Rangitoto

Rangitoto, 03.09.2016

Na een spannende vrijdag (aardbeving en tsunamiwaarschuwing) besloten we toch om naar rangitoto te gaan op zaterdag. Dit is een vulkaan eiland wat voor de kust van Auckland ligt.
Mijn flatgenoten vertelden me heel duidelijk
dat ik hierna toe moest gaan wanneer het nog winter/begin lente was. Dit omdat er in de winter en begin lente nog aangename temperaturen zijn om een hike te lopen. En daar zijn we inderdaad ook achter gekomen.

Maar eerst moesten we nog opstaan, we hadden besloten dat we rond kwart over negen de ferrie wilden nemen, en dat betekent dus vroeg opstaan. Dit viel toch wel even zwaar in het weekend. Maar we waren nog optijd. Op de boot was goed te zien hoe verlaten het eiland eigenlijk is. Op een paar huisjes na woont er niemand. Eenmaal aangekomen op rangitoto, hadden we besloten de hike richting de top te doen, om erna terug te lopen via mackenzie bay. De weg naar de top was aan het begin nog niet zo heel zwaar, en we waren dan ook blij dat we al snel een bordje zagen met lava caves. Dit lag volgens de kaart namelijk nog zo'n 20 minuutjes verwijderd van de top af. Hier zijn we even afgeslagen om die te bekijken. Alleen stelde dat jammer genoeg niet zo veel voor.

Toen we weer eenmaal op het pad voor de top liepen werd het toch wel weer erg stijl. Met veel pijn aan de benen hebben we de top bereikt met een heel mooi uitzicht. Hier hadden we uitzicht over de andere eilanden wat voor de kust liggen en over Auckland zelf.
De weg naar onder bestond voornamelijk uit trapjes, wat ikzelf wel erg fijn vond lopen. Alleen hielden de trapjes ook weer op.... En toen begon pas het vervelende stukje om te lopen, het overgrote deel van de terugweg bestond voornamelijk uit een landweg met hele irritante steentjes. Na veel zuchten en vooral god opletten waar ik mijn voeten neerzette, kwamen we aan bij mackenzie bay. Dit was een erg mooie plek om onze voeten even te laten rusten van de irritante en pijnlijke steentjes.


Omdat rond 4 uur de laatste ferrie terug zou gaan besloten we rond 2 uur om verder te lopen. Dit omdat we niet wisten hoever het nog zou zijn. Na weer een heel lang stuk over de weg besloten we een klein weggetje te nemen langs het water, wat wel veel fijner liep dan die grote weg. Toen we de stijger zagen liggen waren we toch wel heel blij, en zeker toen we zagen dat er ook nog net een ferrie aankwam. Deze hebben we dan ook maar direct genomen.
Na nog wat boodschappen gedaan te hebben op queenstreet heb ik mijn zere voeten toch wat rust gegund.

https://goo.gl/photos/Ej6v8zQHwyd12h636

Begin vandaag nog!

Waar wacht je nog op? Leg je avonturen vast in een digitaal dagboek dat je kan delen met vrienden en familie. Wissel op elk moment tussen verschillende apparaten. Ga aan de slag in onze online applicatie.