Toch nog een beetje een 21 diner

Na Maya, Evie, Esmee en Lela was het eindelijk mijn beurt. Ik was jarig, whoop whoop. Voor mijn 21e verjaardag vond ik het eigenlijk ontzettend jammer om niet thuis te zijn, omdat het toch een best speciale leeftijd is en ik daarmee ook mijn 21 diner moest uitstellen. Maar ik had de groep misschien een beetje onderschat, want ze hadden ontzettend hun best gedaan en daarmee hebben ze mijn 21e één van mijn leukste verjaardagen ooit gemaakt. Ik had iedereen op donderdag avond de 23e uitgenodigd om bij Woodlands te gaan eten, waarbij ik ook Shalini, Sebastian, Surbhi en Steven had uitgenodigd. Ik ging nogal bepakt en bezakt, omdat ik erna ’s avonds gelijk door zou gaan met de nachtbus naar Goa, waar papa en mama in een resort zitten. Als verrassing had team India een tas met 21 cadeautjes voor me meegenomen. Ik kreeg zulke lieve cadeautjes allemaal. Ze hadden me eerst helemaal versierd met een sjerp en een kroontje, vervolgens in een verhaal allemaal kleine cadeautjes gegeven, waaronder o.a. wat make-up, foto’s en op het einde een grote taart. Ik voelde me nu al ontzettend

jarig. Toen stapte ik ’s avonds in de nachtbus naar Goa. Aangezien er bij Cavelossim geen halte was, moest ik uitstappen bij Madgaon, een plaatsje verderop. Dit bleek hetzelfde plaatsje te zijn waar we de eerste keer naar Goa perongeluk ook waren terecht gekomen toen de bus was doorgereden, dus gelukkig wist ik me een beetje te oriënteren. Aangezien het nog heel vroeg was, was er nog geen kip op straat en kostte het me even moeite om een rickshaw te vinden. Eerst wilde ik een beetje in de richting van waar ik heen moest lopen, maar daar werden de straten alleen maar donkerder, dus toen besloot ik toch maar terug te lopen naar het centrumpje. Na een poos begon ik aangesproken te worden door mensen op straat, wat ik toch eigenlijk niet zo prettig vond, maar toen zag ik toch gauw een rickshaw die voor me stopte en een hele lieve driver had die me veilig en wel afzette bij het hotel van papa en mama: Dona Sylvia. Mama en oom George waren al vroeg opgestaan om mij te verwelkomen en het was toch echt superfijn om weer wat familie te zien. Met mama liet ik even bij de receptie weten dat ik de komende twee dagen ook in het resort zou slapen en mee zou eten, waarna we eindelijk konden gaan ontbijten. Wat een luxe buffet zeg, na alleen maar toast met chocopasta gegeten te hebben de afgelopen

maanden was het echt een luxe om ineens pannenkoekjes en andere lekkernijen te kunnen eten. Rond het middaguur kwamen ook ineens Renske en Esmee nog langs, wat echt supergezellig was. Het was erg leuk dat zij ook kennis konden maken met mijn familie en dat papa en mama ook een beetje konden zien met wie ik nu precies in India was. We hebben met zijn allen rustig geluncht en een rustige dag aan het zwembad gehad, waarbij ik ook een beetje bezig was om mijn nieuwe thesisplek in Suriname te bevestigen, wat gelukkig lukte. Met dat soort belangrijke dingen vind ik het toch nog wel fijn om met papa en mama te kunnen overleggen. ’s Avonds aten we van het buffet wat op het gras was klaargezet, dit keer dus om mijn verjaardag daadwerkelijk op mijn verjaardag met papa, mama, Jelmer en oom George te vieren. En Renske en Esmee natuurlijk. Ontzettend lief, en totaal onverwacht, kwam zelfs na het eten wat personeel van het resort nog een taart brengen en de zanger op het podium mij nog feliciteerde met mijn verjaardag, waarop iedereen ging zingen. Zo jarig heb ik me misschien wel nog nooit gevoeld, twee dagen zulke leuke diners achter elkaar. De volgende ochtend toen ik nog alleen maar met oom George bij de ontbijttafel zat, kwam de vrouw met wie oom George de taart had geregeld glunderend naar ons toe om te vragen hoe ik het vond. Superlief! Na het ontbijt hadden we met zijn allen de taxi genomen naar Palolem, maar zonder oom George, want die wilde eerst niet mee naar het strand. Gelukkig heeft papa

hem later kunnen overtuigen om toch nog te komen en bij ons in het café te komen zitten. Het was toch niet compleet zonder iedereen. Weer een heerlijk rustige dag een beetje gezwommen en bij café del mar gezeten, waarna wij ’s avonds weer terugreden naar Cavelossim en Renske en Esmee in palolem bleven. En toen brak alweer de laatste volle dag aan dat ik even bij papa en mama was. We hebben maar weer lekker aan het zwembad gelegen en ’s avonds weer heerlijk avond gegeten van het buffet, waarna ik maandagochtend vroeg dan toch echt de trein weer terug moest pakken naar Udupi. Mama was mee om me af te zetten op het station van Madgaon, waar de trein natuurlijk vertraging had. Een slechte voorbode, want uiteindelijk kwam ik ongeveer 3 uur later aan in Udupi dan zou moeten. Nu weer een maandje wachten voor ik weer even ‘thuis’ kan zijn!