Kerst in Cuzco

Cuzco, 26.12.2016

Donderdag 22 december om 09:00 uur begonnen in het weeshuis, waar ik een aantal meiden Engelse les heb gegeven. Daarna werd er gedoucht, dus vervolgens moesten er weer veel haren gekamd en gevlecht worden. De meiden gaan in hun ondergoed onder de douche, na het afdrogen doen ze schoon ondergoed aan en staan ze allemaal op een rijtje met water, een borstel en zeep hun ondergoed en sokken uit te wassen en te boenen. Echt een schattig gezicht en de leiding checkt of het schoon genoeg is. Vanaf de allerkleinste wordt dat aangeleerd. Om 12:30 uur was ik klaar. Voor de lunch op zoek naar Greenpoint, een vegetarisch restaurant, waar ik goede recensies over had gelezen. Het was even zoeken, tussen allerlei kleine straatjes, maar het is gelukt en daar was ik heel blij mee, want ik heb heerlijk gegeten. Het was een 3 gangenmenu met een glaasje sap, salade opscheppen van een saladebar met brood, een overheerlijke tomatensoep, een lekker taartje van quinoa-champignons en nog wat lekkere groenten en een klein toetje dat ik niet meer op kon. En dat voor € 4,00! 's Avonds was er vlakbij het Plaza de Armas een kerstfeest met kerstliederen waar een aantal kinderen van het weeshuis aan meedeed. Het optreden was vanuit hotel Cuzco met uitzicht op een plein waar veel publiek was en waar wij stonden met de rest van de kinderen van het weeshuis. Na het optreden ging iedereen in een bus, van Ivonne moest ik ook instappen. Nou, we hebben een record te pakken hoeveel mensen er in een busje kunnen: meer dan 50!! Ik was blij dat ik op een stoel zat met een kind op schoot. We stapten ergens uit en daar bleek het feest een vervolg te krijgen. Inmiddels was het 20:30 uur en had ik wel een beetje trek, maar er werd gedanst, er was een clown, er waren toespraken, maar geen eten. Uiteindelijk kwam om 22:00 uur de kerstman en kreeg iedereen een kadootje en een bak eten: koude patat met kip. Ik heb wat koude patat gegeten, want inmiddels had ik wel echt trek gekregen, en de kip meegegeven voor het weeshuis. Ik ging ervan uit dat wij met een andere bus naar huis zouden gaan, maar we gingen in de bus naar het weeshuis. Nu moest ik helaas staan, nou ja, eigenlijk meer hangen, ik kon amper ademhalen. Voor onze maatstaven echt onverantwoord om zoveel mensen en kinderen in een bus te proppen. Ik was blij toen we bij het weeshuis aankwamen. Nadat iedereen uitgestapt was, gingen Ivonne, een andere leidster en ik weer terug de bus in om naar huis te gaan. Niet heel efficiënt dus, maar efficiënt en goede communicatie is hier niet gebruikelijk. Vrijdag 23 december moest ik om 08:00 uur beginnen bij het tehuis Teresa de Calcutta, dat wordt geleid door nonnen. Inmiddels heb ik begrepen dat er ongeveer 75 gehandicapte mensen wonen: 25 kinderen en 50 volwassenen. Ik werk alleen bij de kinderen, maar alles loopt en rolt door elkaar. Veel kinderen zijn meervoudig gehandicapt, zitten in een rolstoel en kunnen niets zelfstandig. Er werd mij gevraagd bedden op te maken en toen ik iets

ging vragen aan een van de nonnen zei ze dat ik dat niet hoefde te doen. Ok, volgende opdracht was de droge was van de waslijn halen en op een bed gooien, zodat anderen dat uit konden sorteren en opvouwen. En de natte was wat beter uithangen zodat het ook echt kon drogen. Best een klus, maar geen vervelend werk. Alleen werkt er een doof meisje als vrijwilliger die mij een paar keer duidelijk wilde maken dat ik dat niet moest doen, maar ik had opdracht van de non, dus ik ging verder. Toen ik klaar was ben ik naar de voorkant gelopen, want ik hoorde muziek. Daar was een feestje voor de bewoners met een clown en muziek. Toen het feest afgelopen was heb ik een aantal kinderen naar de eetzaal gebracht, waar het lang duurde voordat er eten kwam. Tijdens het wachten met twee meiden gekletst die daar ook vrijwilligerswerk doen, een Française en een Amerikaanse. Wel fijn om hun ervaringen te horen. Uiteindelijk was er eten en hebben we allemaal een kindje gevoerd, want er zijn er maar heel weinig die zelf kunnen eten. Ik vond het deze ochtend best lastig. Deze kinderen kunnen niets, bij sommige zie je wel of ze plezier hebben, maar sommige huilden steeds en ik heb geen idee wat ik kan doen. Het voelt niet fijn, ik voelde me heel machteloos. Er word goed voor deze kinderen gezorgd en ze hebben het echt goed in het tehuis, maar het is gewoon heel schrijnend om te zien. Om 12:10 uur was ik klaar en ben ik naar de stad gegaan om te lunchen, langs de Plaza de Armas gelopen, waar ze de kerstmarkt aan het opzetten waren. 's Avonds met Ivonne een rondje kerstmarkt gedaan langs de diverse Plazas. Er zijn heel veel mensen van het platteland gekomen om spullen te verkopen. Ze komen met hele gezinnen, met heel veel kinderen en slapen allemaal op straat. Echt ongelooflijk, baby's, kleine kinderen, bejaarden, ze slapen allemaal op de keiharde stenen in dekens gewikkeld, want het is 's nachts echt fris. Nou is het in huis ook fris, want verwarming kennen ze niet, dus daar zullen ze misschien niet zoveel last van hebben. Ik vond het in ieder geval wel een soort van zielig. Zaterdag 24 december naar Museum en Iglesia San Francisco geweest. Ik dacht dat een bezoekje aan een kerk mij wel in de kerstsfeer kon brengen. Ondanks de versieringen en kerstbomen in de stad heb ik totaal geen kerstgevoel. Gelukkig is er ook een choco museum en chocomel is ook een beetje kerst, dus daar even rondgekeken. Een klein glaasje warme chocomel gekregen en vervolgens op het balkon (met uitzicht op Plaza Regocijo en de bergen) van het café van het museum een heerlijk kannetje Peruaanse koffie met drie overheerlijke chocolaatjes besteld. Echt genieten. Vervolgens over de kerstmarkt op de Plaza de Armas gewandeld waar het superdruk was. Er was ook een levende kerststal, absoluut leuk om gezien te hebben. Door wat kleine straatjes terug gewandeld naar huis. Rond 15:30 uur richting het weeshuis en met wat meiden gekletst en gespeeld. Er kwamen twee mannen, Paul, een Belg die sinds twee maanden in Lima woont en Jonathan, een Peruaan. Paul wil in de toeristische

sector gaan werken en Jonathan heeft een eigen reisbureau met zijn broers. Jonathan komt ieder jaar vanuit Lima om op kerstavond een kerstdiner (dit jaar: salade met diverse groenten en aardappelen, kalkoen, paneton = een soort kerstbrood, warme chocomel) klaar te maken en kado's uit te delen. De kalkoen had Jonathan de dag ervoor klaargemaakt en die wordt dan naar een winkeltje gebracht waar die wordt gebraden en dan haal je die later weer op. Wij met twee hele grote lege pannen op pad, naar de (braad)winkel en met twee pannen vol kalkoenen weer terug. Heel bijzonder. Ik heb Jonathan geholpen met een salade maken (vooral snijden van allerlei ingrediënten). Hij sprak heel goed Engels, het was leuk om een gesprek te voeren met een vlotte Peruaan zonder continue na te hoeven denken over vertalingen van woorden. Met Paul ook nog even fijn Nederlands gesproken. De kinderen hebben heerlijk gegeten, meerdere keren opgeschept. Echt genieten om de kinderen zo te zien genieten en om te zien hoe dankbaar ze waren. Nadat iedereen klaar was met eten en iedereen hun bord, bestek en beker had afgewassen werden er kado's uitgedeeld en echt supergave kado's. Poppen voor de kleintjes, horloges voor de groten, diverse andere grote kado's en ook voor iedereen kleding. Echt super bijzonder, want het zijn 36 meiden. Ze waren zo enorm blij, echt een hele mooie avond om bij aanwezig te zijn. Rond 20:00 uur naar huis en om 22:30 uur aan de soep met een wijntje. Dat schijnt traditie te zijn, dus ik doe gezellig mee met de Peruaanse tradities en om 0:00 uur barstte het vuurwerk los en wens je elkaar 'feliz navidad'. Ik had het idee dat het oud en nieuw was, maar ook dat is traditie. Daarna lekker gaan slapen. Zondag 25 december na het ontbijt met Ivonne naar de markt, uiteraard weer met de bus, voor groenten en fruit. Thuis heb ik zoete aardappel en wat groenten gesneden en Ivonne was bezig met kalkoen en soep. Volgens mij gingen er hart, echte poten en andere vieze vleesdingen in de soep. Ik hou het bij salade en rijst, haha. De familie van Ivonne (ouders en twee zussen) kwamen om 15:15 uur. Dik een uur te laat, dus dat viel mee. In Peru zijn ze niet zo van de tijd. We hebben dus laat geluncht. Het was een prima kerst, maar het is toch echt anders. Nou, was dat geen verrassing, maar toch. Weinig gelachen deze kerst, maar wel gezellig. Het is een heel vriendelijke familie, maar je deelt niets met elkaar en dat is toch vreemd. Rond 18:30 uur ging de familie weer naar huis. Ze wonen in de bergen en moeten nog een heel stuk met de bus. Ik ben daarna nog even een wandelingetje gaan maken en heb een heerlijke bak koffie gedronken en een plak bananencake gegeten bij La Valeriana. Even wat tijd voor mezelf na een kerstdag vol Peruaanse familie. Maandag 26 december om 09:00 uur aan de slag in het weeshuis, beetje opgeruimd, beetje gevolleybald, een meisje wilde graag Engelse les, dus privéles gegeven, veel gekletst met diverse meiden, wat goed is voor mijn Spaans en zij willen allerlei dingen weten, dus dat is leuk. Om 12:30 uur richting huis, want ondanks dat de 26e geen kerst meer is, hadden we een kerstlunch met het gastgezin. Geen idee waarom, maar prima gegeten.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.