Hoofdstuk 15 - Nog een week te gaan, zoveel dingen voor het laatst

Zaterdagochtend moest ik vroeg opstaan, omdat mijn weekend duty riep. Elke zaterdagochtend is er park run, 5 kilometer hardlopen over het strand, waar een paar van onze kinderen aan meedoen. Normaal gaat Brett daar altijd naartoe met de kinderen, maar omdat hij en Kara er dit weekend niet waren, moest ik ’s ochtends vroeg (7.15 vertrekken) rijden. Het was het wel waard, want ik heb ontbeten aan het strand, met uitzicht op de zee. Ook best een ding om van je bucket list af te strepen. De rest van de zaterdag heb ik wat heen en weer gereden om mensen te brengen/op te halen en wat afleveringen van een serie gekeken (seizoen 1 in een week gekeken haha).

Zondagochtend na de kerk ging ik met een paar kinderen naar, uiteraard, Panarotti’s. Dit keer was ik met vier kinderen. Daarna gingen we ook weer naar de supermarkt, wat voor mij een noodzaak is, maar voor de kids een uitje :). ’s Middags heb ik een lemon meringue pie gemaakt, welke maandag ook weer erg goed in de smaak viel tijdens tea time :).

Maandagochtend was de laatste keer übervroeg opstaan om Joseph om 6 uur op te halen. Daarna ben ik nog weer even mijn bed ingedoken en oom 7.15 weer opgestaan. De rest van de maandag bestond uit clinic, een paar meetingen en ’s middags weer wat health check-ups. Maandagmiddag om 17.15 viel de stroom uit. Vét onhandig als je net staat te koken. Gelukkig is er bij Rehoboth dan nog een generator :), dus die ging nog aan tot 8 uur/half 9. Daarna was het enige licht in mijn huis een enkel kaarsje en het licht van mijn beeldscherm (want hé, een laptop heeft een batterij).

Dinsdag was er voor mij weer een bezoekje aan Murchison hospital. Dit keer ging ik met het nieuwe meisje en haar auntie om een file voor haar aan te maken. Dat ging allemaal best wel snel ook de HIV-test was zo gepiept. Ik ben nog nooit zo snel weer een ziekenhuis uitgelopen hier in ZA, binnen anderhalf uur waren we alweer klaar. ’s Middags was het volgende doktersbezoekje, dit keer met een van de kinderen naar de uroloog. De rest van de dag heb ik

besteed aan het werken aan het Life skills program. Hier heb ik al eens eerder over geschreven, geloof ik. Het is praktisch een lijst van alles wat de kinderen kunnen doen als ze Rehoboth verlaten. Ik heb gewerkt aan het uitbreiden van een Excel sheet waarin deze hele lijst stond en ook gewerkt aan het samenstellen van een boekje waarin deze lijst nader wordt uitgelegd (gelukkig moest elk department zijn eigen inhoud leveren, maar ik heb er een boekje van gemaakt). Ik had alles af voor woensdag, wat ook mijn doel was :). Nu kunnen ze er eindelijk aan werken en ik vond het superleuk om te doen. Best wel cool dat ik dus ook heb bijgedragen aan iets waar ze over veel jaren nog steeds gebruik van maken.

Woensdag was het weer tijd voor wat meetingen, voor clinic en health check-ups. ’s Avonds ging ik met Alfons en Yvonne een Italiaans restaurant uitproberen waar ze al een hele tijd niet geweest waren. Voor mijn farewell-party gaan we naar Panarotti’s, maar we wilden even uitproberen of deze pizza’s beter waren of niet. De pizza’s waren goed, maar mijn keuze blijft nog steeds Panarotti’s ;).

Donderdag was mijn laatste Durban-bezoekje tot nu toe. Een van de

oudere meiden moest naar het King Edward-ziekenhuis. De keer daarvoor was ik met haar mee geweest en dat leverde een dramatisch verhaal op van 5,5 uur wachten. Die keer was ik vooral mee geweest om het ziekenhuis te zien. Dit keer was ik iets te getraumatiseerd om nog een keer mee naar binnen te gaan. Yvonne en ik gingen dus (totaal geen medische noodzaak, maar wel leuk haha), na haar afgedropt te hebben, Durban in. We moesten een stofzuiger kopen bij de Macro en daarna wilden we wat gaan eten. Prompt liet onze tiener al om 11 uur weten dat ze klaar was. Supersnel dus! Dus gingen we eerst haar ophalen en daarna ergens eten, Thai food, met stokjes. Vet veel kramp, maar vet veel lekker. ’s Avonds ging ik weer naar Alfons en Yvonne om Blindspot te kijken.

Vrijdag moest ik wéér naar Murchison hospital. Een aantal van onze kinderen hebben chronische medicatie en de dokter moet per se het kind zien, elke zes maanden, om het script (recept voor medicijnen)

opnieuw te tekenen. Best wel irritant, want het script blijft gewoon hetzelfde, maar je moet wel helemaal het kind meenemen. Dus ik weer naar Murchison, met het kind. We moesten wel even wachten, maar gelukkig tekende de dokter wel en konden we ook gelijk de medicijnen ophalen bij de pharmacy (want die hadden we ook nodig). Om half 12 waren we weer terug. Om 12 uur begon er een Mother’s day tea party in de nieuwe chapel. 12 uur ZA tijd, want het was pas half 1 toen iedereen binnen was. Het was een uur gevuld met zang en dans en een paar poems en het was allemaal superlief. De aunties doen zulk goed werk hier voor de kinderen. Na ongeveer een uur was er de tea party met allerlei lekkere dingen zoals somusa’s (google maar) en cupcakes. Verder had ik nog een health check-up en dat was het wel. Vandaag was overigens een dieptepunt in het weer sinds ik hier ben. Het was voor het eerst kouder in ZA dan in NL. 14 graden en regen, abnormaal koud hier. Iedereen liep in truien en alles. Dit weer hield aan tot vandaag (maandag) en hopelijk wordt het vanaf dinsdag weer beter. In Nederland zou ik 14 graden absoluut geen probleem vinden, maar hier is het gewoon koud. En het feit dat je geen verwarming in je huis hebt, maakt 14 graden ook wel ietwat minder aangenaam.

Zaterdag kon ik eindelijk weer een beetje uitslapen, tot 9.15 dit keer. Echt uitslapen zoals in NL, tot 11 uur, lukt hier vanaf het begin al niet. Het ritme is hier zo anders. Doordeweeks ga ik om 10 uur-half 11 naar bed en kan ik zonder moeite om 7 uur opstaan. In Nederland zou me dat niet lukken, haha. Zaterdagmiddag ging ik met een paar kinderen naar Mojo’z, hot chocolate en taart eten. Was erg lekker :). Daarna gingen we weer naar de supermarkt. De rest van de dag heb ik besteed aan kleuren. Catherine had een inkleur-kalender meegenomen vanuit Engeland, maar was deze vergeten mee terug te nemen. Nu maak ik daar gebruik van :). Is echt zo ontspannend en rustgevend. Ook zondag heb ik, naast naar de kerk gaan en een cheesecake bakken, zo’n beetje de hele dag zitten kleuren. Zie de foto’s voor het resultaat.

Vandaag, maandag, ging ik ’s ochtends naar de clinic. Regenachtig weer is uitstekend voor je opruim-mood. Dus ik heb lekker de kasten zitten herorganiseren, de boel een beetje opgeruimd en van alles in de computer gezet. ’s Middags was het tijd voor, mijn allerlaatste alweer, health check-up. In de afgelopen drie weken heb ik álle 80 kinderen van Rehoboth gecheckt. 80 longen geluisterd, 80 buiken gevoeld en beluisterd, 80 keer hartslagen geteld, 160 oren gecheckt, 160 ogen gecheckt, 80 …, 80… Behalve een aantal kinderen die oordruppels nodig hadden, waren er eigenlijk vrijwel geen problemen!

Vanaf vandaag begint de week waarin alles voor het laatst is. Voor het laatst maandag, voor het laatst naar de dokter met een kind, voor het laatst philosophy, voor het laatst babies, alles voor het laatst. Vrijdag komt er nog een nieuwe volunteer, dit keer uit de USA. Het voelt wel raar dat ik die moet introduceren en rondleiden etc, terwijl ik in een afscheidsmodus zit, maar misschien is het ook wel een

afleiding. Over precies een week zit ik in het vliegtuig, onderweg naar Dubai. Ik heb totaal nog geen zin om afscheid te nemen van deze kinderen. Ik ga ze allemaal, stuk voor stuk missen.

Tot de volgende, laatste, blog!