Hunter Valley

Wat een week. Mijn zwaarste week sinds ik hier in Sydney ben, kan ik denk ik wel stellen. Al bijna vier maanden Down Under, en hoewel ik wist dat oma’s gezondheid langzaam maar zeker achteruit ging, had ik toch ergens diep van binnen het vertrouwen dat ze het na die vier maanden ook nog wel twee maanden langer zou aankunnen, en we elkaar in januari weer zouden kunnen zien. Toch was dat niet het geval. Afgelopen donderdag is oma overleden. Mijn lieve oma, en ik zit hier, zo ver weg. Zo lang geleden dat ik haar voor het laatst heb gezien. Weten dat ze zelf ook ontzettend graag tot januari sterk was gebleven, maar dat haar lichaam het niet meer aan kon, doet best een beetje pijn.

Gisteren was de crematie. Dat was gek, aan de andere kant van de wereld zitten waar het 10 uur later is, wetende dat je familie zich aan het klaarmaken is voor het laatste afscheid. Na al die maanden vol liefde en zorg, en na al die dagen aan voorbereidingen om haar een waardig afscheid te geven. Ik heb me ontzettend schuldig gevoeld vanwege het feit dat ik hier ben terwijl mijn familie al deze ellende moet doorstaan, maar gelukkig heb ik dat ondertussen een beetje van me af kunnen zetten. Skypen deed me goed, en er werd me één ding maar al te vaak op het hart gedrukt: “Geniet, dat zou oma ook hebben gewild”. Op donderdagavond om half 9, terwijl de kerkdienst in Blerick begon, proostte ik dan ook met een biertje in mijn hand. Op oma.

Ik had het advies van het thuisfront ter harte genomen en heb vandaag, donderdag, even een smokkeldagje van de uni genomen. Volgende week heb ik tentamens en dat zijn er nogal wat. Die vergen behoorlijk wat tijd en stress en ik kan op dit moment niet bepaald zeggen dat mijn concentratie optimaal is, dus dit was dan ook het ideale moment om er even tussenuit te glippen. Er stond een bucketlist-activiteit op de planning: een dagje naar de wijngaarden in Hunter Valley! Hier zijn maar liefst 180 wijnboerderijen te vinden en er werd ons verteld dat het oppervlak van dit ‘dorp’ net zo groot is als België. De hele boel in één dag zien, was dan ook onmogelijk. In plaats daarvan had onze buschauffeur drie wineries uitgezocht waar we in totaal wel 18 verschillende wijnen konden proeven, we van lokale kaasjes en chocola konden genieten en zelfs nog wat milliliters wodka achterover mochten slaan (dat laatste niet geheel vrijwillig). Ook kregen we een rondleiding door één van de wineries, waar we het wijnproces van dichtbij konden bekijken. Flink wat geproefd en van heel wat prachtige uitzichten genoten over alle wijngaarden die Hunter Valley rijk is: prima vertoeven! Hoewel de dag begon met dikke wolken en een aantal regendruppels, was mijn bestelling toch goed doorgekomen en kregen we tegen het einde van de middag zelfs nog wat zon. Geen verkeerde dag dus; heel wat beter dan mijn standaard dagen in Fisher’s Library!

Voor vandaag heb ik even genoeg wijn gehad. Ik zit nu dan ook braaf aan de thee en mijn vooruitzicht voor de komende dagen in de bieb biedt niet veel spannenders dan een colaatje. Toch heb ik vandaag even goed kunnen opladen. De stress van de afgelopen weken heb ik (deels) achtergelaten tussen de druivenstruiken en de komende 1,5 week kan ik nog even teren op en terugdenken aan de wijntjes van vandaag. Op oma!