Sailing the Whitsundays

Airlie Beach, 29.12.2017

Zoals ondertussen al vaste prik was, ging op donderdagochtend de wekker weer lekker vroeg. We hadden namelijk een mooie tocht voor de boeg voor de komende dagen: twee dagen zeilen op de Whitsundays! Door de enthousiaste crew van 3 man die ons deze dagen zou bijstaan, werden we welkom geheten op de Hammer boot: een zeilboot die voorheen gebruikt was voor zeilwedstrijden. Ze legden ons de planning voor de komende tijd uit: snorkelen, zeilen, en het strand bezoeken. Kan slechter, zou je denken.

Na het vasteland van Airlie Beach te hebben verlaten, voeren we een aantal uren over de zee op weg naar onze eerste snorkelspot. Dat varen deden we met de motor aan en de zeilen omlaag. Wind was er namelijk niet echt, wat het zeilen in beetje in duigen liet vallen. De Whitsunday eilanden liggen nog in het Great Barrier Reef, en wij zouden na onze Reef-trip van afgelopen week maar liefst twee extra mogelijkheden krijgen om nog wat van het rif te verkennen. De eerste plek stond meer bekend om het rif dan om de vissen, maar dat rif bleek dan ook prachtig te zijn. Zo veel kleuren en zo levendig, er was veel meer levend koraal te vinden dan tijdens onze vorige trip. Het onderscheid tussen dood en levend koraal was erg gemakkelijk te maken: het dode koraal had nauwelijks meer kleur en leek als versteend, waar het levende koraal kleurrijk en beweeglijk was. Van deinzende sprieten en zuigende sponzen tot stukjes koraal die op mondjes leken die constant open en dicht gingen. Heel bijzonder!

De volgende snorkelspot werd ook wel de Fish Bowl genoemd: het stond bekend om de enorme hoeveelheid vissen, meer dan om het koraal. Koraal vonden we dan ook niet echt. Vissen absoluut wel! Nog voordat we in het water lagen, zagen we er al een heleboel, en eenmaal in het water werden het er meer en meer. Honderden dezelfde vissen die op slechts centimeters afstand om ons heen zwommen, en zo nu en dan even in onze duikbrillen naar binnen keken. We waren al veel te erg verwend na onze snorkeltrip vanuit Cairns en vonden deze vissen dan ook niet zo speciaal, maar gelukkig kwam er voor de afwisseling zo nu en dan even een ander exemplaar opduiken. Al met al hartstikke geslaagd!

Aan het eind van de middag wist onze bemanning te vertellen dat er eindelijk voldoende wind stond om de zeilen omhoog te doen. Zelfs al had pap zich tot zover prima vermaakt met bootjes spotten, dit was toch wel even een hele grote opluchting! Met name pap kwam namelijk voornamelijk voor het zeilen, en minder voor het spotten van schildpadden en het genieten van het zonnetje (zoals Kim, mam en ik wel prima vonden). Toen de zeilen eenmaal omhoog gehesen waren en we daadwerkelijk aan het zeilen waren, kon zijn geluk dan ook niet op. En dat van ons allemaal! We zeilden de zonsondergang tegemoet, en dat bleek de mooiste sunset te zijn die ik ooit gezien had. Geweldige helder oranje kleuren die afstaken tegen het blauwe zeewater, en later overgingen in een kraakheldere hemel vol sterren. En dat mochten wij aanschouwen vanaf het dek! Hoewel we koning te water waren met dit uitzicht, waren we toch behoorlijk vermoeid van al die zon (zwaar leven ook), en doken we vroeg onze kajuit in. Dunne matrasjes bedekt met plastic zeilen, waarop we sliepen terwijl de regen door de raampjes naar binnen kwam. Overbodig om te zeggen dat we niet de allerbeste nachtrust hebben gehad, maar ach, rusten konden we de hele dag erna weer op de boot.


Gelukkig was het programma dan ook niet al te vermoeiend. We moesten alweer vroeg uit de veren (of zeilen, hoe je het ook bekijkt) voor ons ontbijt, waarna we door gingen naar Whitehaven Beach! Ik verwachtte bij de Whitsundays alleen maar kleine witte eilandjes te zien, en het viel me stiekem dan ook een klein beetje tegen dat we tot op dat moment met name wat grotere en flink beboste eilanden hadden gezien. Ik had toch écht veel foto’s voorbij zien komen van die witte stranden. Whitehaven bleek dat precies te zijn. We liepen naar een lookout point, en daar lag het witste zand en het aller blauwste water dat ik ooit had gezien. Whitehaven Beach is vorig jaar uitgeroepen tot mooiste strand van de wereld, en dat is absoluut met een reden. Wat een plaatje!!! Eenmaal beneden bleek het zand ook nog eens ontzettend zacht te zijn, en het water zo helder dat je het reliëf van het zand onder je voeten kon zien. Zoals overal in dit gebied het geval is, moesten we ook hier een Stinger-suit aan, om ons te beschermen tegen de grote stingers, ofwel dodelijke kwallen. Dat maakte het plaatje nét iets minder mooi, maar het was niet voor niks, want we zagen inderdaad wat stingers voorbij komen (en pap zelfs een haai!).

Na zo’n twee uur aan het strand doorgebracht te hebben, mochten we weer verder relaxen op de boot. De boot voer langzaam weer terug naar Airlie Beach terwijl wij van nog van het zonnetje en onze lunch genoten. Helaas wederom niet met de zeilen omhoog, maar dat leek niemand meer echt erg te vinden. Twee dagen niks doen bleek toch wel erg vermoeiend te zijn, en iedereen lag dan ook wat te doezelen op het dek. Hoewel ik het idee had dat we een groot deel van de Whitsundays gezien hadden, bleek dat we slechts 12 van de 74 eilanden voorbij waren gevaren. Ik hield mijn ogen dus nog even open om nog een laatste blik te kunnen werpen op al het moois om ons heen. Want net als alles in de afgelopen weken, vlogen ook deze dagen weer voorbij. Nog maar een week tot we weer in Sydney zijn, en we alweer naar huis vliegen! Gelukkig staat er tot die tijd nog genoeg op de planning, en reken maar dat dat nog even flink genieten wordt!!

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.