Dag 33, 34 & 35

Santiago & San Pedro - Chili, 07.01.2017

Woensdag, 4 januari:

7 uur eruit vandaag.
Valt toch weer even tegen zo vroeg die wekker.
Douchen, ontbijten en dan snel richting het bus station met de metro.

In de metro is het op dit tijdstip spits, iedereen moet naar zijn werk en het is zo druk dat wij zelfs een metro voorbij moeten laten gaan. Kunnen er met geen mogelijkheid meer bij!
Toch halen we het om op tijd bij het busstaion te komen en hebben zelfs nog even tijd om bij de bakker daar een empanada (spaans gerecht, een broodje gevuld met vlees en wat groentes) te kopen voor straks in de bus.

Het eten in de bussen hier zijn minimaal dus nemen wij tegenwoordig zelf ook broodjes mee. We hebben een klein beetje vertraging maar alsnog kunnen we snel de bus en gaan we richting San Pedro de Atacama. We zitten de komende 24 uur in een grote dubbeldeksbus van Turbus. We hebben een paar korte stops om nieuwe mensen op te halen en andere af te zetten en tegen de avond is ons duidelijk dat deze bus helemaal geen eten of drinken uitdeelt. Bij een van de laatste stops stappen we snel uit en kopen wij bij een kiosk een hotdog als avond eten (bij gebrek aan beter). Genoeg water hebben wij wel zelf al bij ons maar voor de lekkere trek halen we er ook een flesje cola bij.

Tijdens een van de stops maken wij ook kennis met Maureen uit Nederland. Een gezellige meid die in totaal voor 5 maanden in haar uppie door Zuid Amerika aan het reizen is.
De rest van de reis verloopt niet helemaal lekker. De zit plekken zijn kleiner dan de vorige bussen en de films zin weer natuurlijk allemaal in het Spaans nagesproken. Slapen zal wel weer een ramp worden!

Donderdag, 5 januari:

San Pedro de Atacama!!!!


Na een verrotte 24 uur in de bus met bijna geen slaap komen we vroeg in de ochtend aan op onze bestemming. We zitten nu in de woestijn maar stappen in een klein dorpje uit. Als wij uitstappen zien we ineens buiten Phillipe staan!!
Onze Duitse Benjamin van 19 uit het vorige hostel. Super leuk om hem weer te zien. Hij verteld ons dat het liften niet helemaal een succes was en hij het laatste stuk toch in onze bus is ingestapt. Maureen blijkt in het zelfde hostel als ons te zitten en Phillipe moet er nog een zoeken. Cindy, Maureen en ik zijn zo moe van die vreselijke busrit dat we heel asociaal besluiten een taxi te nemen naar het hostel. We hebben geen puf meer om te lopen en al helemaal niet met die zware rugzakken om. Na drie keer de bocht om stopt de taxi al en moeten wij keihard lachen. Dit is echt te erg voor woorden, het had waarschijnlijk 10 minuten lopen geweest!!

Omdat we zo vroeg in de ochtend inchecken mogen wij nog niet de kamers op (is meestal vanaf 14:00 uur en nu dus ook). Wel mogen wij douchen en kunnen onze backpacks in de opslag.

Door de busrit in combinatie met lenzen en een stukje oververmoeidheid is er in mijn linker oog een ader gesprongen. Het vervolg dus een enorm pijnlijk tranend oog. Niet echt heel fijn. Na een frisse douche en schone kleding (en 2 asperines) gaat het wel weer wat beter. Het is nog steeds veel te vroeg en dus besluiten we om het kleine dorpje waar we in zitten door te lopen, op zoek naar een supermarkt voor wat ontbijt.

Dan blijkt er hier helemaal geen supermarkt te zijn! Wel zitten er heel veel kleine mini markets waar je evengoed wel de nodige spullen kunt vinden en is er dagelijks een markt met vers fruit en groentes. Bij een van de mini markets vinden we heerlijk vers brood, eieren en beleg en op de markt halen we fruit en wat tomaten (meteen maar even wat vitamines in dat lichaam pompen). Tijdens het boodschappen doen zien we dat het dorpje enorm gezellig is. Er zitten zat kleine winkeltjes, stikt het er van de tour bureautjes en heb je genoeg keus uit verschillende restaurants en barretjes.

Terug in ons hostel maken we een heerlijk broodje gezond klaar en snijden we het fruit op. Even goed eten doet meteen goed.

Om 14:00 uur krijgen wij te horen dat onze kmers vrij zijn. Cindy en ik slapen in een vier persoonskamer en Maureen ligt op een andere kamer. Kamers zijn prima.
Nu gaan we eerst even een paar uurtjes slapen! We zijn bekaf. Afgelopen nacht was het bijna geen slapen en dat beginnen wij nu behoorlijk te voelen (kan meteen dat oog van mij ook even rusten).
Als we laat in de middag wakker worden gaan we

samen met Line, een meisje uit Denemaken die ook in ons hostel zit, nog even terug het dorp in om te kijken of er nog een fiets te huur is.

Het plan is namelijk om morgenochtend met de fiets de woestijn in te gaan en daar de zonsopgang te bekijken.

In het dorp vinden we al snel een fietsen verhuur bedrijfje en huren hier voor omgerekend €8,50 een mountainbike. De fiets moet morgen om 15:00 uur weer terug zijn en we krijgen een helm mee, veiligheidsvest, reparatie zet incl. 2 nieuwe banden en een fietspomp.

Op de terugweg halen Cin en ik nog wat groentes en een aardappelen en koken in het hostel een gezond potje avondeten.
Na het eten kletsen wij met drie Franse jongens die hetzelfde plan morgenochtend hebben en uieindelijk spereken we af om als groep morgenochtend de woestijn in te gaan. Niet te laat naar bed dus! Morgen moeten wij er om half 5 uur!!!

Vrijdag, 6 januari:

Als de wekker gaat valt het nog aardig mee hoe moe wij ons voelen. Eigenlijk gewoon fit springen we onder de douche, maken ons klaar en stappen om half 6 op de fiets.

Het is nog donker buiten dus alle zes, de 3 Franse jongen, Line, Cindy en ik, hebben onze hoofdlamp op. Uitgerust met 1 helm op ons hoofd en een veiligheidsvest aan beginnen wij te trappen. De ochtenden zijn behoorlijk koud in de woestijd dus iedereen draagt nu nog een jasje of een vest.

De eerste 10 minuten fietsen wij nog op een verharde weg maar al

snel slaan we af en rijden wij de woestijn in. Daar begint het ZAND.

Het fietsen begint steeds zwaarder te worden en tot een bepaald punt merk ik dat ik volledig energieloos ben en stap af. Ik merk dat ik mijn grens over ga. Cindy stapt ook af en samen lopen wij het laatste stukje omhoog. De rest loopt het laaste stuk al de zandberg op en als wij onze fietsen bij die van hun plaatsen beginnen ook wij aan de steile wandeling omhoog.

Boven aangekomen gaan we zitten en wachten we tot de zon opkomt. Het is stil en de hemel begint steeds meer te kleuren. Niet helemaal de beste plek hebben wij uitgezocht maar evengoed is het heel mooi om zo hier te zitten en hebben we het enorm gezellig.

Als de zon helemaal op is en iedereen klaar is om te terug te gaan gaat alleen Line door, die wilt nog wat andere plekken bekijken per fiets . Cin en ik ontbijten nog even hier in de woestijn (broodjes mee genomen) en gaan daarna ook terug naar het hostel. Behoorlijk moe en misschien niets te veel van het goed, deze actieve ochtend start na die lange bus reis, besluiten wij het vandaag ook gewoon weer rustig aan te doen.

De rest van de dag lopen we war tour bureautjes af om prijzen te vergelijken. Het is hier eigenlijk meer voor de toeristen in San

Perdo. Het dorpje is het centrum waar vandaan je van alles kunt doen. Enorm veel excursies een dagtour zijn er te boeken om al het mooi in de omgeveing te bezichtigen.

Wij moeten een keuze maken, alles kost geld en is Niet echt goedkoop.
Morgen gaan wij de Piedras Rojas dag tour doen en maandag avond de sunset in Valle de La Luna (de beroemde maan vallei).
Dan dinsdag de 3 daagse Salar De Uyuni tour waar we in Bolivia eindigen en zullen blijven.

Prima geregeld zo! De avond gaan we nog even luxe uit eten met Line en Maureen en dan opmtijdmonsnbed in. Morgen ochtend worden wijn vroeg bij ons hostel opgehaald voor de dag tour!

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.