Indonesië, het land waar een maand te kort is..

JAVA

Dinsdag (02’05’17) begon mijn reis naar Indonesië. Vanaf Hanoi (in alle vroegte) vertrok ik naar Java. Eenmaal op Kuala Lumpur bleek dat mijn volgende vlucht zo'n 5,5 uur vertraging had. Love AirAsia! Midden in de nacht kwam ik aan op Jakarta, na een taxi ritje die langer duurder dan verwacht kon ik heerlijk slapen. Oh, in Indonesië gebruiken ze de Indonesische Rupiah. Ook hier gaat het, net zoals in Vietnam, in de duizendtallen. 15000 rupiah is 1 euro, mega lastig rekenen. Het geld heb ik dan ook, in deze hele maand, niet onder de knie gekregen.

Woensdag (03'05'17), ik besloot toch maar een dagje te blijven in

Jakarta. Ik had gehoord dat je het best kan skippen maar nu ik er tóch was. Met twee meisjes, Viviana uit England en Elayne uit China, trokken we erop uit. Niet ver van ons hostel was de wijk Kota, daar zijn veel Nederlandse invloeden te vinden. Ook een café (Batavia, duur wel) met veel Nederlandse 'gerechten', dus daar aten we poffertjes en bitterballen jaaaaa. Er is nog een nationaal monument die we bezocht hebben, en waar we op konden. In de avond zijn we naar de skybar gegaan, genoten van mooie uitzichten en lekkere cocktails.

Donderdag (04'05'17), vertrok ik naar Bandung. Een andere grote stad haha.. De treinreis van Jakarta naar Bandung is prachtig! Helaas heb ik ook gedeeltes gemist omdat ik tegenwoordig altijd en overal slaap, geen idee wat het is haha. Aangekomen bij het hostel ontmoette ik al gauw mijn reismaatjes voor heel Java. Samen met Kirsten uit NL, Konstantin uit Duitsland en Josh uit England wilde we de stad verkennen. Toen we bij de winkel tegenover ons hostel stonden kwam het echt met bakken uit de lucht! Ik heb nog niet eens zo heel veel regen in Azië gehad en ook niet zo heel heftig maar deze regenbui leek ook niet te stoppen. Dus bracht de taxi ons naar een marktje met verschillende eettentjes. Er was een shoppingmall naast dus daar zijn we nog maar even ingedoken. Na een massage van 1,5(!) uur zijn we terug gegaan naar het hostel waar we vervolgens Minou ontmoette, ook Nederlands. Met dit groepje zijn we nog een hapje gaan eten in de stad, lekker pittig eten wel te verstaan. Paar biertjes verder en toen toch maar naar bed.

Vrijdag (05'05'17) hadden we een tour geboekt rondom de omgeving van Bandung (want de stad is niet zoveel aan). Tijdens het ontbijt besloot Carina uit Duitsland ook mee te doen met de tour. De tour zou op scooters zijn maar ze hadden verkeerd geteld. Dus stonden er te weinig scooters en te weinig drivers. Na een uur wachten was het dan eindelijk gefixt. Typisch Aziatisch natuurlijk dit. Het duurde erg lang voordat we de stad uit waren, zoveel verkeer, zelfs op de scooter. Maar eenmaal uit de stad was de omgeving wel mooi. We begonnen de tour bij Kawah Putih of te wel de Witte Krater. Echt prachtig was dit. Het water was turquoise en er komen witte dampen van af. De geur is niet heerlijk maar het kan altijd erger. Ze zeggen dat, tijdens normale weersomstandigheden, je daar niet langer dan 15 minuten mag zijn. Het zou slecht zijn voor je gezondheid. Hierna reden we naar hotsprings, hier keken we allemaal ontzettend naar uit. Eenmaal daar kwam het weer met bakken uit de lucht, nou maakt dat voor hotsprings niet echt uit natuurlijk. Maar er zat amper, laat staan warm, water in de hotsprings, het water leek wel modder en het stonk haha. Dus na 5 minuten hebben we aangegeven dat we wel naar de volgende bestemming wilde haha. Dat waren de theeplantages. Super mooi om te zien! De man vertelde ons dat het hier nog met de hand geplukt wordt. De jonge blaadjes worden

hiervoor gebruikt. Het mini steeltje is de witte thee, de blaadjes daaronder groene thee en de laatste blaadjes zijn zwarte thee. Echt indrukwekkend dat dit allemaal nog met de hand gebeurd. Alleen krijgen die arme mensen amper betaald, 0,20 cent per kilogram geloof ik.

Zaterdag (06'05'17) hadden we een bus naar Pangandaran, een plekje aan zee. We kwamen daar in de avond aan, even een hapje gegeten, biertjes gedronken op het strand en een tour geboekt voor de dag erna.

Zondag (07'05'17) hadden we een tour geboekt naar de Green Valley en de Grand Canyon. We zouden om 9 uur in de ochtend vertrekken, ook met scooters en drivers dit keer. Deze ochtend werd ons verteld dat de drivers die mee zouden gaan een kater hadden omdat ze teveel gezopen hadden dus dat het niet ging, of we zelf konden rijden. Dus stapte ik maar zelf op de scooter tijdens deze tour. Erg typisch ook weer, we hebben er erg hard om kunnen lachen. De weg was op zijn zachtst gezegd nogal 'bumpy', paar keer bijna van de scooter afgevlogen. De weg was wel heel gaaf, zo midden in het bos. Daar kwamen we aan bij een local die 'poppen' maakt voor een show. Ik ben de naam van de shows vergeten maar er zijn dus (live!) shows met poppen, die door mensen zijn gemaakt en de mensen geven die show. Er wordt amper gepraat in deze voorstelling, bijna in alle shows wordt er gevochten. Echt fun, de shows duren trouwens 6 tot 7 uur (!), ook fun. Hierna reden we verder naar Green Valley. Eerst moesten we drie kwartier tot een uur lopen in het bos. Helaas stapte ik mis en verzwikte ik mijn enkel. Even dacht ik dat ik wéér ingescheurde enkelbanden had maar dit leek mee te vallen godzijdank. In het bos liep een rivier, met stromingen en rotsen waar je van af moest springen. Er was een deel 1 en een deel 2 en de guide besloot dat ik beter mee kon doen vanaf deel 2 met mijn enkel, helaas pindakaas. Dus ben ik naar deel 2 gelopen met een andere guide. Het was wel mega gaaf! Daar waren allemaal waterspelletjes en touwen zodat je kon springen. Ook ik ben van een rots afgesprongen!! Heel tof. Sowieso was het heel mooi want we zwommen dus haast in de jungle. Na een heerlijke lunch vertrokken we naar Grand Canyon. Eerst moesten we met een bootje over, weer een rivier varen. Daarna kwamen we bij een Canyon uit, een soort grot maar de bovenkant is open en er stroomt water doorheen. De stromingen hier zijn echt megaaa sterk en hier doken wij dus het water in. Ik kreeg (als enige, ik leek wel een baby) een zwemvest aan vanwege mijn enkel. We zwommen hier een voor een van rots naar rots en de guide deed voor hoe wij tegen de stromingen in moesten zwemmen. Nou gaat zwemmen met een zwemvest aan echt heel erg moeilijk haha, dus soms moest de guide mij even mee sleuren haha. Op de terugweg hadden we de stroming mee, we gingen super snel. Wel even goed opletten dat je niet tegen een rots aan knalt. Helaas pindakaas geen foto's van deze dag want we zwommen praktisch de hele dag.

Maandag (08'05'17), bijna iedereen van onze groep had surflessen gepland. Was ook mijn plan voor mijn enkel maar je begrijpt het al, dat feestje ging even niet door. Dus besloot ik een rustig dagje te houden. In de avond vertrokken we naar Jogjakarta. Daar zijn twee tempels die we wilde bezoeken. Dus vertrokken we in de avond met een privé auto met chauffeur jaja, met z'n 7'en én arak naar Jogjakarta. Arak is een zelf gebouwd alcoholisch drankje in Indonesië en het schijnt nogal gevaarlijk te zijn. Alle locals zeggen dat je er aan kan dood gaan en ze drinken het zelf ook niet. Maar het maakte onze autorit wel leuker en hé, we leven allemaal nog.

Dinsdag (09'05'17) slapen was wat moeilijk tijdens onze autorit, wat erg jammer was want om 4 uur in de ochtend arriveerde we bij de eerste tempel. We zagen de zonsopgang (dat had het tenminste moeten zijn) op een berg vlak bij de tempel zodat we een mooi uitzicht hadden. Het was bewolkt en we zagen de zon niet eens. Spijtig. Mama zei altijd dat voor niks de zon opkomt maar helaas mam, tijdens deze reis heb ik geleerd dat zelfs dát niet waar is.. Daarna heeft onze privé - chauffeur (fancy hé) ons naar de tempel gebracht. Het werd natuurlijk eruuug warm. Het kan hier om 8 uur 's ochtends zo heet zijn. Na de tempel reden we naar een andere tempel. In Azië willen de mensen (vooral vrouwen maar ook mannen) graag 'wit' zijn. Ze stoppen dan ook óveral whiting in. Ik krijg dan ook vaak te horen dat ik een mooie huidskleur heb haha (dan besef ik dat nog niet bruin genoeg ben gekleurd). In deze tempels wilde dan ook echt iedereen met ons op de foto. Ik heb het wel al vaker meegemaakt maar hier was het echt ongelofelijk! Soms vragen ze het eens, wordt er ineens een camera voor je gezicht gehouden, ook hallo haha! Eind van de middag kwamen we in ons hostel aan. De rest van de dag hebben we in bed gelegen en gegeten haha.

Woensdag (10'05'17) - donderdag (11'05'17) heb ik vooral gechillt en niet zoveel gedaan verder. Heerlijk zulke dagjes! Donderdagnacht

hadden we een nachtrein naar Malang.

Vrijdag (12'05'17) kwamen we om 7 uur in de ochtend aan in Malang, na een héle baggere treinrit. We zijn naar ons hostel gegaan, we waren allemaal een beetje ziekjes en gaan slapen want midden in de nacht moesten we opstaan voor het bezoeken van een vulkaan!

Zaterdag (13'05'17), om 12 uur 's nachts werden we opgehaald met (alweer) een privé busje die ons naar de vulkaan zou brengen. Om 3 uur arriveerde we op een plek waar een aantal jeeps stonden en de jeep bracht ons in een uur naar de top van een berg. Vanuit daar had je een mooi uitzicht over de vulkaan. Geluk dat we hadden: het was zo helder die ochtend. Prachtige zonsopkomst gezien. Wel was het vriezend koud en ik had natuurlijk niet genoeg warme kleren aan haha. Om 6 uur werden we met de jeep naar de vulkaan zelf gebracht. Vanaf daar was het nog 3 kwartier stijl omhoog lopen tot aan de krater. Er kwam mega veel rook vanaf en hij maakte zelfs een brommend geluid. Ik had het gevoel dat de vulkaan elk moment kon ontploffen. Na maximaal 10 minuten boven vond ik ook alweer tijd om naar beneden te lopen. Ondertussen was het rond 8 uur en bloedheet geworden. Grappig hoe snel dat veranderd. Terug bij onze privé busje bracht deze ons naar de andere kant van het land. Namelijk naar het plaatsje: Probolinggo. Na een rit van 7 uur hebben we avond gegeten en meteen gaan slapen. Want ook hier gingen we midden in de nacht een vulkaan beklimmen.

Zondag (14'05'17), dit keer om half 1 werden we naar het begin van de vulkaan gebracht. Deze tocht zou wat heftiger worden dan de vorige. Na een uur met de auto arriveerde we in het 'basiskamp'. Hier kregen we een guide, die trouwens geen één woord Engels sprak en op al onze vragen alleen maar 'ja' knikte. Ook kregen we een gasmasker. Hier schenen gassen te zijn die gevaarlijk zijn. Met

een zaklamp begonnen we de tocht. En inderdaad, deze was wat zwaarder dan van de dag ervoor. Het was een hele steile zandweg omhoog. Na 1,5 uur kwamen we bij de krater terecht maar vanuit daar moesten we nog een stukje verder omhoog lopen. Het was nog steeds pikkedonker en het leek wel alsof we langs de afgrond liepen, doodeng. Op deze plek zouden we een mooie zonsopkomst moeten zien. Helaas hadden we vandaag wat minder geluk: het was super bewolkt dus geen zonsopkomst voor ons. We zagen letterlijk niks! Ook was het nog tien keer kouder dan de dag ervoor en ik droeg dezelfde 'warme' kleren haha.. Bij deze vulkaan zou je blauw-vuur moeten kunnen zien in het donker. Nou zagen we inderdaad heeeel erg in de verte een mini vlammetje blauw-vuur. Niet waard om er een foto van te maken. Toen het eenmaal licht werd zagen we de krater, wat prachtig was! In het midden was een meer, mooie kleur groen-blauw. Helaas konden we niet meer dicht bij de krater komen omdat er dit jaar een jongen is overleden daar. Best spooky dus. Hierna mochten we de hele tocht weer naar beneden afleggen. Bij ons hostel aangekomen hebben we geslapen en rond de middag hadden we de boot naar Bali. In Bali aangekomen wilde we naar Kuta, puur omdat we de dag erna allemaal naar Lombok vlogen. Het zou 2 uur duren werd ons gezegd. Na 6 uur kwamen we dan eindelijk aan! Ik had een leuk taakje want Anouck was helemaal speciaal vanuit Nederland over komen vliegen. Snel naar het vliegveld gegaan om haar op te halen en een nachtje in een hotel (happy me!!!) te slapen.

LOMBOK MET ANOUCK!

Maandag (15'05'17), zó fijn om even iemand van thuis te zien! Iemand die je heel goed kent en die de mensen kent waar je om geeft. Praat even zoveel makkelijker. Na een ochtend zwem in ons rooftop zwembad (fancy fancy) was het tijd naar het vliegveld te gaan en onze vlucht naar Lombok te pakken. 50 minuten vliegen maar haha. Eenmaal in ons hostel in Lombok aangekomen hebben we eerst even gechillt en veel bijgepraat natuurlijk. Later hebben we een scooter gehuurd en naar een strandje gereden. In de avond bij ons hostel gezeten want we raakte maar niet uitgepraat..

Dinsdag (16'05'17) besloten we, samen met een meisje uit ons hostel: Eva uit Duitsland, een dagje surflessen te nemen. Dus hup, op de scooter naar een ander strand. Deze was een beetje verder weg maar de weg er naar toe was geweldig! Eva kende een plaats waar ze goede instructeurs hadden dus daar hebben we surflessen genomen. En god, wat is surfen lastig zeg. In het begin vielen we echt alleen maar, daar was eigenlijk geen ruk aan. Godzijdank ging het na een tijdje beter en uiteindelijk stonden we zelfs alleen maar, tot het eind jaja. Super tof was het om te doen! Nog met onze instructeurs op het strand gechillt en de hele weg in het donker afgelegd. Wat ietsjes minder prettig was maar goed.

Woensdag (17'05'17), surfverslaafd kun je dus schijnbaar in een dag worden want weer zijn we het hele stuk afgereden naar het strand en dit keer zelf een surfboard gehuurd zónder instructeurs. Dat zou ons

wel lukken dachten we. Iets te positief ingesteld. Dit was een ramp, we bleven niet 1 keer staan en we hadden de hele tijd de verkeerde golven te pakken. Vreselijk was het haha. Samen met de instructeurs en Eva hebben we de hele avond op het strand gezeten bij een kampvuur. Ze hadden eten voor ons gemaakt, heel lief en rijstwijn gekocht. Dat hebben ze ook in Vietnam. Niet te zuipen. Het is alles behalve wijn, het is zoet en je drinkt het als een shotje. Ze bleven maar nieuwe kopen en het ons voorschotelen. Er werd gitaar gespeeld en gezongen bij het kampvuur, echt heel gezellig was het. Om 1 uur besloten we maar richting 'huis' te gaan. Dus wéér in het donker terug op de scooter. Gelukkig kende we de weg nu beter en hadden we dit al een keer in het donker gereden dus dat scheelde.

Donderdag (18'05'17), hadden we om half 8 in de ochtend een bus naar Senaru. De avond ervoor was het wat later geworden dan de planning dus om half 8 stond de eigenaar van het hostel ineens in onze kamer: dat onze bus er was. Oepsie. Mega snel tas ingepakt en gegaan. En verder geslapen in de bus haha. Rond 2 uur kwamen we aan bij ons guesthouse. Senaru is een slaperig plaatsje, eigenlijk meer een straat. Vanuit hier gaan de meeste de vulkaan beklimmen wat 3 dagen duurt en 2 nachten. Hier hadden wij geen tijd voor en geen zin in haha. Beetje gechillt bij ons geusthouse deze dag want we waren nogal moe.

Vrijdag (19'05'17), hadden we een tour geboekt in de omgeving van Senaru. Met een gids gingen we eerst naar het lokale dorpje met de oudste moskee van Lombok. Daarna liepen we naar de waterval. Deze had 2 verdiepingen. Op de 2de verdieping, wat echt wat verder weg was en we half in de jungle liepen, konden we zwemmen. De stroming was wel heftig dus we moesten wel uitkijken. Een super gave waterval trouwens! Oh en we hebben wilde aapjes gezien. Hierna hadden we lunch en liepen we via de rijstvelden terug. Daar hebben we de zonsondergang gezien.

Zaterdag (20'05'17), gingen we naar Gili Air! Hallo zon, zee en strand! Rond de middag kwamen we daar aan en wat een klein paradijsje. Ons hostel was de beste plek waar ik ben geweest. We sliepen (bijna) buiten en we hadden hangende (!) bedjes met een klamboe. We hebben hier een geweldige lunch gehad, de hele middag in het zwembad gelegen en weer lekker bijgepraat natuurlijk. In de avond even een bezoekje aan de dokter gebracht want Anouck voelde zich niet helemaal lekker. Achteraf bleek er geen echte dokter op het eiland te zijn en wilt deze alleen maar medicijnen verkopen. Toeristen dingetje gok ik zo.

Zondag (21'05'17), na een nachtje in ons heerlijke bedje hebben we fietsen gehuurd en zijn we rondjes om het eiland gaan fietsen langs het strand. Gili Air is niet zo groot maar het is een heerlijk eilandje! Leuke strandtentjes en lekkere relaxte sfeer hangt er. We belande ergens voor een (late) lunch en bleven hier lekker kletsen. Ja écht, we raakte maar niet uitgepraat. Hier kwamen we een Nederlands stelletje tegen. Anouck en ik hadden al bedacht dat we naar de yoga wilde en dit meisje wilde daar ook heen dus besloten we met z'n 3'en te gaan. Om kwart voor 5 liepen we naar de yoga. Nog nooit in mijn leven gedaan trouwens. Het was een beetje zweverig, er werden dingen gezegd zoals: 'laat mijn geest bij jouw geest komen' en dat soort dingen. Daar ben ik niet zo gevoelig voor. Maar om eerlijk te zijn viel ik wel de hele tijd in slaap haha.. Dat zou alleen niet de bedoeling zijn geweest. Telkens als zei weer begon te praten schoot ik overeind, wisselde we van positie en viel ik weer opnieuw in slaap. Na de yoga kwamen Anouck en ik erachter dat we perongelijk (ja echt!) niet voor onze lunch hebben betaald omdat we ineens met dat meisje naar de yoga gingen. Onze fietsen stonden daar nog dus we liepen terug. Het was al d0nker en we konden de weg niet vinden.. Na het hele eiland nog 3 keer rond gelopen te hebben kwamen we uiteindelijk bij de plek uit maar het was al gesloten. We hebben onze fietsen meegenomen en besloten morgen terug te komen om te betalen.

Maandag (22'05'17) hadden we een snorkeltocht geboekt. Hoe het kan weet ik niet maar op onze boot zaten bijna alleen maar Nederlanders. Hier ontmoette we een stelletje die een halfjaar aan het reizen waren met hun dochtertje van 3. Iedereen die mij kent weet ik dat ik dol ben op kinderen (en ik mijn werk ook wel een klein beetje mis) dus ik werd dikke vriendinnetjes met haar. Ook zij ging snorkelen trouwens. Echt respect voor dat gezin, reizen met een kleine meid, heel knap! Tijdens onze snorkeltocht zijn we een grote schildpad tegengekomen (jajaja!) Hierna zijn we met het stelletje met het kleine meisje wat gaan drinken en we hebben de hele avond met elkaar doorgebracht. Ik heb nog Finding Nemo gekeken waar ze erg van onder de indruk was want ze had die middag zelf ook Nemo gezien natuurlijk. Heel schattig.

Dinsdag (23'05'17), huilen. De dag dat we het eiland gingen verlaten en terug gingen naar Bali want Anouck ging alweer naar huis. Om 4 uur aangekomen in het plaatsje vlak bij het vliegveld waar ik een hostel had. Samen nog even wat gegeten en toen heb ik Anouck nog naar het vliegveld gebracht. Om eerlijk te zijn kreeg ik vanaf ik het vanaf dit moment lastig. Wat had ik graag met Anouck in het vliegveld naar huis gestapt.. Het is niet dat ik mij niet meer vermaak want dat doe ik echt wel! Het was gewoon lastig om weer even alleen verder te gaan. Verder heb ik niet echt heimwee maar wel dat ik het ook prima zou vinden om naar huis te gaan. Ik heb ondertussen zoveel gezien en zo ver buiten mijn comfortzone getreden haha.

LAATSTE WEKEN BALI!

Woensdag (24'05'17), in plaats van naar huis te gaan, had ik de bus naar Ubud. Ik bleef nu ook in Bali. Aangekomen in mijn super sfeer volle hostel had ik snel al leuke mensen ontmoet. Met zijn alle gingen we in de avond naar een traditionele Balinese dans. Wow, dit was echt een bijzonder ervaring joh! De vrouwen waren prachtig gekleed. Mooie jurken met veel kleuren. Rondom de vrouwen zaten mannen, met een doek om hun middel en een ontbloot bovenlijf. Zij zorgde voor de muziek, met hun mond. Het was niet echt zingen maar meer geluiden maken. Ondertussen kwamen er gedurende dans verschillende mannen in kostuums te pas (een koning enz). Veel van het verhaal heb ik niet begrepen maar het ging over liefde. Wel heel tof om eens mee te maken!

Donderdag (25'05'17) wilde we, Hidde, Johan, Lindsey (Nederlands), Sophie en Diane (Engels) graag naar een waterval. Er zijn veel watervallen rondom Ubud maar we besloten naar de mooiste (en verste) te gaan. Nou wordt een Uber taxi niet echt gewaardeerd hier in Bali dus na een paar keer geprobeerd te hebben besloten we het anders te doen. Uren gingen voorbij maar uiteindelijk hadden een auto die ons bracht. Om half 5 kwamen we bij de waterval aan. Het was een megaaaa waterval. Je werd zeiknat als je er naar stond te kijken. De stroming was ook sterk trouwens maar toch had ik gekke vrienden die erin wilde zwemmen. Ach, iemand moet de verstandigste zijn toch?! Aangezien het al half 5 was toen we daar aan kwamen zijn we daar niet zo lang gebleven, we waren nét voor het donker terug bij de auto. Oh en onze chauffeur wist de weg totaal niet, elke 100 meter moest ie het vragen haha.

Vrijdag (26'05'17), 'dit' backpackers leven is echt miniscule. Zo kwam ik een meisje tegen die ik in Vietnam had ontmoet, Carrie uit Engeland. Ik kwam haar ineens tegen in de gezamenlijke ruimte van het hostel. Wereld is klein. Laten we nou ook nog net hetzelfde plan gehad hebben! Dus vertrokken wij in de middag naar de rijstvelden van Ubud. Heel groot! En heel veel toeristen off course. Maar we namen zijweggetjes waardoor we de enige waren. Rijstvelden blijven indrukwekkend, ik vind de kleur van het gras zó mooi. Na de rijstvelden gingen we door naar de watertempel. Dit is dus een tempel in een soort van groot 'bad'. Aan de rand van het 'bad' zijn putten gemaakt (ik weet echt niet hoe ik het anders moet omschrijven) waar water uit komt. Nu is de bedoeling dat je eerst speciale kleren aantrekt waarmee je het water in mag. Daarna begin je bij de eerste 'put' en doe je een wens. Eigenlijk offer je ook nog iets maar helaas hadden wij dat niet. Dan ga je alle putten af en bij allemaal doe je een wens. En geloof me, het zijn er aardig wat. Oh, behalve eentje want die is voor de overledenen. Daar ga je alleen heen als je een begrafenis hebt, werd ons verteld. Ik vond het heel

moeilijk om bij elke 'put' een nieuwe wens te bedenken, op een gegeven moment was ik wel 'uit gewenst'. In de avond met Hidde, Johan, Carrie en Diane een hapje gegeten en wat gedronken.

Zaterdag (27'05'17), vertrokken Carrie en ik in een Uber (jaja, het lukte) naar Amed. Een kustplaatsje waar niet zo veel mensen komen. Er zijn veel vulkanen rondom en daarom is het strand zwart. We zaten in een mega chill (en luxe) hostel. Eigenlijk was het meer een resort die ook dorms had, zwembadje en zelfs een spa. Oh en de beste pizza's hier in Azië. Ook niet geheel onbelangrijk.

Zondag (28'05'17) - maandag (29'05'17), best begrijpelijk dus dat wij hier twee daagjes gechillt hebben. Massage, zwemmen, (salades) eten en drinken. Heel fijn! En zelfs in die twee dagen mijn avonturen van Indonesië niet afgeschreven, oeps. Maandag, eind van de middag, kwam Diane.

Dinsdag (30'05'17), DUIK DAG!!! Oh yes. Zó lang geleden alweer dat ik mijn open water heb gehaald in Koh Tao. In Amed scheen je ook goed te kunnen duiken dus daar besloten we dan maar gebruik van te maken. Onze eerste duik was in een shipwreck. Mega spannend! Het zicht was niet zo goed zoals ik gewend was van Koh Tao, wat ook logisch is met een shipwreck. Het schip was echt groot en er waren veel verschillende ruimtes waar we in konden duiken, heel tof! Daarna hebben we nog een duik gedaan waar veel koraal te zien was en visjes. De rest van de middag lekker aan het strand gelegen.

Woensdag (31'05'17) gingen Carrie en Diane naar Gili T en ik besloot mee te gaan voor één nachtje. Donderdag zou ik namelijk naar Maleisië vliegen. Deze dag hebben we op het strand gelegen, gezwommen en schildpadden gespot. Gili T word benoemd als hét party eiland dus uiteraard hebben we gepartyd. Ik ben echt dol op beachparty's!

Donderdag (01'06'17), helaaaas liep mijn visum af voor Indonesië. Nog steeds zoveel dat ik wil zien, des te meer redenen om terug te komen! De bedoeling was om naar de Filipijnen te gaan maar het is daar momenteel onrustig en het ziet er naar uit dat het op het moment alleen maar erger wordt. Daarom had ik besloten naar Maleisië en Borneo te gaan! Stond ook nog op mijn lijstje dus geen probleem, doe ik de Filipijnen gewoon de volgende keer!