10 september - bicicleta, Boca, Tango!

Het ontbijt gaat er net als gisteren weer lekker in, al is het wel een beetje van hetzelfde: soort krakelingen (zoet), croissantjes (opletten dat je de juiste neemt, zoet of gewoon), en veel soorten vruchtensappen, gepocheerd ei en slechte koffie. Maar dat mag de pret niet drukken. Iedereen is blij want het regent niet meer. Sterker nog: er schijnt een zonnetje boven Buenos Aires! Dat wordt dus een mooie fietstocht.

En dat is het zeker. 20 Nederlanders op de fiets met 3 gidsen, eentje voor, twee achter. Ze wisselen elkaar af in de dingen die ze ons vertellen. Het is geweldig, we fietsen de hele ochtend en een deel van de middag door de stad. Langs de (chique) wijk waar Máxima is opgegroeid, de kerk waar ze gedoopt is, maken een stop bij een prachtig monument (0pgedragen aan alle bloemen in de wereld). We doorkruisen via speciale fietspaden de stad, rijden langs brede Avenues, en soms even over de stoep. Op verschillende plekken een korte stop waarbij een van de drie gidsen leuke (of soms minder leuke) wetenswaardigheden vertelt.

We komen aan bij een enorme begraafplaats, bijna een stad op zich. Dit heb ik nog nooit eerder gezien. Complete tempels voor welgestelde families en ook een graf voor de familie Duarte (de meisjesnaam van Evita Perón). Heftige verhalen, o.a. over een jong meisje die nog niet dood was en dus in haar doodskist is gestorven, een beeld van een moeder dat haar handen naar beneden strekt: haar dochter was net van het balkon gevallen tijdens haar bruiloft. Toen de moeder later overleed is dit beeld boven het graf geplaatst. Veel bekenden en hoogwaardigheidsbekleders. Het zijn niet de meest vrolijke verhalen, vooral het verhaal over het lijk van Evita dat 'ontvoerd' was door de militairen tijdens de staatsgreep. Maar ja, dat hoort bij de geschiedenis van een land....

Met 3 taxi's rijden we met 3 groepen naar de wijk Caminito, beter bekend als La Boca. Daar staat namelijk "La Bombonera", het stadion van Boca Juniors. De voetbalclub waar Diego Armando Maradona groot is geworden. De wijk zelf is kleurrijk met in felle kleuren beschilderde huizen en prachtige gedetailleerde muurschilderingen. De nationale Argentijnse kleur, lichtblauw, voert duidelijk de boventoon. De hoofdstraat is commercieel. Bjorn, Afke en Marcin zijn ook voetballiefhebbers dus we gaan zeker naar dat stadion. Maar eerst scoren we een prachtige Boca trui. Ik koop er ook maar een trainingsbroek bij. Lekker voor in de nachtbus morgen.

We worden uiteraard overal naar binnen geroepen en zijn natuurlijk van iedereen 'amigos'. Heel veel souvenirwinkeltjes en alles uiteraard in het teken van die club uit deze kleurrijke werk. Er is nog een ander stadion, aan de andere kant van de stad, River Plate, waar ook de groten der aarde hebben opgetreden (het concert van AC/DC op River Plate is legendarisch), maar die naam mag je hier niet noemen. Terwijl Marcin, Lilian en ik wachten op de anderen, zegt Marcin net iets te hard dat hier geen River Plate shirts te koop zijn. Een mevrouw draait zich verontwaardigd om en roept vermanend, "No señor, no River"! Zo diep zit dit, dit is nog erger dan Ajax-Feyenoord, dit is echt rivaliteit op een bijna enge manier. Maar vandaag zijn we dus voor Boca.

Zeker als we bij La Bombonera aankomen. Fantastisch. Een prachtig stadion. Björn en ik maken buiten nog een paar mooie foto's en gaan gauw naar binnen voor de tour. Niet iedereen gaat mee maar Afke, Maarten , Björn, Marcin, Lilian, en de stadsgenoten Emmy en ondergetekende gaan het stadion in. De gids is een lieftallige kleine Argentijnse dame en komt steeds speciaal voor ons haar verhaal herhalen in het Engels. Er zijn gasten uit Argentinië, maar ook uit Brazilië en Ecuador. En Holanda is er ook! We maken foto's op het veld, leve de selfie-stick! Je kunt heel dichtbij komen en je voelt bijna hoe de sfeer hier tijdens een wedstrijd moet zijn.

Andrea, de gids, vertelt: "We zijn in 1905 opgericht door een stel Italiaanse vrienden. Eerst hadden we zwart-witte shirts. Vonden we eigenlijk saai, dus lichtblauw, maar die kleur bestond al in Buenos Aires. Toen zijn ze naar de haven gegaan, er is hier ook een haven bekend als La Boca. Ze besloten te kleuren te nemen van het eerste schip dat aankwam. En die kwam uit Zweden. Dus nu zijn blauw-geel onze kleuren."

Een ander mooi verhaal. Terwijl de Brazilianen, Ecuadorianen en Argentijnen als gekken het hek bij de staanplaatsen opklimmen en foto's maken, vertelt Andrea wat de 'lawine' is. Op het moment dat Boca scoort gaan de supporters op deze plaatsen compleet uit hun dak en rennen helemaal naar beneden, als een soort lawine. Sommigen klimmen dan ook op het hek en hangen eraan. Dit zijn de goedkoopste plaatsen, er kunnen 7000 (!) man staan. Stel je eens voor....

Terug in het hotel even wat tijd voor onszelf, maar niet voor lang. Want we worden straks weer opgehaald voor de tango dinnershow. Even lekker douchen en alvast koffer een beetje regelen. Morgen checken we alweer uit. Het minibusje staat op tijd voor de deur. We gaan naar Tango Madero vlakbij de haven Puerto Madero. Deze show wordt ook door veel Argentijnen bezocht dus dat is een mooi teken!

Een grote zaal met een podium en allemaal grote ronde tafels. Het eten is subliem: eindelijk een echte goeie Argentijnse 'bife de lomo'. Lekker biertje erbij en genieten. De show blijkt een soort tango-musical. Goed opgezet, professioneel, met prachtige danseressen en dansers en uitstekende zangeressen en zangers. De geschiedenis van de tango wordt uitgebeeld en dat doen ze ook met een videoscherm erachter. Mijn tafelgenoten kijken me met positieve verbazing aan als ik "Mi Buenos Aires querido" luidkeels meezing, net zoals de Argentijnen doen. Een mooie avond, met een werkelijk prachtige Spaanse versie van 'Don't cry for me Argentina'. Terug in de bus naar het hotel raken Afke, Marcin en ik een leuk gesprek over ons werk. Voor het eerst dat ik aan mijn werk denk...

Tangomuziek klinkt na in mijn hoofd terwijl ik heerlijk in slaap val. Een intensieve, maar heerlijke dag vandaag! "No llores por mi Argentina...."