Week 1

Donderdag 30 augustus 2018
Vandaag ben ik op tijd naar het vliegveld gegaan met mijn ouders en Roy om afscheid te nemen van elkaar en naar Vietnam te gaan met Lonneke. Vandaag is het dan zo ver tijd om te gaan beginnen aan ons grote avontuur. Zo vaak de gedachte al waarom doe ik dit? Wat doe ik de mensen om me heen aan. Maar vaak gaat dan al snel door mijn hoofd omdat ik altijd al heb willen weten hoe het is om een langere tijd in een ander land te wonen. En dat ga ik dan vanaf vandaag ervaren. Tuurlijk ga ik iedereen missen, zoals mijn allerliefste vriendinnen die gisteren nog langskwamen maar ook mijn

familie en Roy. Ik heb me de laatste dagen zo gerealiseerd wat ik allemaal achter laat voor vier maanden. Zo veel lieve berichtjes en mensen die langskwamen. Dit betekende erg veel voor mij, ondanks ik misschien wel heel veel uit eten ben geweest de laatste tijd haha.
Daar gaan we dan we vliegen om 13.15 uur en landen om 8.25 uur in Vietnam, met een tussenlanding in Moskou. Dat was trouwens aardig rennen, want het is een heel groot vliegveld.

Vrijdag 31 augustus 2018
Daar zijn we dan in Vietnam!! Wat is het hier warm en benauwd zeg. Op het vliegveld werden we opgehaald door iemand van CSDS (de organisatie waar we vrijwilligerswerk gaan doen). Ik werd meteen overspoeld door het verkeer, alles gaat hier door elkaar en het lijkt erop dat zij hun toeter gebruiken om te zeggen dat ze er langs willen en de ander moet uitkijken. Alles rijd door en langs elkaar, scooters, auto’s en fietsers zelfs mensen die lopen gaan er soms doorheen. Ze hebben hier niet zoals in Nederland een snelweg de weg waar ze bij hun het hards mogen is 80 km per uur. Super raar want bij ons moet alles snel snel snel maar hier ben ik blij dat ze niet zo hard gaan als ze zo rijden.
Toen we aankwamen bij ons huis en de organisatie (want hun kantoor zit onder ons huis) kregen we een planning van de aankomende week. En Ja hoor we hebben het meteen goed voor elkaar zaterdag, zondag en maandag is Onafhankelijkheidsdagen (nationale feestdagen) dus we zijn vrij. Toen zijn we naar de slaapkamer gegaan, helaas niet een kamer voor 4 personen maar voor 10. Gelukkig slapen we er nu nog met 4, maar er komen nog wel meer mensen aan. Na even rusten/slapen kregen we een rondleiding door het huis en zijn we gaan eten. Ik heb besloten om rustig te beginnen en niet meteen mijn maag op hol te laten slaan door allemaal kruiden te eten.


En ja we eten met stokjes, alles zelfs de rijst, maar het scheelt dat het hier plakkeriger is. Fruit is hier heerlijk, zo veel meer smaak, zoeter en sappiger.
De lokale mensen zijn hier super aardig en vriendelijk. Ook de andere vrijwilligers zijn hier super aardig. Iedereen komt ergens anders vandaan en is eigenlijk alleen. Sommigen blijven 3 weken en sommigen een half jaar, dat verschilt dus bij iedereen.

Zaterdag 1 september 2018
Vandaag moesten we vroeg opstaan, want Lonneke en ik gingen met 4 anderen uit het huis naar Ninh Binh. Hier bezochten wij de Bai Dinh Pagoda en Itinerary Trang An. Als eerst gingen we naar de Boeddha plaats Bai Dinh Pagoda. Dit was heel erg mooi, er waren heel veel beelden van Boeddha en de Boeddha vrouw, en andere beelden van verschillende Boeddha’s. Ook konden we hier heel mooi

uitkijken over alle tempels en het mooie landschap. Want na even in de stad vergeet je hoe mooi groen het erbuiten wel niet is. Na de tempels zijn we ergens gaan eten met zijn allen en vervolgens gingen we door naar de Itinerary Trang An, dit is een heel mooi natuurgebied met gebergten waar we door heen zijn gevaren. We zaten hier met zijn vieren in en een vrouw roeide ons 2 uur door grotten (soms heel laag) en langs de gebergten en tempels. Hier was King Kong trouwens ook opgenomen, alleen hebben wij deze allebei nog nooit gezien dus geen idee waar.
Toen we thuis kwamen hebben we wat gegeten en zijn we met een groep uit het huis van in totaal 9 mensen gaan stappen. Dit was heel erg leuk. We zijn eerst naar Backpackers gegaan, waar alleen maar backpackers zijn en geen Vietnamezen naar binnen mogen (dat vond ik wel jammer, lijkt me leuk om met hun te stappen). Daarna wilde we naar Hangover gaan maar daar mochten we niet meer naar binnen omdat het vol was.

Heel raar want Vietnamezen mochten wel naar binnen toe, want ja die hadden gereserveerd. Super raar in een kroeg maar oke, toen maar doorgegaan en in één of andere kroegentocht beland. Bij de tweede kroeg zijn we afgehaakt en gingen we weer met een Grab (soort taxi die ze hier gebruiken, super goedkoop) naar huis.

Zondag 2 september 2018 (Onafhankelijkheidsdag)
Vandaag werd ik om 13.15 uur wakker gemaakt door Lonneke, ik had zo lang geslapen dat ze dacht Rio wakker worden want je zou gaan skypen met je ouders. Ohja ik snel aankleden en naar de commentroom om te skypen met mijn ouders, super leuk om ze weer even te zien en te spreken, ondanks dat het nog niet lang geleden is. Ik baalde wel heel erg dat ik zo lang had geslapen, want dat

betekende geen ontbijt maar meteen middag eten en dat is dus meteen met rijst, en dat is best heftig op je nuchtere maag.
De rest van de dag hebben we aan school gezeten, om alvast een planning te maken en ergens mee te beginnen.

Maandag 3 september 2018
Vandaag ben ik met Lonneke en Eleni (Duitse meisje dat met ons mee is) naar de stad gegaan. We wilde de buurt verkennen en naar de supermarkt gaan. Als eerst belandde we op een marktje erg leuk, allemaal eten en kleding enzo. Ook vieze dingen zo heb ik nu voor het eerst een hond gezien die je kan eten, het was heel vies en naar om te zien (sorry spike), ook stonk het heel erg dus zijn we snel doorgelopen. Helaas niet de supermarkt kunnen vinden die Eleni zocht maar wel een leuke ochtend gehad. Na het afmaken van onze opdracht zijn Lonneke en ik met de bus weggegaan. We wilde naar de stad maar blijkbaar met de verkeerde bus belandde we heel ergens anders. Maarja dat maakte niet uit want zo zagen we nu een heel mooi park. Hier lekker gewandeld en een drankje geprobeerd waarvan we dachten dat het bamboe was, haha super dom, want zo dachten we ook dat het heel gezond was maar het was een soort suikerriet. Maar wel heel erg lekker.

Dinsdag 4 september 2018
Vandaag hebben we eerst les gekregen over Vietnam zelf en vervolgens over de organisatie Sao Mai center (morningstar centrum). In dit centrum gaan wij een project doen of zoals ze het hier ook noemen vrijwilligerswerk doen. Na deze lessen zijn we naar Sao Mai gegaan. Dit is een hele grote soort school voor kinderen met een downsyndroom, autisme, ontwikkelingsachterstand en hersenverlamming. Er zijn hier kinderen van 3 tot 18 jaar oud, die in klassen zitten met in totaal 7 tot 12 kinderen en 2 tot 3 leraren. In totaal zijn er hier 17 klassen ingedeeld op leeftijden.

Het was erg leuk om hier te kijken, want ze hebben hier een zwembad en zelfs een psychomotorische therapie kamer!!!! Ja zelfs hier kennen ze onze studie!!! Super leuk, het is een soort grote gymzaal met allemaal blokken en dingen waar ze overheen kunnen lopen, een trampoline en een ballenbak. Ze willen graag een boek voor de leraren krijgen met daarin oefeningen/spellen die ze met de kinderen kunnen doen individueel met daarin de doelen beschreven. Hier ben ik erg blij mee want dat sluit super goed aan op onze opleiding en is super interessant. Maar voordat we gaan beginnen worden we verdeeld over drie klassen waar we mogen meedraaien en observeren. Hier kijk ik heel erg naar uit.

Woensdag 5 september 2018
Vandaag hebben we voor het eerst een dag meegedraaid bij Sao Mai. Erg leuk om te zien de kinderen hier. Wel erg wennen want ze werken hier heel anders dan wij in Nederland. Zo schreeuwen ze hier heel hard tegen de kinderen omdat ze anders niet luisteren. Ze leren de kinderen ook veel zelfstandigheid aan door ze aan de hand te begeleiden om dingen te doen zoals een tafel klaar zetten hun eigen stoel te pakken enzovoort (dit gaat alleen soms harder dan nodig is denk ik). De kinderen zitten hier heel erg in hun eigen wereld en komen hier uit door contact met ze te maken, daarom zingen ze in een kring hand in hand en dansen ze vaker hand in hand. Ik heb geprobeerd om wat woordjes te leren maar dit is toch nog heel erg lastig, ook vroeg de lerares om de namen te leren. Nou dat is helemaal moeilijk, rustig aan. In onze pauze hebben we Pho geprobeerd dit zijn noedels in een soort soep met rundvlees, dit was minder lekker dan gehoopt. En we hebben gekeken naar een zwembad om te gaan zwemmen elke week. In de avond hebben we met een groep van het huis een trip geboekt naar Sapa, we krijgen een soort privé toer met z’n zevenen.

Donderdag 6 september 2018
Vandaag onze tweede dag bij Sao Mai, leuk om met de kinderen zo te spelen en dingen aan te leren. Elk kind hier is zo anders, de één is steeds zijn wimpers om hoog aan het vouwen, de ander kauwt op van alles en nog wat en weer een ander gilt enorm hard en bijt kinderen. Je ogen moeten overal zitten. En ja hoor ook ik werd gebeten in mijn been en later ook wat zachter in mijn schouder. Gelukkig was het niet zo hard dat het bloedde wel een rode vlek, maar op internet staat dat dat niet erg is en wat op internet staat is waar toch?!