Golden triangle

Delhi, Jaipur, Agra, 02.03.2017

EINDELIJK, we waren op weg naar een wereldwonder, de Taj Mahal. Van mensen om ons heen hoorden we dat het terrein over 5 jaar dicht zou gaan voor het publiek omdat de rivier te dicht bij de Taj Mahal kwam en er dus werkzaamheden uitgevoerd zouden moeten worden. Ik was dus best wel blij dat ik het wonder nog in mijn tijd hier zou kunnen zien, omdat ik natuurlijk niet weet of ik in de komende 5 jaar nog een keer terug zou willen of kunnen komen naar India. We moesten donderdagochtend al heel vroeg de taxi naar het vliegveld hebben, waardoor we gelukkig ook al best vroeg in de ochtend ergens in Delhi aankwamen. Daar namen we de metro naar het centrum en liepen we door de Main Bazar Road naar ons hostel toe,

Backpacker Panda. We maakten al gelijk de drukte mee en besloten dat we erg goed op onze bagage zouden letten, maar gelukkig hadden we ons meest waardevolle bezittingen in money belts onder onze kleding. In het hostel regelden we eerst een privé taxi die ons naar Jaipur en Agra zou rijden, waarna we de stad een beetje konden gaan verkennen. We hadden allemaal ontzettende honger en zegen neer bij een shabby tentje ergens langs de weg, wat wel helemaal vol zat. Het eten bleek iets pittiger en iets minder romig dan in het zuiden, maar ook erg lekker! Daarna zijn we het beroemde Red Fort gaan bezoeken, waar Rachel, Remeis en ik ook wel graag in wilden. Het bleek ontzettend mooi te zijn, met veel marmer, statige gebouwen en een moskee. Wel waren we een beetje verontwaardigd omdat wij wel 500 rupees moesten betalen, terwijl Indiase mensen voor 30 rp naar binnen mochten. Helaas is dat met veel dingen in India. Erna troffen we Renske weer en zijn we nog langs de gateway of India gelopen. De weg ernaartoe was erg rustig, maar zodra we daar het pad op liepen werden we overdonderd met alle verkopers, oudere, maar ook hele jonge, die ons allerlei prullaria aan wilden smeren. Gelukkig was de gateway wel indrukwekkend als je door alle verkopers heen keek. De volgende dag moesten we al vroeg op, omdat we om 6 uur ’s ochtends met de taxi naar Jaipur vertrokken. In de taxi heb ik een hele poos op Remeis zijn schouder kunnen slapen en me verder vooral verwonderd over hoe druk de wegen zijn en wat voor rijstijl Indiase mensen erop na houden. We hebben ook talloze prachtig versierde en geverfde vrachtwagens gezien, blijkbaar hoort een vrachtwagenchauffeur zijn wagen er mooi uit te laten zien. Deden ze dat ook maar in Nederland, daar zouden snelwegen een stuk vrolijker van worden ??! Maar rond het einde van de ochtend kwamen in Jaipur aan bij ons hostel, de Pink Turban, waarna we ons door onze chauffeur even langs het grote fort in Jaipur lieten rijden en ons daarna lieten afzetten in de binnenstad. Daar hebben we eigenlijk de rest van de dag over de vele bazaars rond gelopen die

Jaipur rijk is en waar het om bekend staat en hebben we dus voornamelijk gewinkeld. Weer hebben we bij een heel schattig streetfood plekje in het centrum in een zijstraatje gegeten en ’s avonds zijn Remeis en ik wat eerder naar het hostel gegaan, waar we eten hadden besteld. Ik denk dat ik Jaipur toch wel het mooiste vond van de drie steden. Het staat bekend als de ‘pink city’ en was iets schattiger en wat mooier om te zien dan de andere steden. Gelukkig was het ook veel minder vies dan het drukke Delhi. De roze kleur op alle gebouwen in het centrum blijkt te zijn om de stad mooier te maken voor als belangrijke personen de stad komen bezoeken. De volgende dag stonden we weer net zo vroeg op om weer om 6 uur met de taxi naar de volgende stop te kunnen rijden: Agra. Hier zouden we niet overnachten dus we lieten onze spullen in de auto liggen en lieten ons direct bij de Taj Mahal afzetten. Ook hier waren voor de poort weer veel verkopers, maar zodra we het terrein opliepen, waren er alleen nog maar bezoekers. Eerst liepen we op

een pad naar de ticket rijen. We bleken weer een aparte prijs te hebben en moesten als buitenlanders een ‘high value ticket’ kopen voor 1000 rupees. Eigenlijk snapten we nu het nut ook wel, want niet alle Indiase mensen hebben zoveel te besteden en zo kunnen ze voor een verlaagd tarief wel culturele dingen bezoeken. De rij leek eindeloos te zijn en er werden dan ook gidsen aangeboden waarmee we niet in de rij zouden hoeven staan, maar wij gierige en achterdochtige Nederlanders wilden geen gids en toen we opmerkten dat er ook alleen maar Indiase mensen in die rij bleken te staan, kwamen we erachter dat er voor de high value ticket holders een aparte rij was, waardoor wij maar een paar minuten hoefden te wachten voor we naar binnen mochten. Eerst kwamen we in een soort voortuin de ‘forecourt’ terecht, waar een grote main gate stond, die ook al prachtig was. Zodra we daar doorheen liepen kwamen we in de tuinen van de Taj Mahal zelf terecht. Gelijk was het een drukte van jewelste voor het hekje, omdat iedereen gelijk daar recht voor de

Taj Mahal met de waterfonteinen ervoor een foto wilde. Gelukkig konden we ook eventjes een momentje daar bemachtigen, waarna we verder door de tuinen liepen. Het was net als de foto’s van het internet, maar dan mooier. Om de Taj Mahal zelf in te kunnen stond er weer een enorme rij, zelfs helemaal eromheen, maar omdat wij natuurlijk een duur ticket hadden, mochten we weer vooraan naar binnen. Het was echt prachtig binnen, maar ik vond dat er een beetje een agressieve sfeer hing, omdat de bewakers zo snel mogelijk zo veel mogelijk mensen er doorheen wilde krijgen, waardoor iedereen best tegen elkaar duwde om door te lopen. Terwijl ik eigenlijk gewoon een momentje stil wilden staan om alles in me op te nemen. Niet te geloven dat één man dit voor zijn overleden vrouw allemaal heeft laten bouwen. Overal hingen bordjes dat je geen foto’s mocht maken binnen, maar natuurlijk trokken de Indiase mensen zich daar niks van aan en stonden ze uitgebreid te klikken met hun telefoons, zelfs met flits. Buiten gingen we even in het gras zitten, omdat we daar meerdere mensen zagen, maar dat was toch niet helemaal de bedoeling, want al gauw werden we weggestuurd door de beveiliging. Na een aantal uur op het terrein rondgelopen te hebben, gingen we Agra even in om te lunchen. We zaten op een schattig dakterras met uitzicht op de Taj. Er was ook een aardige oude ober, waarvan we in zijn gastenboekje vol lovende recensies moesten schrijven. Leuk was het wel om te lezen hoeveel Nederlanders ook op dat plekje hadden gezeten. We lieten ons daarna weer ophalen door de taxi, die ons even naar het grasveld aan de overkant van de rivier reed. De tuinen die nog bij de Taj Mahal horen schenen erg mooi te zijn met zonsondergang met uitzicht op de

Taj zelf, maar wij wilden liever niet meer betalen, dus gingen we even op het grasveldje ernaast zitten, waar alle voetballende jongetjes ons maar vreemd aankeken. ’s avonds reden we weer terug naar Delhi om nog een nachtje in Backpacker Panda te slapen. We waren moe en toe aan ons bed, maar de receptionist zei dat onze reservering niet was doorgekomen. Nou, hij heeft eventjes een boze Jiske meegemaakt, waarna gelukkig ineens wel een kamer beschikbaar was. De volgende ochtend hebben Remeis en ik even rustig aan ontbeten en weer ingepakt, waarna we naar het vliegveld moesten. Daar zouden Rachel, Renske en ik weer terugvliegen naar Mangalore en Remeis weer terug naar huis. Ik vond het superleuk dat Remeis was gekomen, maar des te moeilijker was het wel weer even om afscheid van hem te nemen. Gelukkig was het nog maar 2 maanden voor we elkaar weer zouden zien en hebben we wel dit samen even mee mogen maken!

Begin vandaag nog!

Waar wacht je nog op? Leg je avonturen vast in een digitaal dagboek dat je kan delen met vrienden en familie. Wissel op elk moment tussen verschillende apparaten. Ga aan de slag in onze online applicatie.