La Paz en Puno

La Paz en Puno, 16.01.2017

Woensdag 11 januari om 8:30 uur, na een heerlijke en warme douche, aan het ontbijt. Bij de receptie gevraagd hoe ik het best bij Teleferico kan komen. In La Paz zijn 3 grote lijnen (groen, geel en rood) met kabelbanen die een prachtig uitzicht over de stad geven. Terug op de kamer ben ik al mijn spullen kwijt. Ik had alle kleding over een stoel gegooid (zoveel heb ik niet meegenomen) en de rest van de spullen op een tafel. De schoonmaakster had alles netjes opgevouwen in de kast gelegd. Even uurtje plat en vervolgens op pad. De receptioniste heeft een taxi gebeld die mij voor € 1,60 om 10:30 uur bij het beginpunt van de groene kabelbaan af heeft gezet. Vriendelijke chauffeur die wist te vertellen dat melk de nationale drank van Nederland is en dat wij heel veel koeien hebben. Een kaartje gekocht voor de groene en gele lijn (de groene gaat over op de gele) en helemaal tot het eindpunt gegaan, kosten € 0,80. Echt een bizar grote stad met enorm veel hoogteverschillen en daardoor een prachtig uitzicht. Gelukkig heb ik geen hoogtevrees en is het allemaal superstabiel gebouwd. Aan het eindpunt een kaartje gekocht voor de gele lijn terug en na twee stops, bij Sopocachi, uitgestapt, omdat ik het idee had dat ik van daar uit naar het centrum kon lopen en dat ging inderdaad prima. Het was ongeveer drie kwartier lopen, onderweg 10 minuutjes op een bankje in het park gezeten. Het is inmiddels warm en ik loop weer met mijn sjaal, jas en vestje te zeulen. vervolgens naar Sol y Luna (een Nederlands restaurant) gelopen voor de lunch waar ik rond 12:30 uur aankwam. Daar een goede, echte bak koffie en een heerlijke pompoensoep met stukjes stokbrood genomen. Bedankt voor de tip, Lia! Nog een klein rondje gelopen en terug naar Sopocachi voor de kabelbaan. Na een half uurtje in de kabelbaan om 15:00 uur bij het eindpunt aangekomen. In plaats van een taxi had ik bedacht te gaan lopen, het is heerlijk weer en dan kan ik gelijk de buurt een beetje verkennen. Helaas had ik geen kaart, dus het was deels op gevoel en deels op herkenningspunten. Op een kruispunt twijfelde ik, gelukkig stond er een vriendelijke politieagent die mij de juiste weg wees. Ik liep al goed, dus geen omweg gemaakt. Om 16:15 uur weer in het hotel en even plat, want het waren behoorlijke wandelingen vandaag. Om 18:15 uur weer de deur uit, rondje buurt gedaan en om 19:00 uur een heerlijke pizza gegeten. Donderdag 12 januari na het ontbijt rond 09:30 uur uitgecheckt, met een minibusje richting het centrum, even zoeken naar het hotel en om 11:00 uur ingecheckt en uitgepakt. Dit hotel zit middenin het centrum, echt een toplokatie en ook heel netjes en schoon. De stad in, beetje winkeltjes kijken, naar de San Francisco kerk, waar toevallig een grote groep demonstranten langsliep. Rond 12:15 uur bij La Vida, een veganistisch lunchtentje, heerlijk geluncht. 's Middags met de rode lijn van de Teleferico heen en weer geweest, hoogte meer dan 4.000 meter! Deze lijn is superdruk, maar ik heb geen haast. Het gaat super inefficiënt, want je koopt een papieren kaartje, vervolgens ga je in de rij voor de toegangspoortjes (waar minimaal 70 mensen in de rij stonden) en dan zitten er twee mensen bij een poortje die je kaartje afscheuren en een pasje voor het poortje houden zodat je er doorheen kunt. Er is ook een poortje voor mensen met een pasje, maar de meeste mensen kopen een kaartje. Met deze lijn ga je over een gigantische begraafplaats, wel indrukwekkend om te zien, verder wat gewandeld door leuke straatjes en naar de supermarkt voor het ontbijt, want ik wordt morgen om 06:30 uur opgehaald en we komen om 11:30 uur aan in Copacabana, dus een ontbijtje in de bus is wel handig. Begin van de avond onderweg naar een restaurant dat bij TripAdvisor op 1 staat, kom ik langs een plein waar het heel druk is en waar een soort wisseling van de wacht bezig is. Ik heb alle tijd, dus besluit te wachten en te kijken wat er gaat gebeuren. Opeens komen er politieagenten uit een gebouw die op hun motor stappen, er stappen beveiligers uit het gebouw, vervolgens komt er een auto voor rijden en uiteindelijk stapt de president van Bolivia, Evo Morales, naar buiten. Zijn afbeelding heb ik al veel voorbij zien komen, dus ik herkende hem. Vervolgens rijdt er een auto achteraan, beveiligers springen in de rijdende auto, best bizar. Nog even gecheckt of hij het inderdaad was, en het klopte. Ik heb hem mooi op de foto, haha. Doorgelopen naar het restaurant, maar de buurt werd een beetje vaag en verlaten. Geen idee welke buurten wel of niet veilig zijn hier in La Paz (ik heb alleen de lonely planet van Peru) en in het donker terug leek me niet verstandig, dus teruggelopen naar een leuk straatje bij mij in de buurt met leuke eettentjes. Aangezien ik morgen voor een groot deel in de bus zit en ik in Nederland al jarig ben heb ik heerlijk quesadillas met nachos gegeten en een mojito gedronken bij La Cueva, een Mexicaans restaurant (de mojito was duurder dan het eten). Er was ook nog een zanger uit Buenos Aires, dus een prima verjaardagsfeest, haha. Vrijdag 13 januari heel veel berichtjes met felicitaties voor mijn verjaardag, dus dat was gezellig wakker worden. Om 6:50 uur in de bus, onderweg veel regen, om 12:30 uur in Copacabana waar het ook regende. Gelijk maar even geluncht en om 13:15 uur ging de zon schijnen, dus rondje door het dorp gelopen. We gaan om 17:00 uur richting Puno, dus ik heb wat uurtjes door te brengen. Naar de Pan American Bakery and Pizza gelopen voor broodjes en een stukje overheerlijke bananencake, mijn diner voor in de bus en de bananencake als verjaardagstaart. Beetje rondgeslenterd, regen werd afgewisseld door zon en om 15:00 uur op een dakterras neergeploft in het zonnetje met uitzicht op het Titicacameer met een verse jus wachten tot de bus vertrekt. De bus vertrok netjes op tijd en na 20 minuutjes waren we bij de grens, waar een rij stond van minimaal 30"mensen en 1 douanebeambte om al die mensen de juiste stempels te geven. Wel bijzonder dat er iedere dag op hetzelfde tijdstip bussen vol toeristen aankomen en er maar 1 douanebeambte ingezet wordt, die zowel de toeristen die Bolivia verlaten als inkomen behandeld. Daar zitten mensen tussen die te lang in Bolivia zijn geweest of een visum nodig hebben en dat niet goed hebben geregeld, dus dat kost nogal wat tijd. Het lange wachten geeft ook gelegenheid om mensen te kijken en dat blijft toch fantastisch. In onze bus zit een Aziatische dame die 1 grote koffer, 1 grote rugzak en een kleine rugzak meezeult en dan tegen de gids klaagt dat de tassen zo zwaar zijn, dat ze een zere rug heeft en hoever het lopen is naar de Peruaanse grens. Op zulke momenten krijg je spontaan medelijden met reisleiders. Nadat iedereen de uitreisstempel had zijn we naar de grens van Peru gelopen, waar geen enkele toerist stond en waar 2 beambten zaten. Rond 18:40 uur zit iedereen met de juiste stempels in de bus en vertrekken we richting Puno. Het is een gigantische bus en ook behoorlijk luxe. De bus rijdt vanuit Puno door naar Cuzco en die rijdt de hele nacht door. Binnen 5 minuten stoppen we en komt de gids nog een keer alle namen controleren, want we schijnen iemand te missen. De bus keert weer om naar de grens, maar uiteindelijk blijken we niemand te missen. De gids aan de Boliviaanse kant had 30 man doorgegeven en er zijn er maar 29 de grens over gegaan. Of we iemand onderweg achtergelaten hebben of dat er aan Boliviaanse kant een foutje is gemaakt, geen idee, maar om 19:00 uur vertrokken we dan echt naar Puno. De klok weer een uurtje terugzetten en om 20:30 uur in mijn hostel. Mijn tas en (helaas nog natte) schoenen uit de opslag, inchecken, tassen beetje reorganiseren en een zak met was klaarzetten. Zaterdag 14 januari heb ik als rustdag ingepland na een intensief bezoek aan Bolivia, zondag een excursie naar het Titicacameer en maandag een flinke busreis naar Arequipa. Na het ontbijt mijn was bij een wasserette gebracht en vervolgens naar een reisbureau gelopen en mijn trip naar Uros en Taquile eilanden voor zondag geboekt. Ik heb gekozen voor een wat duurdere trip die de meest toeristische plekken vermijdt, waardoor je niet het gevoel hebt dat de mensen die je bezoekt 's avonds hun spijkerbroek weer aantrekken en naar huis gaan in plaats van dat het echt eilandbewoners zijn. Daarnaast is het vervoer een soort speedboot waardoor de trip ook 2 uur korter is dan de meeste andere trips, wat fysiek gezien ook prettig is. Op TripAdvisor zijn de recensies lovend, dus ik ben benieuwd. Het hostel waar ik slaap is op zich prima, maar ik heb voor de komende twee nachten een ander hotel geboekt, waarvan ik hoop dat het iets luxer is, dus rond 10:30 uur uitgecheckt en naar het andere hotel gelopen, waar ik pas om 13:00 uur in kan checken, maar in ieder geval mijn bagage achter kan laten. Na een nacht en ochtend vol regen en dus opletten waar je loopt om te voorkomen dat mijn tweede paar schoenen zeiknat worden en ik nog op schoenenjacht moet in dit dorp, haha, lijkt het zonnetje door te willen komen, maar dat lukt nog niet zo goed. Daarom ga ik maar een bak koffie drinken bij Café bar de la Casa del Corregidor, wat een hele goede keus bleek. Lekkere koffie is namelijk niet overal te krijgen. Het blijft miezeren met tussendoor een zonnetje, dus ik waag het erop en ga een stukje wandelen. De zon brandt inmiddels behoorlijk, dus lekker op een bankje in het park boekje lezen. Om 13:00 uur weer naar Casa del Corregidor gelopen voor de lunch, een salade, op het terras. Rond 14:00 uur richting het hotel om in te checken en het is inderdaad een stuk luxer, een heerlijke, schone, nette en grote kamer. Even een paar uurtjes plat, het is tenslotte een rustdag, en rond 16:30 uur weer naar buiten om onder andere boodschappen te doen voor de excursie morgen en de was ophalen. Er is weer een feestdag, dus overal muziek, dans en processies. 's Avonds lekker gegeten bij Café Buho. Zondag 15 januari om 6:00 uur opgestaan, in het hotel ontbeten, om 7:00 uur werd ik opgehaald en om 07:30 uur vaarden we het Titicacameer op richting Uros, drijvende eilanden die op riet zijn gebouwd. Je komt langs een toegangshut waar je entree moet betalen aan de baas van de eilanden, dat is op dit moment een vrouw. Die bepaald ook welk eiland je bezoekt, zodat alle eilanden even vaak bezocht worden. Wij gingen naar Isla Summa Willjta, een eiland met zes families, waar de baas van dat eiland samen met onze gids uitleg gaf over hoe de eilanden worden gebouwd, het ontstaan van de eilanden, hoe ze leven, waar ze van leven, etc. Daarna kun je het eiland rondlopen, laten ze hun huizen zien en kun je souvenirs kopen. Het loopt een beetje vreemd en het is niet superstabiel. Op sommige plekken komt het water er door heen. Omdat het gevaarlijk is met vuur en vroeger jaarlijks kinderen verongelukten door verbranding heeft de Peruaanse regering zonnepanelen kado gedaan, eerst een zonnepaneel per eiland, maar inmiddels heeft iedere familie een eigen zonnepaneel. Aangezien de zon dagelijks schijnt, ook in de regentijd, hebben ze tegenwoordig genoeg elektriciteit voor licht en tv. Met een grote rieten boot zijn we in een half uurtje naar de "hoofdstad" van de Uros-eilanden gevaren, waar je een restaurant, een winkel en een toilet hebt. What else do you need?! Om 9:45 uur zijn we naar Taquile eiland gevaren, waar we om 11:00 uur aankwamen. We hebben het zuiden van het eiland bezocht waar geen andere toeristen zijn, dus dat was super! We moesten een stukje naar boven klimmen en de gids gaf veel uitleg over de gebruiken en kleding van de bevolking. Boven aangekomen kregen we uitleg van de lokale bevolking samen met de gids hoe ze shampoo maken, hoe ze weven en wat de verschillende kledingstukken betekenen. De kleding geeft namelijk aan of je getrouwd bent en als je single bent of je op zoek bent naar een partner of niet, of een baby een jongetje of meisje is, etc. Er werd ook nog een zang, muziek en dansvoorstelling gegeven. Om 13:00 uur kregen we lunch: quinoasoep, forel met rijst, groenten en patat. Het eten was heerlijk, vooral de forel, maar die zwemt in het meer, dus verser kan niet. Om 14:00 uur via de andere kant teruggelopen en bij een strandje uitgekomen, waar de boot weer lag te wachten. Om 14:45 uur vertrokken we en om 17:00 uur weer in het hotel. Het was echt een mooie ervaring. Tijdens de trip aan de praat geraakt met een Amerikaanse en daar de hele dag een beetje mee opgetrokken, wat erg gezellig was, dat we besloten om die avond samen te eten. Er waren ook nog twee Zwitserse meiden die mee gingen. Nu we in de buurt van het water zitten, heb ik maar voor ceviche gekozen. Een echt Peruaans visgerecht. Dat trekt mij meer dan het Peruaanse vleesgerecht, cavia of Alpaca. Het was heel gezellig en leuk om met verschillende nationaliteiten aan tafel te zitten, dat geeft altijd interessante gespreksonderwerpen.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.