Loving Vietnam!

Woensdag (5-4-17) - maandag (10-4-17), woensdag pakte ik in alle vroegte de bus naar Hoi An, hét pareltje van Vietnam. Eigenlijk is heel Vietnam een grote parel maar goed. Overdag kan ik hier altijd erg goed slapen in de bussen, wat echt een wonder is want ze rijden als gekken. Na mijn middag slaapje werd ik wakker in Hoi An. Normaal boek ik altijd een hostel voordat ik naar een nieuwe plek ga, kléin beetje zekerheid maar nu had ik dat niet gedaan. Dus belande ik samen met een jongen die ik had leren kennen in de bus (lees: tussen mijn middagsslaapjes door een paar woorden mee gewisseld) in een guesthouse. Vooral het oude gedeelte van deze stad is

prachtig, bijna magisch! Totaal geen Azië gevoel trouwens, meer zoals Frankrijk. Door de kleine smalle straatjes met oude huizen, veel terrasjes en planten en bloemen. Hoi An staat ook wel bekend om haar tailor shops, begrijpelijk dus dat ik een jurkje, jumpsuit en bikini heb laten ontworpen. In de shop ontmoette ik een meisje uit de USA, Jaime, daar heb ik de rest van de dagen mee doorgebracht. Wauw, zij was echt verslaafd aan al die tailor shops, ze heeft voor 1750 dollar aan kleding naar huis gestuurd!! Eigenlijk kan ik mij niet zo goed herinneren wat ik al die dagen in Hoi An heb gedaan, het is gewoon een heerlijk stadje om dagen doorheen te struinen dus ik geloof dat we dat ook gedaan hebben!

Dinsdag (11-04-17) - woensdag (12-04-17), de weg vanuit Hoi An naar Hue schijnt echt prachtig te zijn, je gaat dan over de zogenaamde 'Hai Van Pass', maar deze schijnt ook erg toeristisch te zijn dus koos ik ervoor om het in 2 dagen te doen en dan ga je over de HCM - trail. Dit deed ik met een easyrider (motertaxi en guide) want ik kon toen nog niet scooteren (jaja, kom ik op terug!!) Onderweg stopte we bij de Marble Mountains en vanuit daar reden we de bergen in. Het uitzicht was echt geweldig!! Er was trouwens ook geen toerist te zien. Nog even gezwommen bij een waterval en toen reden we naar het hotel, in een klein bergdorpje. Vanaf daar begon het een beetje een vervelende wending te krijgen, want hij kwam ineens op mijn bed zitten en zei ‘i can love you’, na 3 keer vragen wat hij precies bedoelde zei hij: ‘’we can make love together'. Dit aanbod heb ik vriendelijk afgeslagen uiteraard. Helaas moest ik dus nog de hele dag achterop de motor, heel erg naar idee. Hij heeft wel 10 keer zijn excuses aangeboden trouwens. De hele route was nog mooier dan de dag ervoor, dus daar heb ik maar gewoon lekker van genoten. We stopte in (hele arme) dorpjes. Echt verbazingwekkend hoeveel kinderen daar wonen trouwens. Ze hadden kapotte kleren aan en droegen geen schoenen. Wel gaan de kinderen naar school, die een paar dorpen verder is dus daar lopen ze heen. Mijn guide had aangeraden om snoepjes te kopen dus die deelde ik daar uit, de kinderen kwamen echt op mij afgerend. Ze werden wel een beetje hebberig van die snoepjes want ze wilde steeds meer en meer. Natuurlijk ook nog even wat gespeeld met de kids. De kinderen in Vietnam zijn prachtig trouwens! We reden al snel de bergen in en daar was het weer iets minder goed. Het kwam met bakken uit de lucht en het onweerde. Schijnt in de bergen elke middag te gebeuren en het onweer hier is ook niet zo ‘gevaarlijk’ als thuis. De weeromstandigheden gaven wel een extra effect, zó tof! Na de hele rit op de motor kwamen we aan in Hue en zetten m’n guide mij af in het hostel. Daar leerde ik twee Nederlandse meisjes kennen, Sylvi en Myrthe, daar heb ik in de avond een hapje meegegeten. We hadden geen idee wat we bestelde en Sylvi bestelde ‘com’ voor minder dan een euro. Dat bleek echter niet te komen dachten we dus we bestelde het nog een keer maar toen kwam er gewoon droge rijst. Sylvi had een heerlijke maaltijd!

Donderdag (13-04-17) besloten we (Sylvi, Myrthe en ik) de highlights van de stad te bekijken. Twee Vietnaneemse meiden en een vriend van hun die in het hostel werken wilde ons wel achterop de scooter nemen. Als eerst gingen we naar het verlaten waterpark, wat echt een beetje creepy was. Vreemd verhaal was het wel want het schijnt dus open geweest te zijn, een van die meiden was er 7 jaar geleden nog geweest, maar ze wilde uitbreiden en daar was niet genoeg geld voor. Toen is het waterpark verkocht aan een ander bedrijf en die heeft er vervolgens niks meer aan gedaan. Een gedeelte bestaat uit een aquarium, echt zó groot. Nu zijn alle ramen in gegooid en is het er een beetje spooky. Het andere gedeelte bestaat uit zwembaden met glijbanen enzo, op sommige plekken stond er zelfs nog water. Ik wil niet weten hoe het onderwater leven eruit ziet daar. Na het waterpark bezochten we een tombe, dat zijn Keizerlijke Graven. Zo gek dat het een toeristische trekpleister is. Het was wel erg mooi en hij ligt gewoon in een prachtige kist hoor. Na nog een pagode bezocht te hebben zetten ze ons af bij een lokale markt waar we nog even een kijkje hebben genomen. In de avond ontmoette we Daan, ook Nederlands dus, en hij wist een goed Italiaans restaurant dus daar hebben we heerlijke cocktails gedronken en pizza gegeten. Daarna zijn we nog naar de DMZ- bar gegaan, scheen populair te zijn, en daar hebben we de cocktails drinken doorgezet.

Vrijdag (14-04-17) vertrokken Sylvi en Myrthe in alle vroegte naar de volgende bestemming. Ik heb nog even met Daan en Eline geluncht en toen vertrok ook mijn bus naar Phong Nha. Daar kwam ik aan rond 6 uur in de avond ongeveer, de meisjes van mijn kamer leren kennen en met hun een hapje gegeten. Daarna lekker vroeg m’n bedje in gedoken.

Zaterdag (15-04-17) was er om 9 uur in de ochtend een bijeenkomst in het hostel waar ze uitlegde wat er allemaal te doen was inclusief verschillende tours. Phong Nha is namelijk een nationaal park met heel veel grotten. Tijdens die bijeenkomst ontmoette ik 3 Canadezen, (Taylor, Carly en Graham) en we hadden al snel een groep van 15 man waarmee we naar de Phong Nha cave gingen. Na het ontbijt liepen we naar de rivier, vanuit daar vertrekken er bootjes naar de grot. Eenmaal in de grot aangekomen vaar je rond met de boot. Op het einde stapte we uit en liepen we naar de uitgang. Dit was wel een mooi beginpunt van alle grotten hier. Na de Phong Nha grot beklommen we een mega berg en het was zó warm! Vervolgens kwamen we nog bij een andere grot uit, in deze grot konden we lopen. Het was best wel een grote grot. Terug bij het hostel hebben we lekker aan het zwembad gechilld. In de avond kwam er een live-bandje optreden, de Vietnamese vrouwen zagen er heel sexy uit haha. Wat biertjes verder vroegen de vrouwen waar ik vandaan kwam en ze zetten mij in een hoekje. Nadat ze meerder mensen had ingedeeld per land moesten we in land-koppels ‘The Macarena’ dansen en het koppel dat de meeste ‘punten’ kreeg mocht een gratis drankje halen. Natuurlijk hadden we allemaal gewonnen haha!

Zondag (16-04-17) stonden we vroeg op voor onze tour naar de grotten. Met een groepje van 15 mensen ongeveer vertrokken we in een busje naar het Nationaal Park. We begonnen bij de Paradise cave. Deze grot is een van de grotere grotten en inderdaad, de meest grote en indrukwekkende grot die ik ooit heb gezien. In de grot kun je 1 km in de lengte lopen maar in totaal is die 31 km lang! Ik bedacht me hoeveel miljarden jaren dat heeft geduurd. Als je toch diegene bent die de grot heeft ontdekt heeft, lijkt me echt zo tof! Hierna gingen we naar de darkcave, die is zoals verwacht nogal ‘dark’. Er was dus een heel waterpark bij wat ik niet helemaal had verwacht. Met een zipline gingen we de cave in, wat echt heel gaaf was. Hier kregen we een hoofdlamp op en lopen maar. De darkcave bezoek je meer voor het avontuur dan voor het zicht uiteraard. We liepen in allemaal modderige mini padjes, avontuurlijk genoeg voor mij in het donker. Op het laatst kwamen we in een modderpool waar je bleef drijven en je voeten werden gewoon omhoog geduwd door het water, gek gevoel was dat. Daar hebben we even lekker gekliederd. Nadat we de grot uitkwamen hebben we in het waterpark een uurtje doorgebracht en daarna gratis rum met cola, jaaaaa.

Maandag (17-04-17) hebben we heerlijk aan het zwembad gechilld en eind van de dag even een rondje door de ‘straat’ gefietst. Phong Nha is dus een nationaal park en verder bestaat het dorpje ongeveer uit 1 straat met restaurants en hostels. ’s Avonds nam ik de nachtbus naar Tam Coc.

Dinsdag (18-04-17) kwam ik om 4 uur ’s nachts aan in Tam Coc. Mijn hostel was een beetje achteraf dus ik liep in het donker door allemaal steegjes, gelukkig is Tam Coc een rustig dorpje. Normaal krijg je geen bed in je hostel als je midden in de nacht aankomt, dan moet je maar gewoon chillen in de lobby maar nu kreeg ik dus een bed. Ik voelde me ineens blij kan ik je zeggen. De volgende dag heb ik met een Noors meisje, Jannie, de boottocht gedaan tussen allemaal rijstvelden en in grotten. De vrouwen die je rond varen bedienen die boot met hun voeten, erg indrukwekkend. Ze zei dat het te zwaar was voor haar armen, aangezien het 2 uur duurt kon ik mij daar iets bij voorstellen. Na de boottocht hebben wij een fiets gehuurd en zijn we naar het viewpoint gefietst. Hele klim omhoog was dat wel maar je keek precies uit op de boottocht die wij hadden gedaan dus het uitzicht was prachtig!

Woensdag (19-04-’17) hebben Jannie en ik een scooter gehuurd en ik ging weer achterop natuurlijk . Voor haar was het trouwens ook pas de tweede keer. We wilde naar het nationaal park, wat op twee uur rijden ligt. Deze dag is bijna heilig want ik heb scooter leren rijden hoor jajaja. Zó blij mee! Meteen met iemand achterop, kan ik dat ook gelijk. Verder is dit verhaal een beetje triest want we kwamen dus aan bij het nationaal park om half 4 maar we wilde graag voor het donker terug zijn dus besloten we om, zonder het park in te gaan, om te keren en terug te gaan naar Tam Coc. De route was ook mooi dus dat zeiden we maar tegen onszelf.

Donderdag (20-04-’17) besloot ik helemaal niks te doen, die dagen moet je echt even inlassen voor jezelf hoor. In de avond had ik de nachtbus naar Ha Giang, meest verschrikkelijke busreis ever.

Vrijdag (21-04-’17) kwam ik midden in de nacht aan in Ha Giang en ook hier gaven ze me een bed, helden! Ha Giang ligt helemaal in het noorden, dicht bij de grens met China. Ik was nogal enthousiast geworden over het scooteren en in Ha Giang kan je dus een scooterloop doen van 3 dagen in de bergen. Dat leek mij wel wat. Deze dag heb ik nog wat rondgelopen in het stadje want ik wilde wel wat meer uitgerust zijn. Dit stadje is echt oersaai, best groot maar er is niks behalve telefoonwinkels.

Zaterdag (22-04-’17) - maandag (24-04-’17), de scooterloop wilde ik niet alleen doen dus die deed ik met een jongen uit de USA. Het waren allemaal bergweggetjes, veel bochten en veel op en af en soms grote gaten in de weg. We zagen trouwens heel erg veel trucks voorbij komen met varkens, echt zielig, gillen dat ze deden. Deze trip was echt zó tof, super mooi was het. Wel echt een hoogtepunt van mijn reis door Vietnam. De eerste nacht sliepen we in een homestay, er waren heel veel mensen die ook deze scooterloop deden en met hun hadden we diner. Er werd gekookt in de homestay en dit was zonder meer het lekkerste eten tot nu toe! Achteraf natuurlijk een hoop rijstwijn. Rijstwijn is alles behalve wijn, het zijn shots en heel erg zoet. Eigenlijk is het super smerig en met elke shot wordt het smeriger. Het is nogal een dingetje in Vietnam, iedereen drinkt het en je krijgt het overal gratis bij. In de homestay woonde een meisje van 11 jaar en zij sprak zo goed Engels, echt wonderbaarlijk. Ze leerde het op school zei ze en ze heeft niet eens een accent als ze Engels praat. Wat een schatje was dat, die moet echt iets met haar Engels gaan doen hoor. De tweede dag zijn we even in China geweest. Er is daar een illegale grensovergang met allemaal prikkeldraad daar maar aan de zijkant kan je daar langs. In het dorpje waar we de tweede nacht sliepen meeten ik Marije, die heb ik ontmoet in Cambodja en al die tijd hebben we contact gehouden in de hoop dat we elkaar nog tegen het lijf liepen, nou dat gebeurde dus op het meest onverwachtse plekje in heel Vietnam haha. De derde dag kwamen we bekaf weer aan in Ha Giang. Die avond pakte ik de nachtbus naar Hanoi en vanuit daar naar Cat Ba, mega lange reis was dat weer.

Dinsdag (25-04-’17), na een veel te lange reis dus aangekomen in Cat Ba. Dat is een eilandje en vanuit daar kan je ook Ha Long Bay bezoeken en is het minder toeristisch. Al snel leerde ik een stelletje kennen uit Noorwegen, Serena uit Italie en Carrie uit England. Met hun heb ik de tour geboekt voor de dag erna.

Woensdag (26-04-’17) vertrokken we na het ontbijt met de bus naar de boten die naar Ha Long Bay gingen. Ha Long Bay is een baai met ongeveer 2000 vreemd gevormde rotsen die boven de zee uitsteken. Met de vissersboten die er tussendoor varen ziet dit er heel mooi uit! We hadden een hele leuke groep waarmee we de hele dag op de boot zaten. We stopte bij een vissersfarm midden op de zee, erg bijzonder hoe ze hier leven en werken. Na de heerlijke lunch op de boot gingen we twee uur lang kajakken door grotten. Een grot was echt mega donker en met onze kajak botsen we de hele tijd tegen allemaal rotsen aan, natuurtalentjes dus! Na de grotten belande we telkens in een grote, blauwe lagoon, vanuit daar gingen we weer een andere grot in. Na twee uur kajakken was ik ook wel kapot moet ik zeggen. We hebben nog even gezwommen en toen zijn we teruggekeerd naar Cat Ba.

Donderdag (27-04-’17) besloten Serena en ik een scooter te huren (happy me) en naar het nationaal park te rijden. Cat Ba is trouwens nog best een groot eiland dus dat duurde bijna 3 kwartier. Onderweg kwamen we Carrie tegen, kleine wereld. In het nationaal park kon je verschillende routes lopen en wij deden die van 2 uur want we hadden een bus te halen. Bij de route van twee uur liep je een ‘jungle’ weg omhoog om vervolgens bij (weer) een viewpoint uit te komen. Het uitzicht waren allemaal bergtoppen, het leek oprecht wel op een jungle. Heel tof! Om 4 uur hadden Serena en ik de bus naar Sapa want ik kwam erachter dat ik nog tijd over had. Hierdoor is m’n route erg omslachtig maar goed.

Vrijdag (28-04-’17) kwamen we om 7 uur in de ochtend aan in Sapa. Sapa is een gebied, ook in het noorden van Vietnam, met een heleboel dorpjes midden tussen de rijstvelden. Wij kozen ervoor om een zogenoemde ‘mama’ te bellen en met haar de trekkingen te doen en in haar homestay te slapen. Er was ook nog een Frans koppel bij. Om 7 uur hadden we dus ontbijt en daarna begon de trekking. In de nachtbus slaap ik amper dus dit was vrij pittig. Het was ijskoud (oke, 16 graden maar dat voelde als onder nul), regenachtig en mistig dus de eerste dag hebben we niet zoveel van het mooie uitzicht kunnen zien. We kwamen in de middag aan bij haar homestay en ik ben het bed ingedoken, zo moe was ik. Toen ik wakker werd was iedereen al druk aan het koken en wij zaten met z’n alle rondom het vuur. In de ruimte wat dient als een keuken is een gat in de grond gemaakt waar ze een vuurtje maken en daar koken ze dan. Mama Mau, zo heette onze ‘mama’ heeft 4 kinderen (3 zoons en 1 dochter), een man en haar schoonmoeder woont ook bij haar. Zo groot huis had ze niet hoor maar dat is hier heel normaal. Het eten was echt heerlijk: rijst met verschillende groente, beef, zelfgemaakte springrolls en frietjes (?). Na het eten gingen de kinderen al vrij snel naar bed en haar man ook geloof ik. Wij hebben nog kaartspelletjes gespeeld en mama Mau haalde iets tevoorschijn wat leek op wiet. Wiet wordt hier in Vietnam trouwens heel veel gebrouwen omdat ze er kleren van maken. Het is dan ook niet zo sterk als in Nederland.

Zaterdag (29-04-’17) werden we verwend met het lekkerste ontbijt ooit, zelfgemaakte pannenkoeken met banaan en ze ook omelet gemaakt. Het was meer dan genoeg maar we kregen natuurlijk nog een lading pannenkoeken toen ze zag dat het bijna op was, heel lief. Deze dag was het veel helderder (en warmer!) dus dat was een groot pluspunt. Haar huis is echt omringt in een dorp met een en al rijstvelden, en ik hou echt van rijstvelden. We hebben verschillende dorpjes doorgelopen en kwamen bij een waterval terecht. Hier hebben we wat geluncht. Mama Mau spreekt trouwens echt goed Engels. Ze heeft het zichzelf aangeleerd, nog maar 2 jaar geleden en nu heeft ze veel toeristen over de vloer. Zelf is ze alleen nog maar in Sapa geweest en de dorpjes eromheen, dat vond ik wel heel erg gek. Daar had ze niet genoeg geld voor gaf ze aan. Na de lunch (die echt heel laat was) heeft ze mij terug naar Sapa gebracht want ik had de nachtbus naar Hanoi. Dit was wel echt een hele bijzondere ervaring, hierdoor had ik het gevoel dat ik wel het ‘echte’ Vietnam had ontdekt.

Zondag (30-04-’17) kwam ik in alle vroegte aan in Hanoi, super vermoeid. Hier ontmoette ik Marije weer, dat was heel fijn. Samen zijn we naar het ‘womens museum’ geweest. Hier zie je hoe de vrouwen leven in Vietnam en hoe het zit met trouwen en kinderen krijgen. In Vietnam zijn er een hoop vrouwen die de hele dag mango’s en ananassen proberen te verkopen. In het museum hoorde ik dus dat die vrouwen in bijvoorbeeld Hanoi wonen maar hun man en kinderen in een dorpje ver daar vandaan. Die vrouwen werken echt de hele dag en er werd verteld dat ze eens in de twee weken naar huis gaan met 20 verdiende dollars. Dit is dan voor hun gezin zodat hun kinderen naar school kunnen, dat vinden ze hier allemaal erg belangrijk. Het moment dat ik buiten stond heb ik mango gekocht bij een vrouw. Marije had die avond een vlucht dus daar heb ik afscheid van genomen en zelf ben ik mijn bed in gedoken.

Maandag (01-05-’17) heb ik heerlijk lang uitgeslapen en gechilld in bed. Op een gegeven moment voelde ik mij daar toch wel schuldig over dus besloot ik een rondje door Hanoi te lopen. Hanoi is, zoals elke hoofdstad, heel druk maar toch vind ik dat het wel sfeer heeft. Ik heb een ‘egg-waffle’ gehaald wat er echt spectaculair uit zag. Verder heb ik wat rondgelopen, stad verkend en op een gegeven moment terug naar het hostel. In de avond liep ik naar de apotheek want ik had een aantal dagen gigantische keelpijn. In de apotheek ontmoette ik een Nederlands meisje, Rianne, en daar heb ik mee gegeten. Super spontaan en echt een hele leuke avond gehad! Dat vind ik zo leuk aan het ‘backpacken’ trouwens, dat alles kan en het vaak allemaal heel spontaan is. Terug in het hostel heb ik mijn tas ingepakt want de dag erna vloog ik in alle vroegte naar Indonesië!

In totaal ben ik ongeveer 6 weken in Vietnam geweest en ik heb zo van dit land genoten! Tot nu toe veruit mijn favoriet. De mensen zijn zo vriendelijk, het eten is geweldig (ook niet geheel onbelangrijk), de natuur is prachtig en de cultuur is super inspirerend. Wat wel gek is, hoe langer ik weg ben, hoe normaler het wordt. Misschien is dat heel logisch maar soms voelt het oneerlijk. Tempel nummer 9389 is niet meer zo bijzonder, viewpoint nummer 223 ook niet meer en ga zo maar door. Daarom probeer ik steeds meer buiten de toeristische banen te gaan zodat ik echt ‘andere dingen’ vind en ontdek. Er zijn ondertussen wat dingen die ik wat lastiger ga vinden, zoals het verplaatsen om de paar dagen, geen plek hebben waar je ‘thuis’ bent en het leven uit alleen die 50 liter backpack. Terwijl ik mij daardoor soms ook heel rijk voel. Als ik over straat loop met m’n backpack op mijn rug en mijn daypack op mijn buik, bedenk ik mij vaak dat dit alles is wat ik heb (+ elke nacht een bed) en dat dit dus ook eigenlijk alles is wat je nodig hebt. Eigenlijk wel heel bijzonder. Mijn Engels is echt zwaar verbeterd, waar ik zo blij mee ben want zo goed sprak ik geen Engels. In het begin van mijn trip wilde ik dan ook graag Nederlanders ontmoette, maar nu vind ik het fijn om leuke mensen te ontmoeten, ongeacht waar ze vandaan komen. De tijd vliegt enorm, ‘nog maar’ 2,5 maand. Wat betekend dat ik over de helft heen ben, gek idee vind ik dat. Tot nu toe geniet ik nog van alle mooie en bijzondere dingen die deze wereld te bieden heeft!