Dag 5: Nazca-Arequipa

Wat een nacht, echt bloed heet op die kamer! Er was geen airco, het enige dat er hing was een ventilator. Dus die hebben we maar aan gezet nadeel hiervan was dat het klonk alsof er een vliegtuig door je kamer vloog. We hadden lekker nog buiten zitten borrelen en waren best moe geworden dus om negen uur naar binnen en om half tien lagen we plat. Het moment dat je op je bed ging liggen begon je meteen uit al je poriën te zweten. En dan de bedden die van mij zakte door tot op de grond en die van Marike was net een plank. En over de kussens zullen we het maar niet hebben. Die waren zo hard het deukte niet eens in als je je hoofd er op legde. Welterusten. Het lukte Marike al snel om in slaap te komen en die dacht dat ze wakker werd zal even kijken hoe lang in geslapen heb. Vijf voor half elf, nou dat schiet lekker op. Probeer dan maar weer eens in slaap te komen. Om kwart voor zeven ging de wekker, douchen en om half acht aan het ontbijt. Wederom een simpel ontbijtje met ei, jam, een soort bebogeen, wat vleeswaren, kaas en vandaag was er mangosap. Die was waarschijnlijk uit eigen tuin, het lag er bezaaid met mango's. En dat voor slechts 12 soll (€3) We moesten ons om half negen melden om naar de Chauchilla Cemetery te gaan. Daniël ging niet met

ons mee maar had, hoe kan het ook anders, al zijn zaakjes weer op orde en een super leuke gids voor ons geregeld. Zodra we wegreden begon ze meteen van alles te vertellen over wat er allemaal in Nazca was gebeurd. In 2007 verwoeste een aardbeving een groot deel van de zuidkust van Peru. Om je huis weer te herbouwen kreeg je van de regering 10.000 sol. Omgerekend zo'n 2500 euro. Dit bedrag moest je echter binnen tien jaar weer terug betalen. Veel mensen kwamen hier tegen in opstand omdat het geld kwam uit een fonds dat gevuld was met giften uit het buiten land. We denk een soort rode kruis. Veel mensen hebben het dan ook nog niet terug betaald. Ook trokken veel mensen weg uit het centrum en bouwden daar weer een nieuwe woning. Na de aardbeving vloog de koper prijs omhoog, de goudmijnen leverde niks meer op. De regering heeft alle illegalen mijnen met dynamiet opgeblazen.
Als je een bedrijfje wilt beginnen in wat dan ook dan kan je gewoon een stuk grond afzetten en daar iets op gaan beginnen. Dit is gratis. Ze hopen dat je een bedrijfje start dan gaat lopen en zo krijgen ze van die persoon weer belasting en wordt de staats kas veer gevuld. Je hebt drie jaar de tijd om iets op te bouwen. Lukt dat niet dan gaat de grond weer terug naar de staat.
Onder weg daar naar toe hebben we heel wat mooie foto momentjes gehad. We draaiden de weg af en gingen verder op een soort karrenpad zo dwars door de woestijn. Aan de rechter kant een heel dor een droog landschap aan de linkerkant daar in tegen had je wat

meer beplanting en begroeien. In dit gebied leven 4 soorten vogels. De uil maar dan een klein uiltje dat een hol graaft van anderhalve meter diep en daar in slaapt. Een soort roadrunner, een zwaluw en een heel klein rood met zwart vogeltje. Het waren weer mooie Kodak momentjes. Onderweg kwamen we langs een ander begraaf plaats, nou ja begraafplaats. Er stonden allemaal kruizen in de grond gestoken en meer dan dat was het eigenlijk niet. Op twee of drie wat luxere graven na. Het was van een naastgelegen nederzetting. Zij begraven hun dorpelingen op dat stukje grond. Daarna door naar Chauchilla. Twintig jaar geleden lagen hier her en der wat schedels en botten verspreid door de woestijn, het werk van grafrovers. Archeologen hebben de botten verzameld en de graftombes gereconstrueerd. De gids legde echt super veel uit, soms te veel maar ze was wel heel enthousiast. Er was een pad uitgezet waar een stuk of tien tombes waren nagemaakt. In iedere tombe zaten twee of drie mummies met hun gezicht naar het oosten gericht. Ze zaten in een soort kleermakerszit omwikkeld met doeken en vaak in een soort rieten mand. Uiteindelijk had ze zoveel gepraat dat we haast moesten maken omdat we weer op tijd bij het hotel moesten zijn. Dus de laatste tombes zijn we vrij snel langs gevlogen. Op de weg terug naar het hotel zijn we nog gestopt bij een klein pottenbakkers museum. We kregen een zeer korte demonstratie hoe ze de spullen die ze daar verkoopt zelf maakt. Om tien over half twaalf waren we terug bij het hotel we hadden nog twintig minuten om de spullen verder ga pakken en onze

voeten te wassen dat was echt nodig na al het zand op de begraafplaats. Om twaalf uur vertrokken we met twee busjes richting busstation. Er was teveel bagage dus dat werd op het dak gelegd, net erover heen en klaar. Busstation is trouwens wel een heel luxe woord en ik had me er heel wat van voorgesteld maar het was een soort binnenplaats bij een gebouw en dat was het. De koffers konden we neerzetten op pallets en daarna hadden we nog bijna twee uur de tijd om eventueel wat te eten of gewoon wat rond te lopen. We zijn met Karen en Karin richting supermarkt gegaan en hebben daar warme broodjes, avocado en bier gekocht en hebben dat in het park opgegeten. Het was de bedoeling om daarna nog een kopje koffie te nemen maar dat werd gewoon weer bier en pisco sour. Dat is echt lekker spul. Kregen we eerder een klein glaasje kreeg Karen nu een flink glas vol. En dat moest binnen tien minuten naar binnen gewerkt worden. We waren keurig op tijd bij de bus. We kregen van Daniël de tickets en moeten door de security. Dat was niets meer dan een tafel met een man er achter die een metaal detector langs je tas haalden en iemand die je naam afvinkte van een lijst en snel een blik wierp in je paspoort. We konden de bus in, het was een dubbeldekker. We zaten boven in en het zijn mooie ruime plaatsen. Je stoel kon achterover, je hebt een been steun en er is een wc en WiFi aan boord. Alleen werkte de WiFi niet. Als we goed een uur onderweg zijn komt het water uit het plafond gesijpeld. De airconditioning is defect. Erik zijn stoel nat en geen airco meer. Dus werden de dakramen open gedaan. De

verzorging is prima, we kregen een bakje met rijst en een soort kip kerrie, een bakje met tja hoe zal ik het noemen, rijstepap en een stukje gehakt. In die rijstepap zit een kruidnagel. Marike neemt een hap en bijt op die kruitnagel en dat rook je ook. Als ze tegen je sprak rook je alleen maar kruidnagel. We zitten ondertussen bijna 4 uur in de bus ( het is ondertussen 18.15) en krijgen het volgende eten al weer voor geschoteld een broodje met iets dat zit tussen ham en boterhammenworst in, een appel nou ja appel. Mijn broer zou hem in één keer in zijn mond stoppen en een Butter scotch snoepje. En dan komt na verloop van tijd toch dat moment dat je naar de wc moet. Eerst hoop je nog dat je onder weg wel ergens zal stoppen de chauffeur moet zich toch ook aan de rijtijden wet houden. Maar dat is stil staan en hop de andere chauffeur achter het stuur en klaar. Dus daar ga je dan richting wc. Op zich prima, raampje staat open, schoon maar dan.... De weg waar de bus over heen rijd is hobbelig, niet het asfalt als wij hebben, de wegen zijn vol bochten en dan moet jij proberen te balanceren boven een wc. Tja, en omdat je alles droog wil houden zal je toch moeten gaan zitten. Je 'papieren wc bril' lukt niet omdat de bril als je die naar beneden doet meteen met een nood vaart weer omhoog klap. Nou ja ik zal de details verder besparen maar het is een uitdaging. Laten we het daar maar bij houden. Tien en een half uur en vijf films verder komen we dan eindelijk aan in Arequipa. Wat een mega reis zeg. In het vliegtuig kan je nog heen en weer lopen en hier was het zitten, zitten en nog eens zitten. Eenmaal alle koffers uit de

bus konden we zo overstappen naar de andere bus die ons naar het hotel bracht. Kwart voor twee kwamen we aan. Rot af. Nu snel slapen en morgen om half tien is er weer een briefing van Daniël over wat we kunnen doen hier in Arequipa.