Wat een ellende!

Gister was een beetje een ellendige dag: we zijn namelijk verhuisd naar de campus. Dit was wel even een hele omschakeling in vergelijking met het bruisende, prachtige Praag dat we tot nu toe gewend waren. We hadden het allemaal niet helemaal goed ingecalculeerd en hadden geen tijd meer om te ontbijten, omdat we voor 11 uur langs het Accommodation Office moesten om ons te melden. Daar was het gelukkig rustig en voor we het wisten stonden we met onze sleutels bij de receptie van

ons gebouw. Nog even vier mega koffers 3 verdiepingen omhoog slepen en toen hadden we eindelijk onze kamer bereikt waar we de komende 5 maanden gaan verblijven. Dat was even slikken.

We hebben de kamer maar even gelaten voor wat het was en zijn toen de buurt even gaan verkennen, op zoek naar een tentje om iets te eten. De deur uit naar rechts, en lopen maar. En lopen… en lopen… De moed ging ons steeds meer in de schoenen zakken, en we werden er een beetje 'hangry' van. Er viel namelijk niet heel veel te beleven. Uiteindelijk hebben we een villa gevonden waar we konden lunchen, en nog goedkoop ook. Een burger met frietjes naar binnen gewerkt en we konden er weer tegenaan hoor!

Op de weg terug hebben we toch nog wat handige plekjes ontdekt: een supermarkt, een studentencafetaria en een restaurantje om ’s avonds te eten, en ook vooral

geleerd dat er verder niet veel is.
Toen zijn we toch maar terug naar de kamer gelopen en hebben onze koffers uitgepakt. We zitten dus op de derde verdieping en ook nog op de een-na laatste kamer van de hal, waardoor we onszelf begonnen af te vragen of we misschien iets eerder hadden moeten aangeven dat we in de dorms wilden verblijven... Het is hier ook heel stil en we zijn nog niet veel mensen tegen gekomen. Ook de douches en wc’s zijn even wennen, die zijn namelijk net als de keuken aan de andere kant van de hal, toch wel steeds een stukje lopen. Dan is het ook nog zo dat de douches en wc’s voor zowel jongens als meisjes zijn en de douchecabines ook nog redelijk goed doorschijnen, óók niet heel relaxed. En dan tot slot het allerergst: GÉÉN INTERNET!

Nou dat was dan even het zeur-deel, nu het goeie nieuws: vandaag was een goeie dag! We hadden bedacht om naar de IKEA te gaan om onze kamer een beetje op te leuken. Het

eerste pluspuntje was dan ook de taxi er naartoe regelen. Ik had (heel slim) een app gevonden van een taxi service waarmee je heel makkelijk een taxi kan bestellen. Dit is toch wel erg handig aangezien communiceren met de Tsjechen tot nu toe nog geen heel groot succes is gebleken. Binnen 5 minuten zaten we in de auto en waren we onderweg.

Om te beginnen hebben we even een goeie bodem gelegd van natuurlijk Zweedse balletjes met frietjes, en vervolgens hebben we ons van tevoren opgestelde lijstje van benodigdheden afgewerkt. We hebben onze aankopen toen even in kluisjes opgeborgen en zijn nog even naar het restaurant gelopen om koffie met een gebakje te nuttigen en even van het internet gebruik te maken om wat dingetjes op te zoeken. Vervolgens hebben we weer gebruik gemaakt van onze geweldige app en zijn we rond half 7 naar huis gegaan.

We hebben toen even onze spullen gedumpt en zijn maar meteen weer op pad gegaan om ergens boodschappen te gaan doen. Dit keer maar eens de deur uit naar links. Dit gedeelte leek gelukkig een stuk bewoonder en levendiger en tot onze blijdschap hadden we binnen 5 minuten een supermarkt, een tramhalte én een bushalte gevonden!

Bij thuiskomst zijn we maar begonnen aan het inrichten van ons kamertje en hebben we onze eerste maaltijd bereid en uiteindelijk heeft dit alles ons toch een stuk vrolijker gemaakt dan hoe we er gister bijzaten. Máár, de dag kon niet perfect zijn: één van onze aankopen was een minder groot succes; de gordijnen. Van tevoren hadden we nog heel slim alles opgemeten, 60x110cm, bij de IKEA zelf een lap stof uitgeknipt – super trots – komen we thuis: past niet. Maar dan ook totáál niet. Hoe we het hebben opgemeten is ons echt een raadsel maar het komt erop neer dat het gordijn net de helft van het raam bedekt. Hadden we opzich ook wel zelf kunnen bedenken maar verder dus ook totaal niet bedacht dat het best rare maten zijn. Ach, het kon ook niet allemaal goed zijn.

Tot slot nog even nagedacht over de positieve kanten van onze situatie:
- Het is dan misschien rustig op de campus en niet veel leven in de brouwerij tot nu toe, maar dat is misschien juist ook wel heel lekker thuiskomen na een drukke dag.
- Onze kamer is dan zeg maar ‘erg knus’, maar we hebben er nu wel een gezellig plekje van gemaakt.
- De douches zijn dan misschien niet heel relaxed, máár

het is gelukkig wel erg rustig en ik ben tot nu toe nog geen andere mensen tegengekomen.
- De douches, wc en keuken zijn dan misschien wel een stukje lopen, máár dan heb je ook geen last ervan als andere mensen hier gebruik van maken.
- Én: de kamer kost natuurlijk ook geen drol dus veel mochten we er ook niet van verwachten, maar het overgebleven geld kunnen we nu dan besteden aan leuke dingen!

En zo blijven we elkaar moed inspreken :)