Beng Beng tour

Vanochtend hebben we nog even de paraplus terugebracht naar Good karmas en heerlijk ontbijtje gehad in de tuin van Via Via. tosti!

We hadden om 09:30u afgesproken voor de bar waar we Beng Beng hadden ontmoet. Hij wachtte ons hier op samen met een vriend van hem. Wij zagen het niet zitten om zelf te rijden. Het verkeer is hier super druk en chaotisch. En wij zijn (nu nóg) geen pro's in scooter rijden.

De eerste stop was bij een familie bedrijfje waar ze koffie maken. Maar niet zomaar koffie... Dit is Luwak koffie. Luwak = een katachtige. Oftwel: de bessen van de koffieplant worden gevoerd aan deze katten. Vervolgens poepen ze de koffie boon uit. Deze worden gedroogt en vervolgens gepeld door de mensen in dit bedrijf. De gepelde bonen worden geroosterd en dan heb je koffie!
De eigenares van het bedrijf heeft ons het hele proces laten zien en uitgelegd, ook hebben we even mee gepeld. We hebben een geroosterde koffieboon gegeten (super lekker) en we kregen een kopje koffie voorgeschoteld. Het is eigenlijk een beetje milde koffie, ik had hem wat sterker verwacht.

Maar super lekker! De eigenares vertelde dat de luwak koffie en het proces eigenlijk ontdekt is door Nederlanders. Er is ook een grappige scene in de film 'The bucket list' met Morgan Freeman wat gaat over luwak coffee. Deze hebben we als afsluiter nog even met zn allen bekeken via youtube.

Na deze eerte stop hebben we ongveer 2 uur op de scooter gezeten, richting de zuidkust van Java. Onderweg zagen we uitgestrekte rijstvelden. Het typische beeld van Indonesie: rijstvelden waar af en toe een rietenpunthoedje boven uit steekt. Een heel mooi gezicht. Ik heb genoten van de tocht ondanks de afwisseling van flinke stort buien en zon. Misschien maakte dit het hele plaatje wel compleet. Ik kreeg de tijd om te beseffen waar ik nu ben en even stil te staan bij wat we allemaal al hebben beleefd en wat we nog gaan beleven.

De tweede stop was een heel mooi rustig strand met als je al mensen

zag waren het alleen lokale, geen tourist te bekennen. De sfeer tussen Beng Beng en zijn vriend was heel gemoedelijk, ze wouden dat wij de tijd namen zolang we wouden. Het was onze dag. Ook zij genoten van het uitstapje zagen we. We moesten even wachten tot het vloed werd voordat we konden zwemmen. Het was een erg ruige zee en te gevaarlijk om te zwemmen eigenlijk. We hebben toen het iets meer vloed was in een rustige baai langs de rotsen gelopen en in een ondiep stukje water gerelaxt en samen stil gestaan bij ons avontuur tot nu toe en hoe veel mazzel wij hebben dat we nu midden in ons semester zitten en toch aan het vakantie vieren zijn. Aan het strand was het super mooi weer.
Na het zwemmen hebben we heerlijk samen gegeten, BBQ visjes en gamba's en veel groenten en rijst. Beng beng wees tijdens de lunch naar een cliff verderop die te zien was vanaf waar we zaten. Dat werd onze volgende stop.
We parkeerde 2 minuten verderop onze brommers en begonnen aan

de wandeling naar de cliff. Het was een mooie wandeling van dik een half uur. We moesten stukken over pindavelden, rijstvelden en kwamen langs hele mooie stranden waar je alleen te voet kan komen waar mensen ook woonden. Aan het einde van de wandeling was er een steile klim, cool. En het uitzicht wat je uiteindelijk hebt als je te top hebt bereikt is geweldig. Je kijkt neer op de ruige zee en de mooie rotsachtige kust. Er waren bijna geen mensen die deze wandeling deden op het moment dat wij er waren. Ik ben heel blij dat we dit plekje hebben mogen zien. Beng Beng vertelde dat dit één van de mooiste plekjes was van Yogjakarta naar zijn mening. We hebben hier de zon zien zakken maar niet de zonsondergang kunnen zien omdat zij graag nog een gedeelte van de terugreis in het licht wouden afleggen én terecht. Het begon keihard te regen, het was een hele lange tocht met veel files. Ik denk dat we dik 3 uur erover hebben gedaan om thuis te komen. We hebben met z'n vieren nog een gember thee gedronken om op te warmen bij een straat barretje vlakbij ViaVia homestay. De vriend van Beng Beng heeft ons geholpen met een tour te boeken voor a.s. weekend naar de Bromo. Super aardig, en we kregen korting, ja ja. Helemaal top, dat ook geregeld.

De vriend van Beng Beng moest naar zijn familie, maar Beng Beng nodigde ons uit om nog een biertje te doen in zijn bar. We hebben ons eerst even opgefrist en zijn toen naar hem in de bar gegaan om een biertje te nuttigen. We hebben in zijn welbekende boekje geschreven over de tour!
Nadat we in zijn boekje hadden geschreven ging hij samen met ons op zoek naar de volgende mensen wie hij mogelijk een tour zou kunnen aanbieden. Hij had een jongen op het oog die alleen zat en eruit zag als een toerist. Hij nodigde hem uit bij ons te zitten. De jongen vertelde dat hij de volgende dag alweer zou vertrekken dus dat een tour er niet in zat. We raakte met hem aan de praat en kwamen erachter dat hij op dezelfde plek zou zijn wanneer wij naar Bali zouden gaan. Hij kwam uit Spanje en heette Inaki en was rond de 30. Hij is een diehard surfer en echt een typerende surfer ook. Heel relaxed sociaal en vrolijk. Maar Beng Beng was niet zo blij met hem omdat onze aandacht werd verdeeld over Inaki en hem. Alisa ging even naar het ViaVia om haar mobiel aan de oplader te doen en even te bellen met een vriendinnetje. Ik vroeg haar wel snel terug te komen want ik voelde de bui al hangen. Beng Beng veranderde van de aardige vrolijke rustige 'today is today, tomorrow is tomorrow' meneer naar een jaloerse bozige man. Ik vond het heel vervelend want het verpeste een beetje de sfeer en ook zo jammer dat we de hele dag het leuk hebben gehad en dat hij dan zo ineens omslaat. Inaki deed wel echt zijn best om aardig en geinteresseerd in BengBeng te zijn en was totaal niet onaardig bij BengBeng was er klaar mee, dat voelde ik aan alle kanten. Ik vertelde BengBeng dat Alisa en ik na nog één biertje wat jongens zouden opzoeken die uit Karimunjawa naar Yogjakarta waren gekomen. Hij wou precies weten wie de jongens waren en probeerde ons te vertellen dat zij niet deugde... terwijl hij ze niet eens kende. We hebben Beng Beng dikke doei gezegd. Hij drong ons nog aan de volgende avond te komen naar de reggae avond in zijn bar. We told him: maybe. We said: today is today, tomorrow is tomorrow.. hier kon hij niet om lachen.

We nodigde Inaki uit mee te gaan naar de bar waar de jongens uit 'The Coconut house' van Karimunjawa en de crew van Good karmas en ook de eigenaar van deze twee homestays zaten. De crew was hier omdat ze dit weekend een nieuw hostel gingen openen 'Happy Buddha'. Het was heel leuk om de jongens weer te zien en ook om de eigenaar te ontmoeten van de beide homestays waar we veel verhalen over hadden gehoord.
We hebben weer een heerlijke avond gehad in dezelfde reggae bar als de eerste avond. Inaki was midden op de avond kwijt maar waarschijnlijk omdat hij de volgende ochtend om 4u naar het vliegveld moest. We hadden hem toegevoegd op Facebook om later misschien op Bali te kunnen afspreken.
Het feestje ging nog even door nadat de club sloot. We gingen met een taxi naar een dansclub verderop, maar deze was ook helaas al gesloten. De jongens wouden graag het nieuwe hostel laten zien, dit was op loop afstand van Via Via. We hebben hier nog een biertje gedronken en wat gegeten en we zijn toen de vogels begonnen te fluiten in ons bed in ViaVia gekropen... wat een avond!