Dumaguette & Siquijor

Op 18 maart werd ik al weer vroeg gewekt door de wekker. Om 10:15 zou mijn vliegtuig naar Manila vertrekken, waar ik een overstap zou hebben naar het vliegtuig van Dumaguette om 13:20. Tijd genoeg zou je denken. Niets was echter minder waar. Die ochtend kreeg ik rond 08:00 al een email van de luchthaven dat mijn eerste vlucht 45 minuten vertraging had: geen probleem. Eenmaal in dat vliegtuig, duurde het nog eens 45 minuten voor hij eindelijk de lucht in ging. Dit had tot gevolg dat ik in Manila nog maar 40 minuten had om het volgende vliegtuig te halen. Ik heb een sprintje moeten trekken, en thank god dat mijn bagage door de vliegmaatschappij werd overgeplaatst, want anders had ik het nooit gehaald.

Eenmaal aangekomen bij mijn nieuwe locatie voor de komende 6 dagen was ik lichtelijk verrast. Ik verblijf op dit moment in het Liquid Dive Resort in Dumaguette. Het is een leuk en gezellig resort waar ik de komende dagen niet weg hoef. Ik kan hier ontbijten, lunchen en avondeten. Daar ben ik erg blij mee, want duiken is super

vermoeiend.
Ik slaap in een bamboe hutje waar eigenlijk al het ongedierte gewoon naar binnen kan kruipen. Gelukkig zijn de kakkerlakken nog weg gebleven, maar ik heb al wel gevochten met een mot. Erg spannend.

Na een goede nachtrust ben ik op 19 maart begonnen aan de theorie van de PADI Open Water Diver Course. De theorie bestaat uit 5 onderdelen met 5 corresponderende DVD's die je moet kijken. Omdat theorie gewoon een kwelling is, helemaal als het buiten 30 graden is en jij in een klaslokaal moet zitten, heb ik deel 1 t/3 die dag af kunnen ronden. Na de lunch was het tijd voor de eerste 2 duiken in het zwembad. In het begin is het echt heel gek om door middel van de regulator te moeten ademen. Het voelt een beetje alsof je niet genoeg zuurstof kunt krijgen en wilt dan door je neus ademen: je snapt vast dat dat niet optimaal gaat met een duikbril op.

Op de tweede dag van de cursus heb ik de theorie, inclusief examen goed weten af te ronden. Na ook de 3e duik in het zwembad te hebben gedaan, zijn we 's middags voor onze eerste 2 duiken in open water de zee op gegaan. Tijdens de eerste duik hebben we naast het doen van de oefeningen nog 2 schildpadden en veel kleine soorten vissen gezien. Heel erg gaaf, want ze zwemmen echt op ongeveer 1 meter afstand!

Omdat mijn groepje het voorbeeld van voorbeeldige leerlingen is, is 21 maart de laatste dag

van onze cursus. In de ochtend hadden we nog 2 zwembadsessies, waarna we in de middag de laatste 2 duiken in open water hebben gedaan. Helaas was de 3e duik vooral boven zand, waardoor het zicht erg slecht was. Bij de 4e duik hadden we meer geluk. Hier zwommen we op 16 meter diepte boven een wrakschip waar allemaal mooie soorten koraal en vissen zwommen. Het gave is dat de vissen hier niet wegzwemmen, maar je erg echt tussendoor zwemt. Ook hier hebben we nog een schildpad kunnen aanschouwen. Na alle skills te hebben uitgevoerd was het tijd om weer naar de oppervlakte te gaan. Het is echt ongelofelijk hoe snel de tijd gaat onder water. Aangezien ik alle verplichte onderdelen van de cursus met succes doorstaan heb, ben ik nu officieel een Open Water Diver!

Op woensdag stond er een fun dive naar Apo Island op de planning. Dit is een mini eiland hier in de buurt dat bekend staat om zijn vele schildpadden, kleurrijk koraal en vissen. Omdat ik echt super moe was van de cursus, voelde ik me niet zo goed. Ik kon niet echt rustig ademhalen en ik was zelfs een beetje duizelig. Daarom leek het me geen goed idee om deze dag nog weer te gaan duiken en heb ik besloten om een dagje te gaan relaxen bij het resort. Werken aan mijn bruine kleurtje is namelijk ook belangrijk!

Nu ik weer uitgerust ben is het tijd om door te gaan naar het volgende eiland: Siquijor. Tijdens het uitchecken had ik echter een klein probleempje: door de onverwachte uitgaven in Dubai voor mijn tweede camera had ik de limiet op mijn creditcard bereikt en kon ik mijn accommodatie en duikcursus in Dumaguette niet betalen! Na een uur stress heb ik uiteindelijk met Paypal kunnen betalen. Door mijn lieve moeders heeft de bank mij gebeld en hoef ik me geen zorgen meer te maken over mijn limiet. Love you mam!

Hier op Siquijor heerst echt een ultieme rust. Dit is het eerste strand in de Filipijnen waar bijna geen mensen zijn: alleen ik, de zon en de zee. Fantastisch! Ik slaap op een slaapzaal voor 14 personen: dolle pret dus. Helemaal als je bedenkt dat na een feestje een aantal mensen bij elkaar in bed liggen en het ook totaal niet nodig vinden om hun edele lichaamsdelen te bedekken. Ook vinden ze het blijkbaar heel normaal om kots naast hun bed te laten liggen. Waar ben ik in godsnaam beland?

De eerste dag heb ik een scooter gehuurd en direct al een klein ongeluk veroorzaakt. Ik ben er namelijk achter gekomen dat het niet handig is om je scooter te parkeren als de motor nog loopt. Het kan dan namelijk zo zijn dat je per ongeluk aan de gashendel draait als je je scooter vooruit wilt duwen. De scooter ging er dus zonder mij vandoor en viel tegen een andere scooter aan; oepsss. Het is hier trouwens ook heel normaal om met meer dan 2 personen op een scooter te rijden. Het record staat op dit moment op 5 personen: 3 volwassenen met 2 kinderen tussen zich in: het kan hier allemaal. Om een beetje aan deze trend mee te doen zijn we voor het diner ook met 3 mensen op één scooter gaan zitten. Ik ben trots op mezelf dat ik geen ongelukken gemaakt heb.

Ook heb ik vanaf Siquijor alsnog een snorkeltour naar Apo Island gemaakt. Hier heb ik echt wel 6 of 7 schildpadden kunnen zien. Het was een super geslaagde dag met veel snorkelen. Op mijn laatste dag hier in Siquijor heb ik de scooter gepakt om het eiland te verkennen. Hier ben ik als eerste naar de Cambugahay watervallen gereden. Hier kreeg ik twee super lieve gidsen mee: twee nichtjes van 10 en 13 jaar. We hebben de hele ochtend gekletst en gezwommen. Ze vertelden me dat ze bij elkaar woonden, omdat de moeder van de jongste op een ander eiland in de Filipijnen woont. Ze hadden beide de wens om hun familie daar op te zoeken, maar vertelden ook dat ze hier geen geld voor hadden. Aan het einde van mijn bezoek heb ik ze wat extra geld gegeven: ik hoop dat het ze lukt om hun moeder en de rest van hun familie snel op te zoeken.

Bij de watervallen kwam ik een Spaanse jongen tegen die toevallig ook naar de grot wilde die ook op mijn planning stond. We besloten om de scootertocht samen af te leggen. In totaal zijn we vanaf de watervallen ongeveer een uur onderweg geweest toen we zijn gestopt om onderweg wat te drinken. Hier kwam er een local naar ons toe,

om te vragen of we hier waren voor een healing. Siquijor is een eiland dat een beetje gevreesd wordt door locals omdat er aan een soort hekserij wordt gedaan. Deze healing zou de kwade geesten uit ons verdrijven en ons helpen te ontspannen: wie wil dat nou niet? Daarom hebben we het maar gewoon geprobeerd. Het was een bijzondere ervaring: ik moest op een plastic stoel gaan zitten en kreeg een deken over me heen. De healer zette daarna een keteltje met gloeiende kooltjes en kruiden onder mijn stoel, waardoor ik compleet in de rook kwam te zitten. Daarna bracht ze een ander soort kruidenolie aan op mijn hoofd en rug. Ik voelde me daarna helemaal zen.

Nu de kwade geesten uit ons verdreven waren hebben we onze weg vervolgd naar de grot. Er was hier echter sprake van een klein misverstand. Ik had verwacht dat we de grot in een bootje konden betreden, maar het was een heuze canyoning toestand. Op mijn slippers heb ik 1,5 uur door een grot geklauterd waar ik de helft van de tijd niet normaal kon staan: niet relaxed dus. Toen ik mijn teen tot bloedens toe ook nog had gestoten aan een grote steen en ik constant kramp kreeg in mijn voet was ik er helemaal klaar mee.

Al met al is het alleen reizen me de afgelopen week heel goed bevallen. Ik heb hier 2 Nederlandse meisjes leren kennen waar ik het goed mee kan vinden en die de komende dagen ook naar Bohol gaan. Daar gaan we waarschijnlijk nog een dag afspreken om iets leuks te doen. De laatste week op de Filipijnen is nu officieel ingegaan!