Adelaide Hills 8 - 9 april

Flinders Ranges is onze beste stop tot op heden. En nu volgen alleen nog Adelaide Hills en vier dagen Sydney. Als we wegrijden voelen we ons echt een beetje verdrietig. We stoppen een paar keer om nog een foto te maken, om het uitzicht en de warmte te koesteren en om na te genieten. Er staan een paar dode bomen en een stukje verder is een verlaten woning bezig met verder instorten. Ook dat is de outback van Australië. Plotseling komen we op de gedachte: waarom hebben we niet eerder besloten om een dag te verlengen en met 1 stop bij het vliegveld van Adelaide het vliegtuig naar Sydney te pakken? We hebben het er een paar keer over gehad in de trant van: jammer dat we niet een dag langer kunnen blijven maar geen van beiden is op de gedachte gekomen, dat dat misschien ook best te regelen was geweest. Stom stom stom.

Bij de koffiestop blijkt er bij het café een hele grote volière te zijn. Op zich best een beetje sneu als je als vogel daarin moet zitten, maar gelukkig is die volière heel groot. Er zitten een paar

bekende soorten in, maar ook nieuwe (dat wil zeggen: nog niet voor de camera verschenen figuren). Je kan er op eigen risico in, dus camera uit de auto gehaald en god zegene de greep. Met name de parkiet- en papagaaiachtigen zijn blij met het bezoek. Volop belangstelling. 1 gaat al snel op Martin's schouder zitten en toont een meer dan gemiddelde genegenheid. Dat uit zich eerst in de vorm van kopjes maar gaat al snel over in kusjes en kleine bijtjes. Schouder, wang, oorlel en vingers komen aan de beurt. Het blijkt hem uiteindelijk om de camera te gaan, wat natuurlijk een beetje teleurstellend is. Wel erg grappig.

Hoe dichter bij Adelaide we komen, hoe meer de bewolking toeneemt en de laatste 30 km daalt de temperatuur van 25 naar 15 graden. En het lijkt ook te gaan regenen. Afzien. Het verblijf is natuurlijk ook niet zo magnifiek als Flinders maar op zich prima. We moeten slikken en onszelf een beetje een trap onder onze kont geven, want het is natuurlijk ook mooi dat we hier kunnen zijn. Maar omdat het koud is kunnen we meteen nog wat poetsen aan de foto's en schrijven in het reisdagboek. Met de kachel aan.

Dinsdag tijd voor een klein ritje in de buurt. Net zoals in de Barossa zijn in het verleden hier veel Duitsers neergestreken. Sommige plaatsjes hebben zelfs een Duise naam zoals Hahndorf. Daartegenover staat dan de plaatsnaam Verdun. Toeval? Het gekke is wel, dat de atmosfeer hier Engels aandoet. Komt misschien door de glooiende wegen in het groen en de dicht op elkaar staande - ruime - huizen. Adelaide Hills is een soort buitengebied van Adelaide zelf, hier wonen de rijkere mensen.

Het gebied is een verzameling van dicht bij elkaar gelegen plaatsjes, die ons weinig doen. Hahndorf doet zijn Duitse naam 'eer' aan, er is zelfs een bierstube met schlagermuziek. Snel wegwezen dus. De koffie met taart bij Fred in Aldgate is een 10+. Bij onze B&B pakt Marlies de zware Nikon met de 400 mm-lens. Om te oefenen... en om misschien na de fotocursus ook over te stappen. Morgen naar Sydney. De laatste stop. We gaan er 100%+ van genieten.