Papandayan Vulkaan & Tasik Malaya

04-04-16: Na een zware nacht, waarin ik verschillende keren wakker ben geworden en de uren aan het aftellen was, stond ik om half 4 op. Had de avond van te voren mijn tas al ingepakt en klaargezet voor vandaag dus ik kon rustig aan doen. Hup die heerlijke natte schoenen weer aan. Elke ochtend wordt hier begonnen met thee. Er wordt hier veel veel thee gedronken. In veel restaurants krijg je het standaard bovenop je gewone drinken. Heb dus nog nooit zoveel thee gedronken als hier, hou er eigenlijk niet zo van.. Maarja iets met integreren in de cultuur enzo.

Hierna zijn we met ons busje richting de Papandayan vulkaan gereden, deze zijn we gaan beklimmen. Hari was met ons, en nog een andere gids. Deze was geloof ik van de local huisjes waar we de nacht hadden doorgebracht. Dit was een erg leuke gids! Hij vertelde veel en het was heel interessant.

De klim duurde ongeveer een uur. Hij was zwaar maar wel te doen. Het was nog pikkedonker dus we hadden een zaklamp bij. Althans.. Ik was goed voorbereid ;) gelukkig had ik er twee bij dus daar konden Linda en Jory gebruik van maken. Onze gids zelf had er natuurlijk ook een bij.

Toen we op de top waren, 2100 meter hoog, hebben we genoten van de sunset. Dit was alle moeite wel waard hoor. Wauw wat kan de natuur toch mooi zijn, ongelooflijk.

Deze vulkaan heeft zijn laatste uitbarsting gehad in 2002 en is geloof ik.. Als ik het goed onthouden heb de enige actieve vulkaan op Java met 2 kraters (ofzoiets). Hij is mega mooi en niet toeristisch. Met de zonsopgang waren wij de enige 5: Jori, Linda, Hari, de andere gids waarvan ik de naam alweer vergeten ben, en ik. Ik wil later deze week ook naar de bromo gaan maar deze is veel toeristischer en dus ook drukker met de zonsopgang.

We hebben een hele tijd genoten van het uitzicht en zijn daarna over de krater terug naar beneden gelopen, de gids heeft vanalles laten zien.. Erg mooi! Oh en het stonk behoorlijk. Sommige plekken waar nog activiteit was kwam rook en was het erg warm, en daar stonk het dan nog erger!
Maargoed, ik heb toch al 2 dagen niet gedoucht dus wa kan ut geve!

Nadat we terug naar beneden zijn gelopen, wat goed te doen was maar wel oppassen omdat het allemaal (losse) stenen waren, zijn we met de minibus naar ons eindpunt gereden. Dit was in Tasik Malaya. Onderweg zijn we een keer gestopt bij mooi uitzicht van rijstvelden.
Daarna heb ik lekker geslapen.

Een kwartier voordat we op ons eindpunt kwamen maakte Linda en Jory me wakker. Ik heb snel korte broek aangetrokken achterin de bus want buiten was het inmiddels super warm, en ik zou blijven in dit plaatsje.

We brachten Linda en Jory naar het treinstation, zij gingen vanaf hier naar Yogjakarta, ik ga daar ook nog heen.. Maar later.
Toen Hari met hun een ticket was halen, sprak ik met Omai, onze lieve chauff. Hij zei dat ik vanaf hier met de bus naar Pangandaran kon gaan. Deze plaatst stond op mijn lijstje, en aangezien het pas 10:00 uur was, kon ik dit gerust nog doen vandaag.

Ik heb afscheid genomen van Jory en Linda, top tijd gehad met hun! We hebben echt mega mooie dingen meegemaakt samen dus ik vraag me af of ik nu nog beter ga vinden.

Omai en Hari hebben mij naar het busstation gebracht en Hari heeft me geholpen door me naar de juiste bus te brengen. Daar zit ik nu inmiddels bijna 'n uurtje in. Heb me laten vertellen dat het in totaal zo'n 3 uur duurt maar dat zou zomaar anders kunnen zijn. Het lijkt in ieder geval voortvarend te gaan.

Op het begin, voordat de bus vertrok kwamen er allemaal mensen om me heen staan toen ik al in de bus zat en gingen allemaal tegen me praten. Ook bij de eerste twee stops, toen we wat langer stil stonden was dit het geval. Er was zelfs een jongen met een gitaar die met me wilde trouwen. Ik had net van te voren op de vulkaan 'ik hou van jou' (Saya suka kamu) geleerd, dus die heb ik er gelijk effe in gegooid. Vonden ze leuk hoor.

Ik spreek al aardig wat woordjes Indonesisch inmiddels. Zo kan ik zeggen: hallo ik ben Rian, hoe gaat het met jou? Met mij gaat het goed. Links / rechts. Dankjewel/alsjeblieft. Goedemorgen, goedemiddag, goede namiddag, goede avond. Uitstekend. Mooi, Pardon. Stop zeggen (als de bus moet stoppen).
Niet slecht toch?? En dat in 5 dagen.. Talentje hoor! Haha nee het is best lastig, en het gaat niet vanzelfsprekend maar einde van de reis is de lijst vast iets uitgebreider :)

Oh! Ik vergeet gewoon bijna her beste stuk.. Oké, niet overdrijven Rian..
Toen we klaar waren met de vulkaan en weer in het minibusje waren.. Was ons ontbijt: boterham met hagelslag!!!! Ze verkopen hier dus gewoon hagelslag.. Say what!?

--

Inmiddels al 2 uur in de bus, nu in Banjar. Hier stonden we iets langer (7 minuten) stil. Meteen had ik weer 2 jongens om me heen. Eentje gaf het al vrij gauw op en toen hij merkte dat ik niet in 'm geïnteresseerd was (want ik wil immers niet trouwen) ging 'ie weg. Toen zei de tweede, nadat we even een gesprekje hadden gehad.. 'I've never kissed a girl from europe' en dat vond ik zo zielig, dus ik heb daar even verandering in gebracht.
Grapje.. Ik heb vriendelijk bedankt toen ie vroeg of het mocht. Gelukkig was het 'no problem'. Toen raakte ie geïnteresseerd in m'n zus. Heb maar gezegd dat ze getrouwd is. Vanaf nu ben ik dat ook.

--

Nou gisteren iets later dan gepland aangekomen. Namelijk na 4 uur en 11 minuten. Waarom weet ik dit zo precies? Nou omdat ik al vanaf ongeveer 1,5 uur daarvoor ernstig naar de wc moest. En nu was de weg ook niet om naar over huis te schrijven.. hobbel de hobbel.. Dus ik had het zwaar!

Onderweg ben ik nog even op de foto gemoeten met iemand van de bus. Is een jongen die het geld ophaalt en roept als de bus chauffeur moet stoppen enzovoorts. (Hij staat achterin de bus en in de deuropening, als er uberhaupt een deur in zat.. want deze is constant open).
Blijkbaar na 2 uur vond 'ie het nodig om nóg een selfie te maken. (Met z'n telefoon die afstamde uit het jaar 0.. Het viel me mee dat er een camera opzat.)
Anyway volgens mij stond die foto meteen op fb (of welk medium dan ook) maar ach, begin er aan te wennen.