De tweede week

maandag 21 mei
Het heeft de hele nacht weer geregend. Normaal gesproken regent het niet zoveel meer half mei. Volgende week maandag gaat de school weer beginnen, dan komen hier iedere ochtend vanaf half 8 ongeveer 130 kinderen! Gedaan met de rust.
Twee lokalen van de school hebben nog geen dak dus ik ga van de € 65 die mijn geweldige broer heeft gedoneerd 15 ijzeren golfplaten kopen met 6 kg spijkers. Nu dus eerst naar Mbale, de weg is nu bijna onbegaanbaar, een grote plakkerige modderbende. De bodaboda is geen optie onder deze omstandigheden, dus we moeten lopen, alhoewel het is meer schuifelen om te voorkomen dat je uitglijdt. Daar doen we ongeveer een uur over, tot aan het laatste stuk aan het eind van het dorp, dat is redelijk begaanbaar omdat dit uit zand en kiezelstenen bestaat.

We gaan eerst naar de ijzerwaren zaak waar we de golfplaten gaan kopen. De vorige vrijwilligster Maggie heeft ook een financiële bijdrage geleverd voor 20 zakken cement voor het bouwen van de school. Dit geld is op de rekening gestort van het project. Om hier geld van op te nemen moet Jeremiah eerst naar het kantoor van het National Development Plan. Daar moet hij aangeven dat hij geld wil opnemen. Dan worden James en Helen gebeld, dit zijn 2 onafhankelijke personen die niets met het project te maken hebben en met hen moet Jeremiah bespreken hoeveel geld hij op wil nemen en waarvoor. Zij moeten dit beoordelen en goedkeuren. Als zij het geen goed plan vinden dan kan er geen geld opgenomen worden. Ze

gaan akkoord en lopen mee naar de bank waar ze moeten tekenen voor het op te nemen geld. Zo wordt eventuele fraude voorkomen. Daarnaast moet Jeremiah een kasboek bijhouden en alle bonnen bewaren. Hij meldt ook aan hen dat mijn broer een bijdrage levert en dat ik dit direct zal betalen. Ook dit neemt zal hij opnemen in het kasboek. Dit alles om financiële verantwoording af te leggen en ook natuurlijk om te voorkomen dat hij het in eigen zak steekt of dat anderen wellicht geloven dat je dat zou kunnen doen. Het is een wat omslachtig maar wel goed dat ook hier deze zaken goed geregeld zijn.
Helen loopt dan ook nog mee naar de ijzerwaren zaak om te checken of we ook doen wat we afgesproken hebben. We hebben 20 zakken cement a 50 kg, 6 kg spijkers en 15 golfplaten gekocht.James beloofd transport te regelen.

Wij gaan ondertussen naar Endiro, een restaurant mzungu eten en

heerlijke cappuccino ! Voor de lunch eet ik salade met avocado, kaas, tomaten, olijven en komkommer, mjammie. Dit is echter voor Ugandese begrippen een hele dure tent, dus voelt ook een beetje ongemakkelijk om daar met Jeremiah te eten, alhoewel hij zich de kip met patat en vers vruchtensap zich erg goed laat smaken.

Ik heb met Jeremiah besproken dat ik niet alleen maar via mijn familie, vrienden geld wil vragen, maar dat ik graag zou willen dat er iets bedacht wordt waarmee het project ook zelf geld kan verdienen, zodat er ook inkomsten gegenereerd worden waarmee zij het project ook zelf kunnen financieren en niet alleen afhankelijk zijn van donaties. Jeremiah heeft het volgende plan bedacht.

Hier is ieder weekend wel een verjaardag, bruiloft, begrafenis en voor dit soort bijeenkomsten worden een soort van party tenten gebruikt. Deze kun je dan ieder weekend verhuren, wat dan ook geld oplevert. Jeremiah is er van overtuigd dat dit gaat werken en dat daarmee een goed bron van inkomsten voor het project mee gegenereerd kan worden. En ook een baan voor minstens 3 mensen, een coördinator die de verhuur op zich neemt en 2 personen die de tent opbouwen en weer afbreken.
Ik maak een opzet voor een plan, hoe groot is de investering, wat brengt het op, hoe maak je een budget, wat kost personeel, verhuur prijs, borg en werk dit samen met Jeremiah uit.
Nodig zijn plastic stoelen, een kooktent en 2 grote party tenten. Hiervan weet Jeremiah de prijzen niet, dus dat moeten we nog gaan informeren in de winkel, hoe groot de inverstering is en wat het oplevert.

Ik heb ook een samen met Jeremiah voorbereid wat we met Elisabeth willen bespreken en ik probeer haar te bellen voor het maken van een afspraak. Dat lukt niet, geen gehoor. Dus ik stuur haar een whats app, maar tot nu toe geen reactie. Wellicht komen we haar nog een keer tegen of iemand die haar weer kent, afwachten maar.

Inmiddels laat James weten dat het hem niet gelukt is om transport te regelen, dus dat moet Jeremiah nu zelf proberen. Het is nu nog droog, maar het ziet er niet naar uit dat dit zo blijft. Ook de voorspelling voor de komende dagen geeft heel veel regen.
Het lukt hem iemand te regelen met een transport auto. Ik moet ondertussen wachten bij de ijzerwarenzaak omdat als ik bij de onderhandeling sta als mzungu de prijs direct omhoog gaat. Dus ik zit daar op een plastic stoeltje op de stoep, krijg uiteraard veel bekijks. Ik weet nu hoe het voelt om de uitzondering te zijn in een grote groep. Omdat ook de prijzen hier per week en zelfs per dag enorm kunnen fluctueren wilde Jeremiah het vandaag kopen omdat de prijs van cement nu heel laag is en omdat het samen met de dakplaten en spijkers een grote koop is levert dit ook korting op.

De weg naar het dorp is enorm slecht, het eerste stuk gaat nog wel, maar de diepe sporen worden steeds erger, ik hou mijn hart vast. En jawel net op het laatste stuk loopt de auto helemaal vast in de modder. Er zit niets anders op om hier uit te laden, omdat het er naar uitziet dat het binnen niet al te lange tijd heel hard gaat regenen, maar ook omdat de auto met deze lading veel te zwaar is om uit de modder te krijgen. Dus al die zware zakken cement van 50 kg moeten moeten per stuk de heuvel opgedragen worden en het is behoorlijk stijl kan ik je vertellen. Ondertussen gaat het dus heel hard regen, de auto is vastgelopen voor het huis van mijn Ugandese moeder. Eerst zitten wij samen op een stoeltje buiten naar de vastgelopen auto te kijken, maar als het gaat regenen moet ik natuurlijk binnen komen zitten.

We zitten samen op de bank en zij spreekt bijna geen woord engels en ik geen Lugisu, maar dat maakt niks uit, we zitten droog. Ik laat haar wat foto's van mijn familie en vriendinnen zien, wat ze geweldig leuk vindt en van mijn huis, waar ze zich echt niets bij kan voorstellen. Als ik weg ga verontschuldigd zij zich dat ze mij niets heeft kunnen aanbieden, ze hebben niets momenteel.

Ondertussen zijn alle spullen uit de auto en is het droog geworden. Het is nog een hele klus om de auto los te krijgen, maar na een uurtje zwoegen lukt het gelukkig. Echt, Dangerous Roads is niets vergeleken met de wegen hier. Bij gebrek aan opslag worden de 20 zakken en de golfplaten in de huiskamer opgeslagen. He, gezellig.
Ondertussen is het bijna 20:00 uur, we zijn dus een hele dag bezig met aanschaf van spullen die wij binnen uurtje via de Gamma zouden hebben geregeld. Alle dingen die wij gewoon even snel regelen, lukken hier uiteindelijk ook, maar kost veel meer tijd en energie. Zo meteen weer lekker rijst met bonen. Ik heb bij de drugstore maar een grote verpakking multivitamine gekocht voor beetje aanvulling op dagelijkse kost hier.

Dinsdag 22 mei
Het heeft weer de hele nacht geregend en het regent nog steeds. Ziet er naar uit dat het de hele dag blijft regenen. Het waait hier bijna nooit en de regenwolken blijven allemaal tegen de berg aanhangen en komen hier helaas naar beneden. Voorspelling voor de rest van de week is niet heel veel beter. Hopenlijk wordt het af en toe toch nog even droog. Als het zoveel regent ligt alles beetje stil hier, de weg naar beneden is op sommige stukken bijna onbegaan door de dikke zware modder, zelfs te voet. Ook Kate staat later op en ik krijg mijn ontbijtje, een banaan en een kop thee om half 10. Ik begin af en toe wel een beetje honger te krijgen en volgens mij is de voorraad een beetje op, dus ik ga vandaag weer wat geld in de huishoudpot storten zodat er weer wat groente en fruit gekocht kan worden op de markt.

Vanmorgen samen een overzicht gemaakt van wat het kost om een kind hier een jaar naar school te laten gaan, kost 187.500 ugx, ongeveer € 45 per kind. Dit is inclusief de leraar, de pennen, de schriften, de lunch (porridge) en een schooluniform. Er zijn 4 klassen waar elk 2 teachers voor staan. Deze verdienen 80.000 ugx / € 17,50 per maand.

Het is even droog en de ijzeren golfplaten worden op het dak gespijkerd. We gaan weer naar Mbale, bedoeling is om iemand te spreken die over de schoolvergunning gaat, maar dat is niet gelukt. Het gaat inmiddels weer heel, maar dan ook heel hard regenen. En als het regent ga je gewoon in een winkel er bij zitten, wij stonden net voor een kapperszaak voor mannen, dus daar zitten we in een kapperstoel te wachten tot het droog wordt, terwijl naast me de mannen geknipt en geschoren worden.

Na 3 kwartier is het bijna droog, dus nog even naar de markt voor inkopen en dan in het stikdonker in de regen met zijn 2-en op de boda boda weer terug. Eenmaal van de verharde weg op de onverharde weg is het er niet makkelijker op geworden. Ik knijp'm echt nu, als de weg omhoog gaat wil ik niet verder, we glibberen alle kanten op. Ik ga liever lopen nu. Lig ik hier straks onderuit met kapotte knietjes....en dan kun je echt geen kant meer op, hier kan geen auto, brommer, laat staan een ambulance meer komen.

Woensdag 23 mei
Om de school helemaal af te krijgen is er nog € 300 nodig voor nog meer golfplaten en hout voor bankjes. Marjan en Carel doneren het eerste deel. Jeremiah springt gat in de lucht, halleluja praise the lord!
Wanneer de nieuwe bakstenen school klaar is zullen deze "schoollokalen" gebruikt gaan worden als kleuterschool.
Ik heb bedacht dat ik tijdens mijn verblijf hier het huidige schoolproject wil ondersteunen. En dat dit voldoende is. Want de projecten hier zijn namelijk oneindig en ik kan niet alles hier oplossen. Wel zal ik als ik thuis komt proberen fondsen te gaan werven en proberen meer donaties bij elkaar te krijgen voor de te bouwen Health Clinic. En ook proberen om het Mothers Heart Project onder de aandacht te krijgen bij bijvoorbeeld organisaties als Plan Nederland, Save the Children of W.A.S.H.

Vanmorgen komen er 3 jongens die de douche en latrine gaan afsmeren met cement.De douche zal ook omgebouwd worden als latrine en op mijn slaapkamer wordt een doucheruimte gebouwd, dat wil zeggen 2 muurtjes en een gat in de muur met een pijp er door voor de afwatering. Er komen steeds met sterren bij dit verblijf.
Er ligt al een berg zand voor de deur, hier moeten eerst alle steentjes uitgezeefd worden.

Wij gaan ondertussen naar Mbale. Eerst langs Joseph, een man die werkt bij iets als een onderwijsinspectie, om te informeren wat er nodig is om de school te laten registreren. Deze man heeft geld en rijke vrienden, ook reist hij geregeld naar Engeland en de VS. Via zijn netwerk haalt hij aardig wat geld binnen, hij coördineert en ondersteunt ook een aantal projecten hier in Mbale, met name voor meisjes en vrouwen. Hij start binnenkort met een training voor meisjes, hoe om te gaan met menstruatie, hygiene en het gebruiken van wasbaar maandverband.

Jeremiah licht zijn project toe en vooral het op willen zetten van een kliniek voor zwangere vrouwen moedigt hij zeer aan. Jeremiah nodigt hem uit om een keer langs te komen en de school te zien en de plannen voor en kliniek verder te besrpeken. Hij geeft het advies om te proberen iets van een ontwerp tekening te maken voor de kliniek, zodat je een plan kan laten zien aan de diegenen waar je geld aan vraagt.

Daarna gaan we door naar de ijzerwarenzaak, kopen de golfplaten en de spijkers en regelen een transport auto. Dezelfde als van de week.

Gelukkig is het vandaag droog gebleven en we nemen ook een andere weg die nog beter is, maar wel weer met heel stijle smalle stukken. Spannend weer. We komen veiilig boven op Golden Hill.
We gaan met de auto ook weer mee terug naar Mbale voor een afspraak met een groep vrouwen die Bakuseka Majah heten. Deze groep bestaat uit 30 vrouwen die Jeremiah als social worker begeleidt. Ook hier verloopt de bespreking met een vooraf gemaakte agenda en de secretaris houdt de gemaakte afspraken bij. Ik word uitgebreid begroet met een welkomstlied en omarmd door de chairlady van de groep. Toch wel bijzonder hier dat je overal zo welkom wordt geheten, mensen vinden het fijn dat je hun land wil leren kennen en zijn heel erg gastvrij.

Jeremiah heeft geregeld dat deze groep training heeft gekregen in rijst en tomaten verbouwen en houtskool maken, waar ze geld mee kunnen verdienen. Ook hebben ze een gezamenlijke ziektekostenverzekering voor zichzelf opgezet. Iedere week doneert iedereen een klein bedrag. Dit wordt bijgehouden in een persoonlijk kasboekje. Dit doet de secretaris van de groep. Van het geld dat op deze manier gespaard is wordt bij ziekte de dokter en de medicijnen

betaald. Geweldig initiatief. Jeremiah gaat 1 x in de 2 weken langs om te bespreken hoe het gaat, wat gaat goed, wat moet er anders of beter. De vrouwen hebben aangegeven dat zij graag nog iets willen leren waarmee meer geld te verdienen is wat niet seizoens afhankelijk is, zoals bijvoorbeeld vloeibare zeep maken of shampoo. De volgende vergadering zal hier over gaan.

Het is ondertussen 18 uur en de lucht ziet er zeer dreigend uit dus we gaan terug naar huis op de bodaboda. De weg was gelukkig stuk droger dan gisteren, dus ik zit weer iets relaxter achterop.
Inmiddels is een groot deel van de golfplaten op de school getimmerd. Morgen gaat de rest er op en zullen de bankjes gemaakt worden. Dan is de school klaar als deze maandag weer begint. Dan is het 28 mei en bestaat de school ook precies 1 jaar.

Donderdag 24 mei
Er staan elke avond en elke ochtend wel mensen voor het huis die Jeremiah willen spreken voor advies en bemiddeling bij problemen. Ook heeft Jeremiah een afspraak met het Salem Hospital dat als er iemand erg ziek is hij degene daar met een briefje heen mag sturen zodat deze een gratis behandeling krijgt. Als het heel erg is en je kan

niet meer lopen of op de bodaboda dan kan er een ambulance komen en dat is gewoon een auto waar je in kan liggen met het woord ambulance erop geschilderd en verder niks, mits de weg het toestaat uiteraard.

Vandaag weer naar de nursing school voor een les in schrijven van een businessplan en sollicitatietraining. Daarna nog even langs het huis in aanbouw van de broer van Jeremiah. Die bouwt ook een guesthouse bij zijn huis, zo een wil Jeremiah ook gaan bouwen als guesthouse voor het project en de toekomstige volunteers. Met meer privacy dan ik nu heb, en met met een toilet en een douche en een kast voor kleren.

Na de lunch kopen we nog 100 kg porridge voor de schoolkinderen, daar doen ze ongeveer een maand mee. Die enorme zak wordt op de brommer gebonden, wij gaan er later achteraan. Want nu eerst een kip kopen voor het diner. Dat wordt dus zoals dat hier gaat, een levende kip met samengebonden pootjes, die mee gaat op de bodaboda en die thuis geslacht gaat worden.
Voor het eerst dat ik dat zie live zie, niet echt een feestje, maar goed, als de kip onthoofd en geplukt is snijdt Kate hem in stukken, maakt

het schoon, ontdoet het van de ingewanden en zo en dan hup de pan in. Na een uurtje pruttelen op de stoof tijd voor rijst met een kippetje. Dit alles onder het licht van een zaklantaarn want de stroom is uitgevallen.

Vrijdag 25 mei
De school gaat verder afgemaakt worden, er moeten nog meer golfplaten op gespijkerd worden en de bankjes moeten nog gemaakt worden. Gisteravond is het hout hier voor al gebracht. Terwijl Jeremiah de werkzaamheden aanstuurt doe ik de afwas. Uiteraard alles met de hand met een schuurlap en een stuk zeep. Kate is verbaasd dat ik kan afwassen, die denkt dat wij alles alleen maar in de afwasmachine zetten, wat inderdaad meestal ook zo is. Het is hard werken hier voor een vrouw, heel veel wassen, want geen luiers, dus als je kinderen nog niet zindelijk zijn, piesen ze wel 25 keer per dag in hun broek. Daarom zie je veel kleine kinderen in hun

blote billen lopen, dat zijn meestal de armere gezinnen die geen kleren genoeg hebben en ook geen zeep genoeg om zoveel te wassen. Of gewoon een luie moeder, dat kan natuurlijk ook. De was wordt echt heel grondig door Kate gedaan. Daarnaast is er de eeuwige stroom afwas. En de hele dag stoof aan houden voor water koken, lunch maken. En dan wordt door de man het huishouden niet gezien als werk! Wat in Nederland vaak ook nog zo is.

Kate heeft ook wel vriendinnen gehad, maar vanaf het moment dat je kinderen hebt, houdt dit ook op. En je deelt persoonlijke dingen ook niet met een ander, ook niet met je man, die hou je voor jezelf en dien je zelf op te lossen.

Zo meteen weer naar Salem voor de nurses klas. Ik krijg een lesje zwangerschap. De juf heeft last van haar schouder en vraagt of ik hier na de les naar wil kijken. Ik heb tenslotte verstand van gewrichten. Mijn diagnose frozen shoulder, maar ik adviseer naar een dokter te gaan.

Ook in Salem hospital langs bij de zieke man, zijn familie is al een paar keer bij Jeremiah thuis langs geweest, uiteindelijk komt het er op neer dat ze om geld komen vragen. Jeremiah heeft al aangegeven dat hij dit niet kan doen, dat zij zelf binnen hun eigen familie een oplossing moeten zoeken. De man is op sterven na dood, heeft o.a tyfus, is vel over been en ook delirant. De familie begint weer het hele verhaal en ik zie Jeremiah bijna overstag gaan. Ik adviseer hem geen geld te geven, binnen niet al te lange tijd komt iedereen alleen nog maar langs bij je om geld en dit zal ook de focus op Mothers Heart Uganda doen vervagen. Bovendien heeft hij zelf amper geld. Er komen al veel te vaak mensen bij hem langs voor geld, dan verandert je rol als social worker en coördinator van het project in geldschieter. Ik adviseer hem om daarmee op te passen. Hij heeft echt een groot hart en wil iedereen redden, maar dit houdt hij echt niet lang vol. Hij is blij dat ik hem op deze manier wil coachen, hij trekt deze kar voornamelijk alleen en heeft niet iemand die als klankbord kan dienen.

Op terugweg even langs bij de automonteur, maar de Yamaha 250 van Jeremiah is nog niet klaar, geen prioriteit. Ondertussen gaat het weer regenen, niet een enorme stortbui, maar toch. We gaan lunchen en onder lunch komt er jongedame langs die net haar eigen zaakje is begonnen met maken en verkopen van verse fruitsappen. Ze komt langs voor advies en een beetje peptalk, ze is goed bezig.
Dan nog even naar de markt voor 2 verse ananassen en een overhemd voor oom die morgen 70 jaar wordt. Dit is voor het eerst in zijn 70 jaar dat hij zijn verjaardag viert, zijn kinderen vonden het nu wel een keer tijd voor een feestje. Dus ik ga morgen de hele familie zien.
Terug op Golden Hill is de school weer een stuk verder gevorderd. De bankjes zijn nu ook bijna klaar en morgen worden de laatste golfplaten gemonteerd. Jeremiah kan het bijna niet geloven dat het toch nog allemaal gelukt is voor a.s. maandag.

Zaterdag 26 mei
Vannacht de hele nacht gezang gehoord op de achtergrond, schijnt hier gebruikelijk te zijn om op vrijdag de hele nacht door te gaan, uiteraard in het kader van de kerk.
We vertrekken in de ochtend naar Bukoko, waar de oom woont. Jesse en Joseph gaan ook mee, Kate blijft thuis, is een beetje ziek. Omdat er maar 1 bodaboda aankomt gaan we met zijn allen er op, dus totaal 3 volwassenen, 2 kinderen en 2 rugzakken, over een onverharde weg vol met kuilen. En het gaat nog goed ook.

In Mbale stappen we over op een taxi busje. Deze zijn echt helemaal afgeragd en er zijn zoveel mogelijk bankjes in gemaakt. Eerst moet ik achterin stappen maar ik pas niet eens op een stoel... en ik zou het daar ook wel beetje benauwd van krijgen. Gelukkig mag de grote mzungu voorin zitten. Niet dat je daar alle ruimte hebt, want voorin zit ik ook op een andere man geprakt met ook nog Joseph op schoot. Overal onderweg wordt gestopt tot het busje echt helemaal volgeprakt zit. Het is ongeveer 40 km en we doen er ruim anderhalf uur over. Maar zo voorin zitten met Joseph op schoot is niet verkeerd, prachtig landschap om doorheen te rijden.
We komen bij de oom aan op en ik ben uiteraard weer het middelpunt van de belangstelling. Wordt omarmd en begroet en van harte welkom geheten. Het is de gewoonte om hier om elkaar uitgebreid te begroeten terwijl je elkaars hand vasthoudt. Ik heb een gesprek met de oudste broer van Jeremiah, die vraagt welke apparatuur er belangrijk is in een kliniek. Hij heeft al een apparaat voor röntgenfoto's en wil van mij graag weten wat een CT scan precies is en een echo. Dat kan ik hem goed uitleggen. Vervolgens wil hij weten wat voor apparaten er nodig zijn in een lab, maar dat weet ik hem niet te vertellen, daar heb ik te weinig verstand van.

De party duurt uren, in tegenstelling tot onze verjaardagsfeestjes, krijg je hier de eerste uren niks aangeboden, geen drinken, geen eten. Op de veranda staat een bankstel met roze kleedjes en daar gaat de jarige, met een aantal belangrijke mannen zitten en uiteraard ontbreekt ook de pastoor niet. Voor dit begint zijn we al 2 uur verder. Wij zitten allemaal in de partytent op blauwe plastic stoeltjes. Nu eerst tijd voor het gebed en een preek van de pastoor. Preken gaat naast over Jezus en God ook veel over het belang van scholen en opleiding voor kinderen en de gezondheidszorg. Bijna alle mensen met geld hebben wel projecten lopen voor scholen en health clinics en proberen ook bij te dragen aan goed onderwijs en gezondheidszorg. De overheid doet niet zo veel, de president en het systeem is corrupt en er verdwijnt veel geld in eigen zak.

Dan gaat iedereen zich om de beurt voorstellen. Je zou denken dat iedereen elkaar wel kent. En niemand in Uganda is kort van stof, ze nemen allemaal uitgebreid de tijd. Wij zouden er al lang klaar mee zijn. En ik ben uiteraard ook weer aan de beurt. Mensen vinden het echt heel leuk dat je de moeite neemt om hun land te bezoeken en willen graag horen wie je bent en waar je vandaan komt en wat je belangrijk vindt en als ik zeg dat Uganda prachtig is krijg ik luid applaus.

Eindelijk om 17 uur is iedereen klaar met voorstellen en krijgen we eindelijk eten en drinken. Het vlees ziet er heel vaag uit, dus dat sla ik maar over, rijst met matoke dan maar en een fanta. Ondertussen valt er een enorme stortbui dus we zitten allemaal in een betonnen kamer, met niks er in en met alleen een klein raampje gezellig op een plastic stoeltje terwijl we eten. Alle kinderen zitten op de grond te eten. Het is ondertussen weer droog dus we gaan weer naar buiten, alwaar weer iedereen om de beurt gaat speechen. In alle speeches wordt de jarige uitgebreid bedankt voor alles wat hij gedaan heeft, bijna alle kinderen zijn gaan studeren en hebben een goede baan.

Eindelijk wordt dan de verjaardagscake aangesneden. Die is echt niet groot genoeg om iedereen een plakje te geven, de belangrijke aanwezigen krijgen en plakje en de rest wordt verkruimeld op een bord en die gaat rond en dan mag je een heel klein stukje, eigenlijk niet meer dan een kruimel pakken. Dan gaat de jarige nog eens uitgebreid het woord nemen. Ik zie iedereen een beetje afdwalen, maar zo gaat dat hier. En dan mag eindelijk iedereen langs komen om een cadeau te overhandigen. Ik overhandig het overhemd wat ik gekocht heb en dan kunnen we eindelijk weg. Ook Jeremiah vindt het allemaal veel te lang duren.

Weer terug voor een rit met het busje. Gelukkig mag ik weer voorin, samen met Jeremiah en de 2 kinderen op anderhalve stoel, dat dan weer wel. Mij hoor je niet, ben al lang blij dat ik voorin mag zitten. De vooruit is overal gebarsten, het is donker en het gaat regenen en de ruitenwisser is ook niet echt geweldig, dus ik kijk vooral maar uit het zijraam, gaat vast goed.

Eenmaal in Mbale lopen we in het donker met een veel te zware rugzak met mangos, die hadden we uit de tuin van oom meegenomen, en dan moeten we ook nog wat boodschappen doen. Bepakt en bezakt gaan we nu op 2 bodaboda's eindelijk om 21 uur in het donker terug naar huis. Wat een dag!

Zondag is het Martelarendag. Overal langs de weg zie je groepjes mensen lopen met een kruis vooraan de stoet, zij lopen als bedevaart naar Kampala. En ook hier is de ramadan begonnen. De meest voorkomende Godsdienst in Uganda is het christendom 66%. De helft behoort tot de Rooms-katholieke kerk, de andere helft is protestants.
16% van De Ugandezen is moslim en 18% beleid een inheems geloof. Moslims en christenen zijn hier trouwens volledig geintegreerd en leven vreemdzaam naast elkaar met elk hun eigen kerk.

Zondag 26 mei
Vanmorgen niets op de agenda, dus relaxte ochtend. Kate geholpen met was ophangen en de afwas gedaan, wat hier ook een heel karwei is. Daarna beetje gezeten met een hoofd vol overpeinzingen. De problematiek is hier zo ingewikkeld, als ik er teveel over nadenk raak ik er moedeloos van, wat een eindeloze stroom aan problemen die allemaal om aandacht vragen.

Vanmiddag begint om 14 uur de community meeting onder de grote boom boven op de heuvel. Jeremiah heft vanmorgen het dorp rondgelopen om de meeting aan te kondigen en mensen op te roepen te komen. De opkomst is bedroevend laag. Het is nu ook een zware tijd, mei en juni zijn de moeilijkste maanden, veel regen, weinig oogst, veel armoe en honger.
Doel van de meeting is uitleggen waarom het werk aan de nieuwe school en de te bouwen health clinic stil heeft gelegen. Dit komt door de vele regen. En mij voorstellen aan de community en vertellen wie ik ben en wat ik kom doen. Ik raak er al meer bedreven in om voor groepen een presentatie te houden. Uiteraard hopen veel mensen dat ik gewoon geld kom brengen zodat zij kunnen eten, maar door de leden van Mothers Heart en door de pastoor wordt nadruk gelegd dat de community zelf in actie moet komen en samen met elkaar stap voor stap voor verbetering moeten zorgen.

Ook hopen de leden dat als ik het verhaal thuis uitdraag, ik wellicht donaties kan werven en dat er ook meer mensen naar Mutoto willen komen als vrijwilliger als ze mijn verhaal lezen en de foto's zien.
Het zou ook goed zijn als er meer toeristen zouden komen.
Naast de parken te bezoeken en de gorilla's te bekijken, wat schreeuwend duur is, is het plan om een guesthouse in het dorp te bouwen om voor een deel van je vakantie onderdeel uit te maken van de community, kennis te maken met de hartverwarmende Ugandezen en met eigen ogen zien hoe het is om hier te wonen, naar school te gaan, in een kliniek kijken.

Jeremiah is ook een heel goede reisleider, hij heeft ook een paar jaar als gids gewerkt voor een duits reisbureau. Dus als iemand reisplannen heeft, ik beveel hem van harte aan!
Mensen hier hebben echt goede ideëen en willen ontzettend graag, maar het is zo moeilijk om die van de grond te krijgen als je niets hebt en de overheid lijkt al helemaal geen enkele interesse heeft in de voor het grootste deel arme bevolking.

Zo mijn 2e week zit er op. Het voelt alsof ik hier al 2 maanden ben!