Armidale, Port Macquarie en Port Stephens

Ook op deze reis zijn we in onze oude gewoontes vervallen. Iedere ochtend krijg ik eerst thee en daarna koffie op bed en gaan we pas daarna douchen. John eet meestal yoghurt met muesli en soms maak ik tosti's. Voor de afwisseling als ontbijt, ben ik begonnen aan het keuren van de heerlijke warme Engelse Pies, die je hier overal kunt kopen bij de bakker. Er zijn zoveel variaties dat ik het niet red ze allemaal te proeven in deze en komende vakantie. Maar ik doe een poging.

We zijn in een "vlees en vis" land en hier ben ik meer flexetarier dan zoals in Thailand vegetariër, maar dat is omdat ik daar steeds het vlees en de vis op de markten voor me zie, met al die vliegen er omheen cirkelend.

Maar zoals de bonkige man in de vroege ochtend 8 grote verse worsten voor hem en zijn zoon staat te mishandelen in de pan, dat gaat mij echt te ver. We moeten hem helpen met de bbq aanzetten, hoewel de gebruiksaanwijzing er duidelijk op te lezen is.
Zo komen wij er al kokkerellend achter, dat er ook hier nog veel slechtlezenden zijn.
Nadat een jonge vrouw vrolijk kletsend een halve fles olijfolie op de plaat heeft gegooid en daarna 3 enorme rode lappen rundvlees, vraagt ze aan ons waarom de plaat niet heet wordt. Er staat toch echt dat je de knop moet indrukken tot je een beep hoort.
Zich niks aantrekkend van het feit dat de plaat nog lang niet op temperatuur is, gaat ze tevreden met een vriendin zitten kletsen. Dat lijkt me geen fijne maaltijd worden.

Een Chinese dame stopt tot onze verbazing een pizza met doos en al in de oven om hem op te warmen.
Vol belangstelling roert ze af en toe in mijn pan en vraagt of ik niet te veel chili gebruik.
Eeeh, dat maak ik zelf wel uit ja?!?

Onze reis vanaf het mooie Emerald Beach met de kangoeroes is zeer afwisselend geweest.
De weg naar het binnenland naar Armidale gaat via de Waterfall Way. En zoals verwacht zien wij daar diverse watervallen. Om ze te bekijken hoef je gelukkig geen enge steile paden op of af. Er zijn keurige plateau's gemaakt waar je met je auto vlakbij kunt parkeren. Ik ben niet zo'n waterval fan, ze lijken teveel op elkaar.
In Armidale hebben we onze eerste regendag. Geen punt, we zijn toch van plan te gaan wandelen in de Plaza, een shoppingmall. Daar koop ik bij de K markt een USB snoer van 2 m voor mijn IPad voor maar 6 euro.

We vertrekken op een weer zonnige dag opnieuw naar de kust. De weg is onverwacht schitterend, met veel bochten door bergachtig gebied.
We hebben een mooie ruime plek op de Big4 camping in Port Macquarie en zijn blij een dag van tevoren gereserveerd te hebben. Het wordt best druk en we zien grote alkoofcampers moeilijk manoeuvreren om op hun plek te komen.
We zijn dit keer in het Koala gebied en gaan het Koala Hospital bezoeken, waar gewonde en zieke Koala's verzorgd worden door vrijwilligers.
De meeste Koala's lijden aan Chlamydia, een geslachtsziekte. Heb ik nooit geweten.
Natuurlijk doneren we hier en ik sta in de verleiding een mini koala met Barry erop te kopen, maar doe het toch maar niet.
We rijden een steile berg op voor een prachtige "lookout" over de baaien en kunnen ontzettend ver kijken want het is stralend helder weer.
Een ritje naar de wit met blauwe vuurtoren is ook de moeite waard.
Waarom al die Ozzies naar Thailand gaan is zeker weten niet voor de stranden, deze zijn hier oneindig veel mooier en vrijwel verlaten op enkele surfers na.

Van Port Macquarie rijden we via de saaie Pacific Highway naar de volgende plaats aan de kust, een Big4 camping bij Lemon Trees in de buurt van Port Stephens.
Omdat we volop tijd hebben gaan we Tea Gardens en Hawks Nest bezoeken en rijden door een natuurpark met duinen van oogverblindend helderwit zand, heerlijk aan je voeten en met dezelfde structuur als vers gevallen sneeuw.
De camping is ook weer erg ruim opgezet aan het strand en wij staan helemaal vrij zonder buren.
In de vroege ochtend maken we een Koala board wandeling langs de baai en het mangrovegebied, helaas zien we geen wilde koala's, wel veel kleurige vogels.
We rijden naar Soldier's Point Marine en drinken een cappuccino in de haven.
Nu nog Nelson Bay verkennen en we rijden langs kapitale villa's met lege terrassen. Dat is ons opgevallen, niemand ontbijt of zit sowieso buiten met dit prachtige weer in de lente.
Waar is iedereen????