Tuta, tuta

Gaap gaap gaap,

Wie van jullie is een aap?! Goede morgen iedereen! Ik ben alvast klaar voor de dag. Vandaag gaan we naar de zwemcompetie van Jos kijken. Ik ben benieuwd hoe hij het gaat doen. Ik duim alvast voor hem! Succes, yes you can!

Ondertussen zijn we al een paar uur verder en is Jos klaar met zijn zwemwedstijd! Goed gedaan!! Zo, nu nog even ontspannen en een plonsje doen! Ja hoor het is hier weer lekker warm! :)
See you tomorrow!

Jippie het is alweer zondag dat betekent dat het weer eens rustdag is! Jawel, dat mag je dan ook letterlijk nemen. Na wat schoolwerk en een plons, was het middag en begon iedereen zijn buik te grommen. Tijd om iets te eten. Buikje vol, dan kunnen we weer gaan ontspannen.

Juppa, oke, nu goed kijken want hier komt mijn eerste echte spannende verhaal. Jawel, deze keer is het geen mopje!

Hihi, jullie zijn zeker en vast weer aan het denken dat ik jullie aan het foppen ben… Neen hoor, deze keer niet! Nadat mijn buikje goed gevuld was, kreeg ik het plots moeilijk met ademen. Ik kon kort en krachtig ademen, maar diep… Nop, dat lukte niet! Ik ben toen wat gaan rusten aan het zwembad (juppa, weeral gaan rusten :D ) maar nadat het rond de avond nog niet beter was, zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Hier werd ik dan verzorgd en goed geholpen. Jawel, eeeen het was nog een knappe verpleger :D Dus ik wilde gerust nog een paar nachtjes langer blijven. Neen, mopje! Na een slechte nachtrust in het ziekenhuis waar dan af en toe de stroom weer uitviel, was het tijd om een MRI scan te laten nemen.

Je vraagt je waarschijnlijk af waarom ik een MRI scan heb moeten laten nemen? Wel, dat indisch eten, jawel daar begon het allemaal! Nog voor in mijn eten had gekregen, dacht ik: “Ik ga eens vlug naar de wc, want ik heb wat te veel cola gedronken”. En jawel, in de gang op weg naar het toilet lag een plas die ik niet gezien had. Ja nee, ik had al 4 dagen mijn ogen gebruikt om te observeren, nu mochten ze even rusten ;) Maar ze hebben dus te vroeg gerust, want ik had de plas water niet gezien met als gevolg dat ik op de grond ben gevallen. Maar, voor de rest was mijn Indisch wel dik oké!

We moesten naar een ziekenhuis in Kitwe. Dit is normaal een dik uur rijden, wil je weten hoe lang wij erover hebben gedaan? Gok eens? Ja, misschien zit je dicht in de buurt! Oké, een klein half uur en we waren er. Met 150 km/u en drie keer door de politie tegen gehouden heb ik mijn scan kunnen laten doen en ben ik veilig terug in het ziekenhuis hier in Ndola geraakt. Weet je, best wel grappig! Ik kreeg mijn scans mee. Ken je het? Zo die zwart-wit foto’s, waarop heel je binnenste staat? Jawel, dat krijg je dus mee in een plastiek zakje en ook nog een cd’tje met daarop nog eens alle foto’s. Jawel, ik heb mezelf van binnen gezien en dat is best wel cool. Jez (Jeremy) dacht zelf dat er een kleine baby in mij zat, een zwarte! Hahaha, maar even voor de duidelijkheid: Dat is niet zo! Hij is geen dokter, dus niet te veel van geloven ;)

Na weer veel rusten en nog wat rusten, was het tijd voor de resultaten. Jawel, het duurde even maar uiteindelijk is de dokter toch gekomen. Hij stelde vast dat ik scoliose heb. Jippie, ik wist al wel langer dan vandaag dat ik niet helemaal oké in elkaar zat :D Dat was het dan… Met nog steeds pijn als ik moet ademen, zitten of liggen, mocht ik op dinsdagochtend het ziekenhuis verlaten.

Met een week rust voor de boeg en wat pijnstillers moeten we dit wel overleven! Neen, we weten dus eigenlijk nog steeds niet van waar de pijn komt. Ik hoop dat het snel over is!

Voor een volgend avontuur zullen jullie moeten wachten tot in het weekend. Tenzij dat jullie het zo spanend vinden hoe ik rust en mij verveel? Jup, dat dacht ik al! Tot in het weekend! Maak er nog een fijne dag van!

Bedankt lieve vriendjes voor het opkikkertje en thanks Jez voor de goede zorgen!

See You soon!