Happy holi!

Mumbai, 10.03.2017

Vlak na het tripje naar Delhi, Jaipur en Agra vertrekken we alweer naar Mumbai. We hebben dit al redelijk lang staan, want we gaan er holi vieren! Steven komt oorspronkelijk uit Mumbai en we hebben dus al wat voorpret door het tripje met hem te bespreken. Renske is een beetje ziekjes, maar besluit uiteindelijk toch om mee te gaan, maar helaas blijft Lela thuis, omdat zij zich ook niet goed voelt vanwege haar chronische pijn. Maar omdat Lela jarig is op zondag regel ik eerst dat er een taart in onze koelkast staat, er een kaart op tafel ligt en we onze sleutel voor Lela onder de mat leggen, zodat ze zich toch een beetje jarig kan voelen wanneer wij weg zijn. Dan stappen we met z’n allen de bussen in naar het vliegveld. Eenmaal aangekomen in Mumbai pakken we een uber naar het hostel, waar we ons even settlen en vervolgens maar gelijk met een paar besluiten op stap te gaan met vrienden die Maya kent van haar bruiloft in Gujarat. De jongen die ze het beste kent heet Rohak en hij neemt ons samen met zijn vrienden mee naar allerlei luxe clubs in Mumbai, waar allemaal rijke mensen komen. We hadden zelf dan

ook een beetje ons best gedaan om er enigszins netjes uit te zien. Het is wel, na bijvoorbeeld ook sloppenwijken gezien te hebben, een beetje bijzonder om de extreme verschillen te zien tussen deze elite in Mumbai en andere arme mensen die in India wonen, maar een keertje weer goed uit gaan is wel ontzettend leuk. De volgende dag doen we het dan ook een beetje rustig aan. Helaas gebeurde er iets heel vervelends deze dag met Renske. Ze liep op straat en werd ineens door een man met een naald geprikt die zomaar allerlei mensen in het wilde weg liep te prikken. Ze stond er eerst niet zo veel bij stil, maar toen ze die middag aan ons in het hostel het verhaal vertelde schrokken we er allemaal toch even van, wie weet wat er allemaal wel niet voor ziektes aan die naald hingen. We besluiten daarom ook dat Rachel en Renske samen naar het ziekenhuis gaan. Die avond gaan we weer even op stap, maar dit keer met de hele groep, omdat Rohak ons had uitgenodigd voor een feest wat een vriend van hem had georganiseerd. Jammer genoeg is

deze avond lang niet zo leuk en we gaan dan ook een heel stuk vroeger naar bed. Dat komt natuurlijk de volgende ochtend wel goed uit. We horen allemaal van Renske hoe het gegaan is in het ziekenhuis, waaruit blijkt dat ze HIV profylaxe (PEP) gaat slikken, om een eventuele HIV infectie te voorkomen mocht ze besmet zijn. Ze is er best wel van geschrokken omdat de bijwerkingen best heftig kunnen zijn. We bellen dan ook een aantal keer met papa en mama om te overleggen, waarna zij een second opinion vragen over de medicatie aan een arts in Nederland. Hij is ontzettend behulpzaam en Renske besluit om deze kuur maar gewoon af te maken en gelukkig ook om in India te blijven. ’s Middags gaan we met zijn allen naar de sloppenwijk ‘Dharavi’ midden in Mumbai, die wel een miljoen inwoners telt. Het is de beroemdste sloppenwijk en we zien al gauw waarom. Een gids neemt ons mee door de verschillende wijken, eerst de arbeiderswijk, waar alleen maar mannen te zien zijn en er enorm veel schadelijke stoffen vrijkomen tijdens het recyclen van plastic en blik, wat de voornaamste banen zijn in die wijk. Erna vervolgen we de tour door de moslimwijk en daarna de hindoeïstische wijk, waarbij we grote onderlinge verschillen zien. We kruipen door de smalle steegjes, zoals de acteurs van slumdog millionaire dat ook hebben gedaan, aangezien het dezelfde sloppenwijk is die in de film voorkomt. Als we eruit komen gaan we nog even langs de ‘gateway of India’ die in Mumbai

staat, waar het ontzettend druk is en iedereen eigenlijk te moe is om lang te blijven kijken. We gaan die avond dan ook maar vroeg slapen om alle indrukken die Mumbai ons al geboden heeft een beetje te verwerken. De volgende dag is tenslotte de dag waarvoor we in eerste instantie naar Mumbai zijn gegaan: holi. Maar eerst gaan we 's ochtends nog even gauw langs het beroemde treinstation waar ook de slotscene van slumdog millionaire zich afspeeld: Victoria station. De ene hal is erg mooi en imposant, maar toch herken ik niet veel van de film, wat opzich ook wel logisch is omdat het natuurlijk optisch groter wordt gefilmd. Erna lopen we door vrij lege straten weer terug, want iedereen is natuurlijk vrij op deze vrolijke feestdag. Ook wij maken ons terug in het hostel weer gauw klaar voor overdag. Wat een prachtig feest was het. Al gauw krijgen we kleuren over onze witte outfits heen gesmeten als we op straat op zoek gaan naar een taxi om naar het evenement te komen. In Delhi vinden veel holi festiviteiten echt op straat plaats, maar in Mumbai is alles vrij gelimiteerd tot festivals waar je een kaartje voor moet kopen. Wij besluiten om naar ‘color by the bay’ te gaan op aanraden van Rohak. In het begin stopte de muziek telkens, waarna de organisatie weer door de microfoon riep dat ze de politie al lang hadden omgekocht, waarop het publiek telkens weer terug riep dat ze meer geld moesten geven. Daar werd de corruptie van de Indiase politie ons toch wel even heel dichtbij duidelijk. Maar gelukkig ging het later op de middag beter en speelde de muziek wel door. Na een hele dag vrolijk rondspringen op Indiase muziek en elkaar helemaal onder het kleurpoeder gooien, gingen we bontgekleurd terug naar het hostel om ons goed schoon te schrobben onder de douche. De volgende en laatste dag hadden we nog een tour geregeld in de red light district, wat meer in het noorden van de stad. De organisatie waar we waren heette Purnata en is de organisatie waar Steven dus een poos had meegelopen. De baas vertelde ons van alles over human trafficking en dat er veel meisjes uit West Bengal, Nepal en Pakistan naar India werden gesmokkeld om vooral in Mumbai, de stad die berucht is om zijn prositutie, aan het werk te worden gezet als prostituee. Ook hebben ze ons erna een rondleiding door de buurt gegeven en ons voorgesteld aan een aantal meisjes die daar werkten. Ik merkte op dat er wel veel condooms verspreid worden onder de meisjes, maar dat ze in hele kleine huisjes wonen en werken, vaak met veel kinderen in de buurt. Na de tour werden we gelijk met al onze spullen die we die ochtend al mee hadden genomen op het vliegveld afgezet. Weer op weg naar Manipal en naar Lela, die het hopelijk niet te eenzaam had gehad. Ze vond gelukkig onze verrassing van taart erg leuk en lekker.

Begin vandaag nog!

Waar wacht je nog op? Leg je avonturen vast in een digitaal dagboek dat je kan delen met vrienden en familie. Wissel op elk moment tussen verschillende apparaten. Ga aan de slag in onze online applicatie.