GOA

WHOOOO GOA! Vanaf het begin dat we in India waren (niet zo super lang geleden dus haha) hadden we al een tripje naar Goa op de planning staan. Renske had er al een week met oud en nieuw doorgebracht en zij was daardoor bestempeld tot onze reisleidster tijdens het tripje. Donderdag 26-01 is een nationale feestdag (Republic day) in India, dus we hadden het college van vrijdag 27-01 verzet naar een andere dag, zodat we een lang weekend naar Goa konden. Het werd onze eerste langere trip met z'n allen! Het leek er nog even op dat Fabio niet mee zou gaan vanwege een school excursie, maar helaas voor hem hadden ze niet geboekt voor hem. Het leuke daaraan was dat we wel met de hele club naar Goa konden, nog gauw een plekje op de bus erbij geboekt en we konden op pad. We vertrokken woensdagavond om 22:30 met de slaapbus vanaf Udupi. Deze slaapbussen bestaan uit stoelen aan weerszijden aan de onderkant, waarboven een rij bedden is gemaakt, zodat je daadwerkelijk kan slapen als je een bedje geboekt hebt. We zouden om ongeveer 04:45 aankomen in Palolem, maar Renske zag om

05:00 dat we al vlakbij het vliegveld waren, wat zou betekenen dat we er al voorbij waren! Gauw ging ze naar de chauffeur die boos zei dat we bij het instappen onze bestemming aan hadden moeten geven. Nou goed, dat was een lesje voor de volgende keer. Voor nu betekende het dat we diep in de nacht met al onze spullen ongeveer 30 km van onze bestemming af werden gedropt. Renske, Fabio en ik in een rickshaw en de rest in een taxibusje. Net toen we zaten moesten we even van rickshaw wisselen, omdat die er al langer stond te wachten, om er na 10 minuten rijden achter te komen dat we Renske's tas in de eerste rickshaw hadden laten staan. In paniek weer omgekeerd en geprobeerd die man te bellen. Onze chauffeur sprak elke rickshaw onderweg (vrij veel als je je bedenkt dat het ongeveer 05:30 in de ochtend was) aan, om er zeker van te zijn dat het niet die ene was. Terug bij de dropplek, kwam een man op een motor naar ons toe die zei dat hij wist waar de vorige rickshaw was. Dus hoppa, Fabio achterop de motor ernaartoe, roepend dat hij zijn telefoon bij had. Waarna Renske en ik ons vervolgens realiseerden, shit, wat als Fabio ontvoerd wordt, dan hebben we en geen tas, en geen Fabio. Gelukkig liep het goed af en zagen we even later Fabio met de tas in zijn handen aan komen lopen, en een brede glimlach omdat hij had genoten van het ritje op de motor. Nu konden we echt naar het strand. Bekaf zijn we op het terrasje naast ons hostel neergestreken waar iedereen na het ontbijt gelijk in slaap viel. Ik heb daar even half slaapdronken het verslag getypt wat ik die dag af moest maken, waarna ook ik maar een dutje heb gedaan. Toen iedereen weer een beetje wakker was en ontbeten had, zijn we onze spullen maar bij de hutjes gaan neerleggen. Het zijn letterlijk allemaal hutjes, want alles moet aan het einde van het seizoen in april weer afgebroken kunnen worden voor de moesson. Renske had al eerder hier geslapen, in een hutje die op palen boven de bar stond, waardoor je dus rechtstreeks aan het strand sliep. De rest van de hutjes stonden allemaal daarachter en waren heel sfeervol. De

daaropvolgende vier dagen waren heerlijk. We hebben op het strand gelegen, in de zee gezwommen, veel (in restaurants) gegeten, cocktails gedronken, yoga gedaan (dat blijkt toch maar niks voor mijn niet flexibele lichaam), gewinkeld (leren tassen gekocht), met een bootje naar een privé strandje gevaren, dolfijnen gezien, nog meer gewinkeld en een dag scooters gehuurd! Het privé strandje bleek iets minder privé dan we hadden gedacht toen er ineens een hele Indiase familie uit het bos het strand op kwam lopen, maar er waren inderdaad geen restaurantjes etc. De dag scooteren vond ik zonder twijfel de leukste dag. We zijn langs de twee volgende strandjes, Agonda en Cola beach, gescooterd en met de prachtige Indiase natuur om ons heen voelde het scooteren ontzettend vrij! De laatste dag hebben we met z'n vieren (Maya, Rachel, Lela en ik) een neuspiercing laten zetten. Iedereen thuis was erg verbaasd en geloofde me in eerste instantie niet. En het deed toch een hoop meer pijn dan ik dacht. Maar ik ben er toch wel erg blij mee! Hopelijk vind ik het in Nederland nog net zo leuk, maar dat zie ik tegen de tijd dat ik thuis kom wel weer. De sfeer in Goa was ook heerlijk, erg relaxed, wat misschien kwam omdat het een hippieoord is en veel mensen er voor yoga komen. Iets wat wel bijzonder was, was de politie op straat. Er waren op het moment dat wij er waren verkiezingen in het land, waardoor alle restaurants en faciliteiten om 22:30 uiterlijk

dichtgingen. De politie zorgde voor een strenge handhaving hiervan en stuurde ook mensen weg op straat. Gelukkig hadden we hier niet veel last van als westerlingen, maar tegen de Indiërs waren ze vaak iets minder vriendelijk. Het gevoel dat we in India waren om te studeren was eerlijk gezegd volledig weg en Goa voelde als een vakantie, maar toen moesten we toch weer terug met de bus, want de lessen begonnen de volgende dag weer. De terugrit was iets minder prettig; ik had deze keer wel een bed, wat betekende dat ik wat beter kon slapen, maar ik heb wel een aantal keer echt gedacht dat we misschien om zouden kieperen. Na de realisatie dat we daar dan toch niks aan zouden kunnen doen, ben ik maar in slaap gevallen, maar heb toch wel wat nare dromen gehad. Gelukkig kwamen we weer veilig aan in Udupi!