Hoofdstuk 8 - Philosophy classes en foto’s van Rehoboth

Afgelopen maandag ben ik eindelijk gecleard for driving :). Wat inhoudt dat ik na drie keer oefenen en na papieren tekenen nu zelf mag rijden, zonder Alfons van Rehoboth ernaast. Dat is wel lekker, want nu kan ik ook naar de supermarkt rijden en hoef ik niet elke keer passagier te zijn :). Bovendien kunnen Catherine en ik dan afwisselen als we in onze week off lange stukken moeten rijden.

Dinsdag was onze tweede training. Dit keer was het de ear-lung-mouth-training en deze deed ik zelf :). Superleuk om te doen. Yvonne zat er wel bij hoor en ze legde ook wat dingen uit die ik zelf niet snap (hoe bijvoorbeeld in hemelsnaam een vernevelapparaat werkt). Na de koffiepauze ging ik naar de school toe, waar ik mijn eerste filosofielesjes ging geven. Ik had tot nu toe best wel veel tijd over en nu Alison (hoofd van de school hier) weer terug was van haar reis naar Engeland, waar ze vandaan komt, kon zij wat dingen voor me bedenken. Ze had dus bedacht dat ik de philosophy classes op dinsdag kon overnemen. Grade 2 en 3, grade 4-6 en de seniors krijgen deze classes. De les houdt in dat je eerst een kort verhaal voorleest en daarna wat vragen over het verhaal stelt. De vragen worden aangeleverd door een programma van Washington University dus je hoeft zelf niet heel creatief te zijn :). De lessen waren echt superleuk om te doen. Het is meer een beetje kletsen met de kinderen over het verhaal (voorlezen bevordert ook hun Engels weer), je best doen om ze onder controle te houden en ondertussen vet genieten. Voortaan ga ik elke dinsdag de filosofielessen geven, waar ik echt vet veel zin in heb. Verder zal ik wat taakjes van Alison krijgen zo nu en dan als zij niet de tijd heeft die ik wel heb. Zo heeft ze een site van iemand gekregen waar allemaal rijmpjes en verhaaltjes op staan in het Engels en het Zulu. Deze wil ze graag uitprinten en lamineren etc. Dat ga ik doen voor haar.

Woensdag en donderdag heb ik heel veel tijd besteed aan het maken van het holiday program. Van 3 t/m 18 april is het hier vakantie (inclusief de paasdagen) en dan maken ze bij Rehoboth altijd een programma voor de kinderen zodat ze wat te doen hebben als ze niet naar school hoeven. Gelukkig kon ik een format gebruiken van vorig jaar, maar alsnog kostte het wel veel tijd. Gelukkig vind ik dit puzzelwerk extreem leuk om te doen en het was ook uiterst satisfying toen het af was :). Het gaat uiteraard nog veel te vaak veranderd worden, omdat er dan weer iets niet goed uitkomt of dat er toch iemand weg moet, maar voor nu ben ik blij met het resultaat. Op de foto kun je zien dat het nogal een puzzelwerkje was (dit is trouwens niet in de clinic, maar op de volunteerslaptop in de office).

Donderdagavond gingen we met het hele office-team en wat mensen van buitenaf (zoals de kinderen van Alfons en Yvonne) pizza eten. Dit als een afscheid voor Tamara. Zij is zaterdag 18 maart van Rehoboth vertrokken en zal woensdag 22 maart naar Nederland vliegen om daar weer te gaan wonen na 11 jaar Rehoboth. De pizza hadden we besteld en gingen we hier bij Rehoboth opeten. Het was uiteraard lekker en gezellig en ook goed om zo afscheid te nemen. Vet maf dat ik als drie-maanden-vrijwilliger het vertrek meemaak van zo’n belangrijk persoon voor Rehoboth. Ik heb in vijf weken gezien wat ze gedaan heeft, kun je nagaan wat ze in 11 jaar voor Rehoboth gedaan heeft. Raar dat ze er volgende week dan niet meer is op kantoor.

Vrijdagochtend was een nieuw vervolg van het tb-verhaal waar ik jullie al eerder over verteld heb. Afgelopen woensdag was de jongen met zijn auntie naar Murchison ziekenhuis gegaan met een brief van Yvonne met het verzoek om een röntgenfoto te maken. De dokter vond het daar echter niet nodig en heeft niet eens lichamelijk onderzoek gedaan. Hij heeft hem met pijnstillers weer naar huis gestuurd. Omdat het ondertussen al iets van vier weken aanhoudt dat hij zich niet goed voelt, zijn we vrijdag met hem naar een private doctor (de huisarts van Yvonne) gegaan. De jongen heeft niet meer de snelle ademhaling waar ik eerder over vertelde, maar hij voelt zich nog steeds miserable en heeft veel pijn aan zijn lymfeklieren in zijn nek. Zonder pijnstillers komt hij de dag niet door, wat niet hoort voor een jongen van 13. Yvonne is erg bezorgd dat het tb is, zeker omdat ze vorig jaar een zelfde verhaal hebben meegemaakt in Rehoboth waar vage klachten bij een jongen tb bleken te zijn. De private doctor gaf hem nóg een antibioticakuur mee, eentje die hij nog niet heeft gehad en vond het een goed idee van Yvonne om een echo van zijn lymfeklieren te maken en een röntgenfoto van zijn longen. Na de private doctor gingen we door naar het private hospital in Margate, in de buurt. Daar hebben ze een röntgenfoto gemaakt van zijn longen, waar zo gauw niks op te zien was, en een echo van zijn lymfeklieren, waar ook niks op te zien was behalve ‘actieve’ lymfeklieren. Wat de volgende stap is met deze jongen is nog onduidelijk, maar ik hoop echt dat we er snel achter komen wat hij heeft.

Vrijdagmiddag was weer zwemmen met een paar kiddo’s, cute foto’s bijgevoegd :).

Zaterdag was de eerste dag van onze (Catherine en ik) week off. We hebben nu een weekje vrij om een beetje vakantie te vieren. Maandag gaan we hier in de buurt een zip line experience doen (als het lekker weer is). Wat betekent dat we in een harnas gehesen worden en dan met een kabelbaan over een wildpark gaan. Stiekem is het best spannend, op hoogte enzo (mam, thanks voor die

hoogtevrees-genen), maar wel supervet om te doen. Dinsdag en woensdag gaan we naar Drakensberg, waarbij we ook een tour maken die Lesotho in gaat. Bezoek ik dus ook nog een ander land dan alleen Zuid-Afrika :). We slapen daar in een B&B in de buurt en vertrekken donderdagochtend naar Nambiti. Nambiti is een safaripark, waar we hopen de big five te zien. We blijven daar t/m zondag, wat betekent dat we 3x2 ritjes gaan maken in het park. Ik heb er suuuperveel zin in en zal ook zeker wat mooie fotootjes met jullie delen als we terug zijn :).

Zondag waren we na de Idwala-kerkdienst uitgenodigd bij een paar mensen om daar te komen lunchen. Catherine was vorige week in Idwala toen ik in Norwegian was en werd toen uitgenodigd voor deze week. Het was best maf, want we kenden die mensen helemaal niet zo goed, maar het was wel heel leuk om mee te eten met het gezin. Het was overigens een 'wit' gezin, dus we hebben niets van de Zulu-cultuur
meegemaakt, maar wel een 'farm' gezien. Het was een ouder stel en hun drie van de vier dochters met aanhang waren er ook. Het was dus een drukke boel, best wel leuk om dat eens als 'buitenstaander' te observeren haha.

Omdat ik hier nu al ongeveer zes weken ben, vond ik het wel eens tijd om wat foto’s te delen van hoe Rehoboth en omgeving er eigenlijk uit ziet. Op de foto’s zie je de huisjes van Rehoboth. Rehoboth is verdeeld in een eerste en tweede fase/dorp. De eerste fase zijn losse huisjes en de tweede fase zijn huisjes aan elkaar vast (heb ik helaas geen foto’s van). Op een van de foto’s kun je ook de school zien, helaas niet heel goed, maar hij is er wel. Op de foto met de speeltuin zie je het gebouw waar de clinic en de toddlers creche in zit. Kijk ook even wat het verschil is in uitzicht als het weer anders is. Met mist of regen zit je gevangen in de wolken. Ook heb ik een

paar foto’s toegevoegd van de omgeving, de dirt road bijvoorbeeld. Als we naar de stad gaan, moeten we eerst op een dirt road rijden (ongeveer 10 minuten) voordat we bij een asfaltweg komen. Naar de supermarkt gaan is eigenlijk altijd een feestje, want het uitzicht is altijd prachtig onderweg.

Volgende blog zullen jullie veel zien van mijn week off-ervaringen! Tot dan!