En nu echt!

Pokhara, 21.02.2019

Alles is goed gekomen met de auto. Op Schiphol aangekomen moesten we eerst mama, Susanne, Sjoerd en Emily zien te vinden. Dat was nog een hele opgave. Gelukkig kwam Susanne ons tegemoet lopen en waren we al snel koffie aan het drinken. Niet veel later kwamen ook Nynke, haar ouders en zusje bij ons zitten. Toen het tijd was om naar de check-in te gaan, moesten we afscheid nemen. Ik had mezelf heel emotioneel verwacht, maar dat was niet het geval.


Nynke moest haar tas (die ze van Yannick heeft geleend) apart inleveren, omdat er veel gespen en dingen aan zitten. Na dat en 100x zwaaien naar onze familie gingen we echt richting de gate. Daar moesten we een tijdje wachten. Toen we eenmaal aan boord waren vertrokken we al snel. In het vliegtuig kregen we koffie en een warme maaltijd, iets van pasta, op zich goed te eten. Ik kon niet echt de slaap vatten, maar zette alle hoop in op de vlucht tussen Istanboel en Kathmandu.

In Istanboel hoefde we niet zelf onze bagage over te pakken, wat voor mij vooral stress betekende. Ook in Istanboel hoefde we niet lang te wachten tot we het volgende vliegtuig in konden. Na ongeveer een uur kregen we al ontbijt, dit was ongeveer 3 uur na het avondeten. Ik had hier nog geen zin in, maar even bewaren kon ook niet. Het plankje waar het ontbijt op stond nam echt te veel plek in en mijn ontbijt zou ook afkoelen. Het was een soort quiche-achtig taartje en iets wat op ei moest lijken. Allebei echt niet lekker. Ik heb het maar niet opgegeten. Ik was helemaal klaar om te gaan slapen, maar de slaap kwam maar niet. Ik ben wel eens een beetje ingedommeld, maar niet kunnen slapen. Nynke daarin tegen wel, als een baby. Het was een lange vlucht en ik heb vermaakt door de spelletjes, een luisterboek te luisteren en natuurlijk naar buiten kijken. Al was het wel nog heel lang donker of bewolkt. Toen we landden in Kathmandu dacht ik dat we er waren, maar nee. Eerst langs de douane, in de rij. Toen bagage ophalen, in de rij.

Toen opzoek naar de taxi. We kwamen buiten en zagen een lange rij met allemaal mannen met bordjes of A4-tjes in hun handen, met namen. Een soort 'All you need is love', ik zag al snel Nynke haar naam staan en ging naar deze meneer toe. Hij haalde 2 andere mannen op en tilde onze bagage naar de auto. Ik moest achter de bestuurder gaan zitten (rechts, want ze rijden hier links). Ik had mijn koffers uit het oog verloren. Toen ook Nynke kwam zitten, wilde een van die mannen 'tip'. Ik had nog niet de kans gehad om Nepalees geld te pinnen dus heb hem 5 euro gegeven, omdat hij zo bleef aandringen. Dit is veel te veel voor Nepalese begrippen, maar oke. Toen de taxi begon te rijden werd ik gek. Zaten mijn koffers wel echt in de auto? Wat moet ik doen als ik er straks achter kom dat hij mijn koffer gewoon gestolen heeft?

Totaal overbodige bezorgdheid, want toen we voor het hotel stonden kwamen mijn koffers gewoon te voorschijn. De rit was ook echt wat je zou verwachten bij een ritje door een Aziatische stad. Over brommers, motors en auto's. Iedereen toetert naar elkaar en rijdt kriskras door elkaar. Er zal een systeem in zitten en er zullen regels gelden, maar die zijn mij nog niet duidelijk geworden.

We verbleven de eerste nacht in het Avataar Hotel. We waren daar rond een uur of 1. We konden gelijk naar onze kamer. Daar hebben we eerst even genoten van de wifi. Toen zijn we gaan douchen en even gaan slapen. We sliepen zo snel en diep dat we de wekker niet hebben gehoord. Toen we een half uur "te laat" wakker werden hebben we ons weer aangekleed en zijn we opzoek gegaan naar een pinautomaat, bustickets, bushalte en eten. Pinnen is nog al een opgave geweest, omdat niet elk automaat onze kaarten accepteert. Toen dat was gelukt zijn we een ticket gaan kopen en opzoek naar de bushalte voor de volgende ochtend. Bij de bushalte zijn we in een tentje wat gaan eten. Het zag er aan de buitenkant mooi uit en echt anders dan alles wat we daarvoor waren tegen gekomen. Toen we binnen kwamen was het helemaal leeg op een paar mensen na, die er leken te werken. We bekeken de menukaart en werden er niet veel wijzer van. Nynke ging voor de 'Green salad' een veilige keuze dacht ze. Ik ging voor een curry met naan. Nynke kreeg als eerst haar gerecht en toen we het zagen moesten we allebei heel hard lachen. Het was komkommer, wortel en (ik denk) pastinaak, meer niet. Gelukkig kreeg ik voldoende en hebben we dus samen mijn portie opgegeten. Het was behoorlijk pittig dus we namen stukjes naan en dipten dat in een klein beetje curry. Eind goed al goed, want onze buikjes waren gevuld. Toen gingen we terug naar het hotel en vielen weer in slaap.

Toen de volgende dag de wekker ging, voelde het alsof het nog midden in de nacht was. We moesten om kwart over 6 richting de bus gaan lopen. Het was te vroeg voor het hotelontbijt en daarom had de receptionist van het hotel ons beloofd voor een ontbijtje te zorgen. Deze konden we bij de receptie dan ook ophalen en naar de bus. Eenmaal in de bus hadden we onze buik al vol van alle geuren en indrukken en hoefde we dus geen ontbijt meer. Voor we weg reden werd Nynke niet goed. Gelukkig voelde ze zich weer beter na dat ze alles eruit had gegooid. Toen we al een tijdje onderweg waren kregen we toch trek, maar ons ontbijt sprak ons niet erg aan. We ging voor de Pringles die we de vorige dag hadden gekocht. Niet een ontbijt wat ik normaal gesproken zou willen, maar op dit moment was het heerlijk. Ondanks de hobbelige weg en warm stinkende bus heb ik het voor elkaar gekregen om in slaap te vallen. Steeds werd ik wakker als ik gelanceerd werd uit mijn stoel, door een gat in de weg. We zijn ook vaker gestopt dan de meneer, die ons de tickets verkocht, zei. Dat maakte wel dat de reis niet 6 uur, maar 7,5 uur duurde. Toen we eenmaal in Pokhara aankwamen werden we gelijk een beetje gelukkiger. De rust in vergelijking met Kathmandu was een welkome verrassing. Toen namen we een taxi die ons bij Karma Flights heeft afgezet, vanaf daar is het een helling op en dan ben je bij het hotel.

Bij het hotel kregen we minder goed nieuws, want één van onze hutjes op het dak was nog niet beschikbaar. Gelukkig zei Nynke al gauw 'Dan slaap ik eerst wel beneden.' Toen ik op mijn kamertje kwam voelde ik me helemaal in mijn nopjes. Ik ben rustig mijn tas uit gaan pakken en alles heeft een plekje gekregen. Ik heb ook Nynke haar tas bij mij op de kamer laten uitstallen, zodat zij over een paar dagen alles makkelijk naar het hutje hiernaast kan verplaatsen. Ik had al wel in een mail van Prem gehoord dat er een ander Nederlands meisje was, maar ik had haar nog niet gesproken. Nynke had al wat contact gehad met haar en ik vond dat prima en hoefde niet alles dubbel te vragen. Al snel kwam zij ook thuis van stage. Emma zit hier al 3 weken en heeft al veel van de omgeving gezien. Ze heeft ons na onze korte ontmoeting met Prem een rondleiding gegeven door Pokhara. Of eigenlijk laten zien hoe je bij de supermarkt, pinautomaat en bakker komt. Het was fijn om even 'dom' achter iemand aan te kunnen lopen, in plaats van alles zelf uit te zoeken.

We konden bij Prem eten, wat ik ook graag wilde om zijn vrouw en kinderen te kunnen ontmoeten. Het eten was een typisch Nepalees gerecht. Rijst met linzensaus, spinazie en gebakken aardappels met champignons en een soort kaasblokjes die zijn meegebakken. Alleen de kaasblokjes en natuurlijk de champignons vond ik niet lekker. Gelukkig wilde Emma graag mijn champignons en Nynke lustte alleen de rijst en kaasblokjes, dus zo kon ik toch mijn bordje leeg eten. De linzensaus heeft me verrast ik had verwacht dat ik het niet lekker zou vinden, maar toch wel! De cadeaus die we voor Prem en zijn gezin mee hadden genomen vielen in de smaak, vooral de chocolade en stroopwafels. Ook het kleurboekje en stiften werden in dankbaarheid ontvangen.

Morgen gaan we naar de school voor een ontmoeting en om even te kunnen kijken in de klassen. We gaan met de bus heen en die komt ons onderaan de helling ophalen om kwart voor 9. Ik kan dus best een beetje uitslapen.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.