Alles rustig

Als je een surinamer vraagt hoe het gaat reageren veel met ´alles rustig´, deze week was ook alles vrij rustig. De eerste twee weken waren heel erg indrukwekkend en vrij hectisch. Deze week was wat rustiger, maar zeker niet minder leuk. Ik was deze week al wat meer op mijn plaats op stage, ik weet steeds beter waar ik alles kan vinden en wat ik kan gaan doen. Je hebt hier in Suriname veel arme gezinnen, de kinderen die naar de opvang gaan komen duidelijk uit de gezinnen die het financieel wat beter voor elkaar hebben. Dit kun je zien aan de kleren die ze dragen en de kinderen hebben bijna allemaal een mobieltje, ds, tablet etc. mee naar de opvang. Wat mij heel erg opvalt is dat de kinderen in Suriname zichzelf beter kunnen vermaken en sneller tevreden zijn dan de meeste Nederlandse kinderen. Als ik papieren vliegtuigjes voor ze vouw zijn ze daar de hele dag druk mee. Je geeft ze de meest simpele voorwerpen zoals flesjes, dopjes, potloden, een lintje en ze bedenken de leukste spelletjes. Zo werden de potloden bijvoorbeeld gebruikt om jenga mee te spelen. Wat ik wel echt schokkend vind om te zien is dat er geen/weinig speciaal onderwijs is in Suriname. Kindjes bij wie het voor mij echt overduidelijk is dat ze een zorgvraag hebben gaan naar reguliere opvang en onderwijs. Zij krijgen niet de begeleiding die zij horen te krijgen en die zij nodig hebben om zich goed te kunnen ontwikkelen. Ik vind dit heel triest om te zien omdat zij zichzelf in de weg lijken te zitten en niet de kans krijgen die zij verdienen. Wat dat betreft is dat in Nederland veel beter geregeld. Er is één meisje van 2,5 bij wie het vanaf dat zij 1 jaar was al duidelijk is dat zij een zware vorm van autisme heeft. In Nederland kun je bij een kind met zo´n jonge leeftijd nog niet een diagnose vaststellen, het is hier ook nog niet vastgesteld maar er wordt al wel vanuit gegaan dat dit het geval is. Volgens haar leeftijd hoort zij allang op de 2-jarige groep te zitten maar ze zit nog steeds op de 1-jarige groep omdat ze op sociaal gebied een enorme achterstand heeft. Ik heb de opdracht gekregen om haar in de tijd dat ik hier ben langzaam aan te begeleiden naar de volgende groep. Hoe ik dat ga doen, nog geen idee. Volgende week ga ik haar voor het eerst zien, dan wil ik haar eerst observeren en dan een plan van aanpak maken. Om eerlijk te zijn heb ik tot nu toe alleen nog maar ingezien welke goede dingen er in Nederland binnen de kinderopvang zijn. Ik heb nog niks gezien wat ik vanuit de surinaamse kinderopvang mee kan nemen naar Nederland, maar dit kan nog komen. Op de nso kregen de kinderen muziekles, ze mochten zich helemaal uitleven met instrumenten en maakten muziek met gebruik van tonnen. Iedere dag krijg ik vragen zoals 'ken jij Petra? ken jij Monique? ken jij Claudia?' Omdat ik uit Nederland kom denken de kinderen dat ik alle mensen uit Nederland ken, ik moet dan steeds lachen en zeg ze dat ik niet iedereen ken. We hebben deze week ook met de peuters een uitstapje naar het openluchtmuseum Fort Nieuw-Amsterdam gemaakt. Het fort is ooit opgezet als verdedigingswerk voor de achterliggende plantages, later werd een deel van de kazernes als gevangenis ingericht. Ik denk dat het hoogtepunt voor de kinderen toch wel de busrit over de grote brug, de speeltuin bij het museum en niet te vergeten de chipjes waren. Ik vond het museum echt prachtig en heel indrukwekkend maar voor kinderen van 2 en 3 jaar is een speeltuin natuurlijk veel interessanter. De terugreis was lekker rustgevend, op een paar kindjes na is iedereen in de bus in slaap gevallen. Het was een intensieve maar super leuke dag. Deze week is er ook weer een huisgenootje bijgekomen, Maartje. Mijn tweede huisgenootje uit Leusden. Dan ben je zo ver weg en krijg je huisgenootjes die echt om de hoek wonen, heel toevallig.

Dit weekend had ik echt de behoefte om lekker rustig aan te doen, uren in de zon te liggen, filmmarathons te houden en op tijd naar bed te gaan. Ook wel eens lekker, uitgaan kan ik hier nog ieder weekend de komende weken. Donderdagavond zouden we met alle huisgenootjes uiteten gaan maar alles zat al vol dus werd het pizza's bestellen, ook erg lekker. Vrijdag ben ik met Floor en Charley naar de Hermitage mall geweest, een overdekt winkelcentrum. De wasmachine in het huis sloopt onze kleren. Mijn bikini, broek en een paar shirtjes hebben het helaas niet overleefd. Onze missie opzoek naar nieuwe kleren wilde alleen niet echt lukken, nadat we de paar winkeltjes die daar waren doorzocht hadden gaven we de moed op en zijn we maar ergens koffie gaan drinken. Zaterdag ben ik samen met mijn huisgenootjes Maartje en Farina naar de bioscoop geweest. We keken de comedy bad moms, een hele leuke film. Na de film zijn we uiteten geweest bij Zus & Zo en hebben hier nog wat drankjes gedronken. Zondag werd een studiedagje, dat moet ook gebeuren jammer genoeg. En toen was het weekend alweer om, time flies.