Hoofdstuk 12 - Pasen en operatie

Ish! What a week!

Er is lekker veel te vertellen deze week, dus bereid je voor. Ik zal beginnen bij het paasweekend. Goede Vrijdag hebben we lekker lui gedaan. Beetje boodschapjes doen, beetje uit eten, beetje chillen, dat soort dingen. Zaterdagochtend zijn we naar de flea market geweest (waren we al eens eerder geweest, maar we wilden nog

een keer kijken). Niks gekocht dit keer. Daarna gingen we lunchen bij Leopard Rock hier in de buurt, was echt megalekker en naderhand zat ik zo vol dat ik als avondeten alleen een paar sneetjes toast heb gegeten.

Zondag was het, uiteraard, Pasen. Normaal gesproken gaan we vaak naar de Idwala church, maar die had met Pasen geen dienst. In plaats daarvan was er een dienst in Izingolweni, waar ook alle Idwala-mensen heen gingen. Er waren ongeveer 100-150 mensen in de kerk. Was heel gaaf om Pasen te vieren in Zuid-Afrika. Lekker veel gezongen (en ik kende zowaar de meeste liedjes en kon ook wat Zulu-teksten meebrabbelen) en natuurlijk een preek. De preek ging niet zozeer over Pasen, maar wel over de Heilige Geest. Na de dienst was er briyani voor iedereen. Briyani is een rijstgerecht met kip of rundvlees en met een saus die ik niet kan uitleggen. Was heel erg lekker en gaaf dat er gewoon genoeg eten is voor iedereen in een relatief arm land als Zuid-Afrika. Zondagochtend waren we met Brett en Kara naar de kerk gegaan en ’s middags en ’s avonds hebben we voornamelijk in hun huis vertoefd. Hoewel het een kerstfilm is, hebben we ‘Elf’ gekeken haha. Ik had hem nog nooit gezien en zij hadden hem op dvd, dus waarom niet. ’s Avonds hebben we daar gegeten. Ik had als toetje wentelteefjes gemaakt. Voor het eerst, maar lekker Nederlands (hoewel het blijkbaar ook in het Engels bestaat als ‘french toast’) en het was nog goed gelukt ook. Op

Tweede Paasdag zijn Catherine en ik met vier kiddo’s uit eten en naar het strand geweest. Dit was de laatste outing voor Catherine, want zij ging deze week naar huis. Het was vrij koud voor het strand, maar ze vonden het wel leuk. Op maandagavond hebben we nog een aflevering Blindspot gekeken bij Alfons en Yvonne, wat ook het laatste bezoek daar was voor Catherine.

Dinsdag was weer de eerste werkdag na dit lange paasweekend. ’s Ochtends ging ik zoals gewoonlijk naar de babies en had ik de rest van de dag mijn philosophy class. Daarna ging ik met een van de jongens naar de dokter om bloed te prikken. Dit is dezelfde jongen van vorige week, van de CT-scan en dezelfde jongen waar ik vaker over geschreven heb, dat we het vermoeden van TB hebben. Dinsdag ging het allemaal supersnel met deze jongen, dus ik hoop dat het verhaal te volgen is. Dr. Gibbs (GP) waar we vorige week ook heen waren, wilde nog wat meer bloed prikken, omdat hij nog wat extra tests wilde doen. Geen probleem, komen we nog even langs. Dr. Gibbs wilde echter ook persoonlijk met dr. Viljoen spreken (een ‘private’ ENT-doctor (KNO)) omdat hij wat op de CT-scan had gezien. Het was niet duidelijk wat hij dan met haar wilde bespreken, maar het feit dat twee artsen overleggen zegt al wat. Het feit dat dr. Viljoen deze jongen dezelfde dag nog wilde zien, zegt nog veel meer. Dus na het bloed prikken gingen we naar dr. Viljoen, die tijdens het consult de CT-scan liet zien. Deze jongen had een mastoïditis en een flinke ook. In het Jip en Janneke betekent dit dat het bot waar je oor aan de binnenkant in zit, flink ontstoken is. Het bot tussen het midden/binnenoor en het brein was nog maar heel dun, dus dr. Viljoen was bang dat er wellicht een hersenabces zou ontstaan. Dr. Viljoen wilde daarom ook zo snel mogelijk opereren. Zij zit zelf in een privépraktijk, maar opereert ook in het ziekenhuis naast de praktijk (Hibiscus Private Hospital, weer een nieuwe). Ze had woensdag nog wel een plekje over. Deze jongen werd dus nog dezelfde dag opgenomen, rond 5 uur, om op woensdagochtend geopereerd te worden. Het bot werd daarbij opengemaakt, om de pus eruit te kunnen draineren en alles schoon te maken. Yvonne en ik hebben hem dus woensdagavond in het ziekenhuis achtergelaten. Echt sneu om te zien, zo’n jochie met zoveel pijn en met een hele waslijst aan medicatie via het infuus. Op woensdagochtend was dus de operatie, die goed is gegaan. Zijn auntie was erbij toen hij wakker werd na de operatie en hij had een glimlach van oor tot oor toen hij haar zag. Ik heb hem in de afgelopen twee maanden een paar keer zien lachen, maar toen ik samen met zijn auntie bij hem op bezoek was op donderdag lachte hij wel 20 keer in een uur, gewoon omdat het tv-programma leuk was. Superfijn om te zien dat hij zich weer beter voelde. Mocht je geld over hebben en willen doneren voor zijn operatie, kijk dan even op https://www.facebook.com/Friends-of-Rehoboth-Childrens-Village-South-Africa-136864406364957/?fref=ts bij het bericht van afgelopen week over zijn operatie en donatie daarvoor.

De rest van de woensdag heb ik vooral besteed aan clinic-dingen inhalen. Clinic is normaal op maandag, woensdag, vrijdag en met het paasweekend miste ik dus een aantal dagen. Verder ben ik naar het Murchison ziekenhuis geweest, voor het eerst in m’n eentje wiehoee. In mijn vorige blog schreef ik over het meisje wat klaar was met haar TB-behandeling. Zij moet nu getransferd worden naar Murchison hospital, zodat ook haar ARV (HIV-medicijnen) hier opgehaald kunnen worden. Ik kan je vertellen dat dit in Zuid-Afrika veel meer moeite kost dan in Nederland, maar ik was toch wel een pietsje trots dat ik het aandurfde om het te gaan fiksen :). Woensdagavond zijn we nog met het team (Brett, Kara, Alfons, Yvonne, hun kinderen, Catherine en ik) uit eten gegaan als afscheid voor Catherine.

Donderdagochtend was het dan afscheid nemen van Catherine, mimimi. Catherine, you might be reading this :). I’ll miss you! You know, today I saw this massive wildebeest on the dirt road. Just jocking. Have a safe flight home and enjoy your time in America! Na de babies ging ik dus op visite bij onze jongen in het ziekenhuis, samen met zijn auntie. En ’s middags ging ik met een van de jongens naar Specsavers om een nieuwe bril uit te zoeken. Zijn oude was gebroken en hij was dus wel toe aan een nieuwe.

Verder nog een laatste nieuwtje: vandaag (donderdag) is er een nieuw meisje in Rehoboth gekomen. Zie ook de facebook van Friends of Rehoboth voor een bericht daarover. Ik heb haar nog niet gezien, wat logisch is. Eerst moet ze een beetje wennen aan de omgeving, voordat er een hele horde mensen op haar afkomt. Ze is een jaar of 2 of 3 en hopelijk gaat ze een goed thuis hebben hier in Rehoboth.

Zoals ik beloofde, genoeg te vertellen voor deze week. Tot de volgende blog!