Reis, ervaar, maak mee, geniet!

Kampot, 09.01.2018

Wat zijn we alweer een tijd onderweg en wat hebben we alweer veel leuks mogen meemaken! Mijn vorige blog eindigde in Pakse, de stad waar we kerst zouden doorbrengen. Na een ontzettend vermoeiende rit in de slaapbus (ik kan daar dus nog steeds niet in slapen), werden we om 06.30 uur ‘s morgens gedropt in Pakse, een stad waar rond die tijd eigenlijk nog niks te beleven viel. Later op de dag bleek dat daar eigenlijk überhaupt niks te beleven viel, dat was wel even een tegenvaller. Wel is er een groot natuurgebied in de buurt, maar na drie uurtjes slaap hadden we daar niet echt de energie voor. We hebben dus maar een beetje gerelaxt en onszelf verwend met een massage, terwijl we ons best deden om wakker te blijven. De volgende dag was het bijna kerst, voor deze dagen hadden we onszelf wat luxe veroorloofd. We zouden drie dagen in een resort verblijven, dikke prima. De kamer was ruim en er was een buitenzwembad, zo zouden we de komende dagen best even door kunnen brengen.
Hoewel er vanuit het thuisfront alsmaar berichten, foto’s en belletjes kwamen die in het teken stonden van de kerst, deelden wij dit gevoel totaal

niet. Laos is Boeddhistisch dus kerst kennen ze daar eigenlijk niet, buiten een enkele winkel die kerstmutsen verkoopt omdat ze op die manier geld aan het toerisme kunnen verdienen. Als niemand gezegd had dat het eerste en/of tweede kerstdag was, had het zomaar een normale dag kunnen zijn. Om het kerstgevoel wat te stimuleren zijn we wat uitgebreider gaan uiteten ’s avonds en hebben we daarna een kerstfilm gekeken. Verder hebben we overdag lekker aan het zwembad gehangen en zijn we tweede kerstdag dan eindelijk naar het natuurgebied gegaan. Dit gebied heet het Baloven Plateau, waar door samenkomst van een aantal rivieren en de grote hoogteverschillen een aantal indrukwekkende watervallen zijn ontstaan. Van de hoogste waterval viel het water zo’n 120 meter naar beneden. Dit was overigens ook de eerste keer dat we op een schakelbrommer gereden hebben, best even wennen maar eigenlijk heel leuk!
Vanuit Pakse gingen we naar Champassak, een iniminie-dorpje maar door z’n ligging vlakbij de Wat Phou (een oud tempelcomplex) toch een plek waar veel reizigers stoppen. Dat deden wij ook, we hadden al vroeg de bus dus dezelfde dag zijn we nog met een fiets naar de Wat Phou gereden. Best wel lekker om een stukje te fietsen, zij het niet dat mijn zadel zo hard was dat ik twee dagen later nog bilpijn had en Suus haar fiets niet harder kon dan een slak, hoe hard ze ook trapte.. De tempel was overigens erg mooi: het is gebouwd in een

stijl die we in Vietnam eerder gezien hebben en er is bijzonder veel van bewaard gebleven. We merkten meteen dat we zuidelijker kwamen, de hitte nam toe en zo ook de benauwdheid.
Vanuit Champassak was het nog maar een goede 100 kilometer zuidwaarts naar de Si Pan Dhon Islands, ook wel de 4000 Islands genoemd. Dit zijn allerlei kleine en grotere eilanden in de Mekong-rivier, sommigen zijn bewoond maar de meesten niet. Wij besloten naar het eiland ‘Don Det’ te gaan, het staat bekend om de backpackers die er komen en de relaxte sfeer die er hangt. We hadden een klein maar fijn bungalowtje aan de sunset-side van het eiland. Vanuit onze hangmatjes hebben we dan ook elke avond genoten van de prachtige zonsondergangen die er te zien zijn. De mooiste kleuren vormen zich in de lucht en weerspiegelen vervolgens op het water. We hebben Don Det en het naastgelegen eiland Don Kong per fiets verkend en wederom watervallen opgezocht. Eén daarvan was ontzettend indrukwekkend, ik kan wel

zeggen de mooiste waterval die ik in mijn leven gezien heb. De enorme hoeveelheden water die daar naar beneden donderen hou je niet voor mogelijk, en dat terwijl de rivier zo rustig en kalm lijkt. Wat mij betreft het mooiste stukje Laos!
In de Si Pan Don eilanden hebben we ook een aantal andere mensen ontmoet, we raakten aan de praat tijdens het eten (één van de heerlijke dingen aan backpacken: out of the blue met mensen beginnen te praten terwijl ze naast je eten aan het bestellen zijn in het restaurant). Vervolgens klikte het ontzettend goed en zo hebben we de hele avond met elkaar zitten kletsen. Ook de tweede avond hebben we gezellig met hen gegeten en tijdens onze gesprekken kwamen we tot de ontdekking dat zij hetzelfde plan voor oud en nieuw hadden als wij: Siem Reap.
Siem Reap is een stad in Cambodja die veel bezocht wordt omdat het praktisch naast Angkor ligt. Wij hadden een beetje speurwerk gedaan vooraf om zeker te weten dat we niet in een verlaten dorp

terecht zouden komen met nieuwjaar. In Laos besloten we al dat we met z’n allen een feestje zouden bouwen met nieuwjaar. Na wat gedoe bij de grens (corruptie tot en met, ellende..) kwamen we zowaar toch met een visum Cambodja in en kon ’s avonds na een lange rit het feest beginnen. Er was een ware countdown in het centrum en we hebben er een ontzettend leuke avond van gemaakt. Dat ik zelfs het Nederlandse nieuwjaar nog kon meemaken en dus vervolgens om 7 uur ’s morgens in bed lag, zegt denk ik genoeg. Leuk weetje: het eerste dat ik in 2018 gegeten heb is een Tarantula spin, yes zo’n vreselijk dikke, behaarde spin. Vonden we een goed idee blijkbaar na een paar drankjes.
Vlakbij Siem Reap ligt de eeuwenoude stad Angkor, inmiddels niet veel meer dan ruïnes, maar vroeger gold Angkor als de hoofdstad van het Khmer-rijk. Dit rijk omvatte Cambodja, delen van Vietnam, Laos en Thailand. Het gebied staat op de UNESCO werelderfgoedlijst en is zo’n 400 vierkante kilometer groot, bestaande uit veel tempel-ruïnes gelegen in landelijk en bebost gebied. Samen met onze nieuwe vrienden waarmee we ook nieuwjaar gevierd hadden, hebben we een mini-van gehuurd met een chauffeur die ons overal heen zou rijden waar wij wilden. We hadden een programma van tempels uitgestippeld en zo gingen we

met z’n allen op pad. Het is bijzonder om te zien hoeveel er nog van de tempels intact is en hoe elke tempel weer wat anders heeft. Dit is ook niet gek, omdat er in alle honderden jaren natuurlijk veel leiders van de stad geweest zijn, en elke leider net wat andere ideeën had. Zo is het bijvoorbeeld ook gebeurd dat de ene leider Boeddhistisch was en zijn opvolger Hindoeïstisch. De opvolger liet dan alle Boeddhistische verwijzingen in de tempel weghalen of vervangen naar zijn eigen idealen.
De tweede dag zijn we ontzettend vroeg opgestaan om de zonsopgang te kunnen zien. Het leek er even op dat wolken roet in het eten zouden gooien, maar die trokken precies op tijd weg zodat we een magische zonsopgang konden beleven. Een bijzonder moment.
Samen met de groep mensen die we op de Si Pan Don eilanden hebben leren kennen zijn we dus een paar dagen opgetrokken. Het is gek om te beseffen dat het echt een soort bijeengeraapte groep is, veel solo-reizigers en de een heeft de ander weer ergens ontmoet die dan de volgende weer ergens anders van kent. Wat bestaan er fijne mensen op deze wereld, een groep waarin ik me zo comfortabel voelde heb ik maar zelden meegemaakt. Buiten de fijne tijd die je samen hebt, laat het je ook beseffen wat voor mensen je graag in je

omgeving hebt en waar je eigenlijk geen behoefte aan hebt. Hoe je dingen zelf wil aanpakken of juist niet. Dat dingen snel zo vertrouwd voelen en iedereen kan zijn wie hij of zij is, zonder daarbij na te denken of je wel ‘past’ in het plaatje, is bijzonder om te merken. Geen gedoe, veel lachen, serieuze gesprekken en uiteindelijk allemaal met dezelfde dromen die we waarmaken. Puur genieten en veel positieve energie opslurpen! Wat wil een mens nog meer?
Vanuit Siem Reap hebben we de nachtbus genomen naar Sihanoukville, een kustplaats in het zuiden van Cambodja. Wat was het heerlijk om de zee weer te zien, lekker op het strand te zijn en te genieten van de ondergaande zon! In de kust van Sihanoukville ligt Koh Rong, een eilandje ter grootte van Hong Kong (niet zo bijster groot dus, voor de minder geografisch aangelegden onder ons). Hier wilden we echt even genieten van rust, zon en zee. Een waar paradijs vonden we op een strandje iets verder van onze slaapplek vandaan. Een plaatje zoals ermee geadverteerd wordt in de vakantieboeken mag je je voorstellen en dan is er niet eens iets aan gelogen. Witte zandstranden en een helderblauwe zee, palmboompje erbij en het plaatje is compleet. De eerste dag hebben we daar heerlijk van genoten: lezen, zwemmen, liggen en af en toe wat lekkers eten en drinken. De tweede dag zijn we met een bootje weggeweest. We hebben gesnorkeld op een plek waar een hoop kleine visjes leefden in allerlei soorten, maten en kleuren. Ook leeft er nog koraal. Helaas is de zee zo vervuild door lokale bevolking en

zeker ook toeristen, dat het af en toe een treurig beeld geeft onder water. Terwijl onze kapitein visjes ving op de open zee hebben wij genoten van de zonsondergang en na een BBQ op het bootje, gingen we ’s avonds nog even plankton bekijken. Dat geeft dus licht in het donker.. Wist ik niet, nu dus wel. Een heel maf gezicht als er opeens een soort ‘glow-in-the-dark’ in het zeewater verschijnt. Helaas kreeg ik na onze boottocht een voedselvergiftiging en heb ik de dag erna in bed gespendeerd, nadat ik de halve nacht op het toilet had doorgebracht (Gods, ik wist niet dat een mens zich zó slecht kon voelen..).
Inmiddels is onze laatste week van deze prachtige reis aangebroken. 14 Januari vliegen we terug naar Nederland. Aan iets waar geen einde aan leek te komen (in de positieve zin van deze uitdrukking), komt langzamerhand toch een einde. Een ontzettend dubbel gevoel merk ik, het leven als backpacker is zo ontzettend fijn en het ontdekken van de mooie plekjes op de wereld en ontmoeten van fijne mensen bevalt me heel erg goed. Anderzijds ben ik ook blij als ik op Schiphol na een half jaar eindelijk weer in Mark z’n armen kan verdwijnen en kan genieten van familie en vrienden. Gelukkig hebben we nog een weekje in het vooruitzicht, met heerlijk weer en vast een hoop mooie plekjes om te ontdekken.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.