residential kinderen naar de bioscoop. We gaan Finding Dory kijken.

ANITA zegt:
Alweer met heel veel plezier gelezen wat jij daar allemaal meemaakt, prachtige foto,s en een super mooi verhaal. Dank je.