Hiken tussen de rijstvelden

We worden om 06:30 uur opgehaald in ons hotel en naar de bus die naar Sapa vertrek gebracht. Als we bij de bus aankomen zien we tot onze verbazing dat we met de slaapbus gaan. Super chill! We stappen in en 5 uur later word ik wakker en staat er een vrouw op ons te wachten die ons eerst naar een restaurant brengt om te lunchen en vervolgens met ons meeloopt naar onze homestay. We slapen vanavond namelijk in een dorpje bij lokale mensen thuis. Nadat we hebben geluncht vertelt onze gids dat het ongeveer 5 km lopen is naar de homestay. We volgen haar door het stadje Pha Chai en ineens lopen er een aantal oude vrouwtjes met ons mee. Ze maken een klein praatje met ons maar vallen ons verder niet lastig. Dan slaat onze gids ineens af en loopt off road naar beneden, inclusief de oude vrouwtjes. Het is een beetje stijl en glad maar gelukkig zijn we veilig beneden gekomen. Tenminste, dat dacht ik... We volgen onze gids verder naar beneden en het pad wordt steeds modderiger, en dus gladder, waardoor we het lastig vinden om hier te lopen zonder te vallen. En op dit moment besef ik pas dat we 5 km gaan hiken door de rijstvelden waar het afgelopen dagen heeft geregent, met een rugtas op mijn rug. Oeps, als dat maar goed gaat.
Hoe verder we naar beneden lopen hoe gladder en enger de stukken worden. Die oude vrouwtjes wisten natuurlijk van te voren al dat we wel wat hulp kunnen gebruiken. Ze zijn oud en klein, maar echt mega sterk. En dan lopen ze ook nog is met een mand op hun rug en op een soort slippers. De mevrouw die mij constant helpt heet Miemie (zo spreek je het in ieder geval uit). Na wat uren leek te duren zijn we helemaal beneden en ik zie allemaal hutjes. Yes, we zijn er dacht ik. Maar helaas, we lopen verder. We klimmen omhoog en proberen zonder te vallen (hand in hand met Miemie) naar beneden te komen. Ik ben zoveel bezig met proberen om niet te vallen dat ik bijna vergeet te genieten. Want wauw, wat een mooi uitzicht hebben we constant over de rijstvelden. We komen dorpjes tegen en verschillende soorten dieren. We zien koeien, geiten, kippen, waterbuffels en zelfs een slang. Gelukkig stoppen we onderweg een paar keer zodat we een beetje op adem kunnen komen, water kunnen drinken en foto's kunnen maken. Iets wat leek op een 'never ending story', is toch tot een einde gekomen. De oude vrouwtjes hebben na 4,5 uur hiken hun dorp bereikt en onze homestay is nog 10 minuten lopen via een normaal pad. Maar natuurlijk nemen we geen afscheid voordat we iets hebben gekocht bij de oude vrouwtjes. Want in de mand op haar rug zitten zelfgemaakte armbanden, tassen, portemonnees en kussenslopen. Miemie was vandaag mijn heldin. Zij heeft echt een paar keer mijn leven gered, want zonder haar was ik niet maar 1 keer in de modder gevallen... Ik koop een tasje (uiteraard voor veel te veel geld), we nemen afscheid en 10 minuten later komen we aan bij onze homestay waar we met open armen worden ontvangen door de familie.

De volgende ochtend sta ik echt strak van de spierpijn, maar gelukkig zegt onze gids dat vandaag minder zwaar wordt dan gisteren. Nadat we het ontbijt op hebben, pannenkoeken met banaan en honing, verlaten we de homestay en vervolgen onze hike door Sapa. We beginnen op een normaal pad, maar dan wel heel stijl omhoog om dat vervolgens ook weer naar beneden te lopen. We wandelen via een klein stukje off road, door een bamboe bos naar een prachtige waterval. Wauw, wat een uitzicht weer! Nadat we hiervan hebben genoten zijn we via de zijkant naar beneden afgedaald waar we beneden heerlijk hebben geluncht met noodles en kip. Na de lunch lopen we nog 10 minuten heel stijl omhoog en gelukkig staat daar een busje te wachten die ons terug rijdt naar de slaapbus waarmee we terug gaan naar Hanoi.
Dit was voor mij echt de zwaarste trekking die ik ooit heb gedaan, maar tegelijk ook de allermooiste. Ik denk dat we iets gedaan en gezien hebben wat niet veel mensen doen en dit zal ons dan ook nog lang bijblijven!